'نمی‌خواهم بچه‌دار شوم'

برخی از زنان هر جوری شده می خواهند بچه دار شوند و درست برعکس زنان دیگری هستند که به هیچ طریقی نمی خواهند مادر شوند.

در این مطلب دو زنی که می خواهند از قید بچه و بچه دار شدن آزاد باشند دلایل خود را توضیح می دهند.

هالی براکول ۲۹ ساله اهل لندن تلاش کرده خود را عقیم کند و نینا نیکو از تهران (که اسم واقعی او نیست) برای باردار شدن تحت فشار خانواده قرار دارد.
هالی براکول:

می توانم بگویم که به عنوان یک زن چهار کلمه کوچک بیش از چیز دیگری سئوال برانگیز می شود:"من نمی خواهم بچه دار شوم."

دیگران می پرسند "ولی چرا؟" گو اینکه برای بیان احساس و منطق شما در رد چیزی که از بنیان های انسانیت تلقی می شود، یک جواب ساده وجود دارد.

حقیقت این است هیچ جنبه ای از خلق یک انسان دیگر برای من جذاب نیست. این یک موضوع احساسی است و ترجمه آن به دلایل منطقی نمی تواند این احساس را به خوبی بیان کند.

به عنوان مثال اگر بگویم فکر نمی کنم که من بتوانم مادرخوبی باشم دیگران در جواب خواهند گفت "همه اولش همین احساس را داشتند."
 هالی می خواهد بدون نگرانی بابت باردار شدن از زندگیش لذت ببرداگر بگویم فکر نمی کنم هیچگاه وقت، انرژی و پول لازم را داشته باشم، به من خواهند گفت "نگران نباش، یک چاره ای پیدا می شه." اگر بگویم می خواهم زندگی ام را وقف شغلم کنم خواهند گفت "خودخواهی."

به نظر می رسد هیچ دلیل قابل قبولی برای بچه دار نشدن وجود ندارد.

 

از روی پاسخ های دیگران اینطور به نظر می رسد که هر کس بچه دار شده از تصمیمش بی نهایت راضی است.

 

من می دانم که این در مورد همه حقیقت ندارد، چون برای مادر خودم اتفاق افتاده است.

او هیچگاه این نکته را پنهان نکرده که از اساس نمی خواست مادر شود و فقط به خاطر علاقه شدید پدرم به بچه دار شدن موافقت کرد.

 

به خاطر هراسم از احتمال بارور شدن لوله هایم را بسته‌ام که حتی به خاطر عشق نیز تصمیم و گزینه ام را فدا نکنم. پس از اینکه پزشکان چهار بار به من گفتند که برای گرفتن چنین تصمیم قاطعی هنوز خیلی جوان هستم، این با وجودی است که در بریتانیا سن قانونی حداقلی برای این کار تعیین نشده، بالاخره امسال با جراحی من موافقت شد.
هالی همراه برادر زاده اشمن خیلی خوشحال بودم تا اینکه موعد مقرر برای تعیین زمان جراحی فرا رسید. مسئول برنامه ریزی این جراحی ها در خدمات درمانی عمومی بریتانیا به من گفت که فعلا جراح متخصصی در دسترس نیست و من باید دوباره برگردم پیش دکتر خانواده در کلینیک محلی. اما در این فاصله من به یک محله دیگر نقل مکان کرده بودم که تحت پوشش یک ناحیه دیگر از خدمات درمانی کشور بود و در نتیجه مجبور شدم تمام این روند را دوباره از نو شروع کنم.

 

شاید این سئوال پیش بیاید که من چرا از روش های به اصطلاح ساده تر پیشگیری از بارداری استفاده نمی کنم. قرص های پیشگیری از بارداری سالها حال من را خراب می کرد و تنها گزینه دیگر آی یو دی است. ولی من حاضر نیستم از این روش استفاده کنم چون دو زن را می شناسم که آی یو دی برای آنها عوارض جانبی بسیار شدید و دردناکی داشته است.

 

من روش های پیشگیری از بارداری بازگشت پذیر را نمی خواهم. یک عمل جراحی بسیار ساده و ده دقیقه ای می تواند مشکل من را حل کند. باورم نمی شود که در سال ۲۰۱۵ و با ۳۰ سال سن هنوز هم برای انجام این عمل جراحی باید بجنگم.

 

جالب این است که ما زنان طبق قوانین بریتانیا در سن ۱۶ سالگی می توانیم تصمیم بگیریم باردار شویم ولی حتی در سن ۲۹ سالگی نمی توانیم از مادر شدن انصراف دهیم. به نظر می رسد که تصمیم های ما را فقط زمانی جدی می گیرند که در راستا و در انطباق با سنت ها باشد.

 

حقیقت این است که من هیچگاه تابع سنت ها نبوده ام. من اخیرا یک وبسایت فناوری راه اندازی کرده ام که همه نویسندگان آن زن هستند و با کمال افتخار می گویم این وبسایت تنها فرزندی است که من خواهم داشت.

به نظرم خیلی خوش شانسم که زن هستم ولی بر خلاف بسیاری از زنان من هیچگاه احساس مادر شدن نداشتم. همواره معتقد بوده ام که آوردن کودکی به این جهان اگر شما واقعا نخواهید مادر شوید، یک جنایت است.

من برای راه انداختن بیزنس خودم خیلی تلاش کردم. در حال حاضر شش کارمند دارم و هیچ چیز به اندازه کارم من را ارضا نمی کند. بعضی فکر می کنند من فرد خودخواهی هستم، نمی دانم، شاید خودخواه باشم. اما فارغ از اینکه دیگران چه فکر می کنند من نمی توانم آرزوی خودم را که همین اواخر به تحقق پیوسته رها کنم.

 

پدر و مادرم وقتی فهمیدند من نمی خواهم بچه دار شوم شوکه شدند. آنها هنوز هم در هر فرصتی که می توانند سر این بحث را باز می کنند. و فقط پدر و مادرم نیستند، سایر اعضای خانواده نیز سعی دارند مرا قانع کنند که تصمیم اشتباهی است.

 

یادم هست که سالهای اول بعد از ازدواجم، حدود ۱۰ سال پیش، دیگران به خود اجازه هرگونه اظهار نظری می دادند. برخی می گفتند که من و یا همسرم عقیم هستیم و سعی داریم این موضوع را مخفی کنیم.
نینا از گوشزدهای دیگران در مورد گذشت سالها و به پایان رسیدن دوران باروری خسته شده استدیگران به مرور دست از سرما برداشته اند ولی پدر و مادرم هنوز سماجت می کنند. پدرم می گوید یک روزی خواهد رسید و بیولوژی زنانه من باعث خواهد شد که دلم بچه بخواهد. یک روز مادرم موقع شانه کردم موهایم گفت از اینکه من نمی توانم مثال او مادر شدن را تجربه کنم خیلی غمگین است. او هم مثل پدرم فکر می کند یک روزی من نظرم را تغییر خواهم داد.

 

به نظرم این واقعیت که تعداد زیادی از دوستانم پس از سالها ازدواج هنوز بچه دار نشده اند تا حدی به من کمک می کند. بچه دار شدن برای زنان تحصیلکرده در ایران بار بسیار سنگینی است. شما نمی توانید روی شغل خود تمرکز کنید، آزادی شما محدود می شود و اگر ازدواج شما شکست بخورد شانس پیدا کردن همسر دیگری به شدت کاهش خواهد یافت.

 

امیدوارم از نظرات من برداشت غلطی نشود. من عاشق بچه ها هستم. من خیلی صبورم و می توانم ساعت ها خودم را با دنیای آنها انطباق داده و با آنها بازی کنم، به شرطی که بچه خود من نباشند. وقتی می بینم بچه ای از گردن مادرش آویزان شده به من احساس خفگی دست می دهد و خدا را شکر می کنم که بچه من نیست.

 

از روز اول من به همسرم گفتم که بچه نمی خواهم و به نظر می رسد که او مخالفتی ندارد. گاهی اوقات از روی نگاهش به بچه ها می توانم درک کنم که بدش نمی آید پدر شود ولی به تصمیم من احترام می گذارد. اما قانع کردن والدین همسرم خیلی دشوار بود.

با این همه، من هر روز در مورد این موضوع فکر نمی کنم . آرزویم این است که این احساس مادری را در خودم پیدا کنم. اما من منتظر آن روز نمی نشینم، هر چند باید بگویم بعید است چنین تغییری در من به وجود بیاید.