«مال بی‌صاحب برای همه است»
+82
رأی دهید
-5
یک هنرمند معتقد است، بخش بزرگی از اقدام جمهوری آذربایجان برای ثبت و تصرف هنر نگارگری و مینیاتور ایران به نام خود، تبعات بی‌اعتنایی خود ما به فرهنگ ایران است.علی فرامرزی درباره انتشار کتابی که در آن، نگارگری‌های ایرانی به نام جمهوری آذربایجان معرفی شده و توزیع آن در اکسپوی 2015 میلان، اظهار کرد: این اولین‌بار نیست که کشور آذربایجان و کشورهای اطراف ما که یا فارسی‌زبان هستند یا فرهنگ نزدیک به ما دارند، این کار را می‌کنند. من معتقدم بخش بزرگی از این اتفاقات به عملکرد خود ما مربوط است. ما در این همه سال، ابعاد فرهنگ خود را جمع نکرده و برایش هزینه‌ای نکرده‌ایم تا آن را به دنیا معرفی کنیم.
او ادامه داد: ما در این سال‌ها، کار فرهنگی برای مشخص کردن مرزهای فرهنگی کشور با سایر کشورها انجام نداده‌ایم. ضرب‌المثلی هست که می‌گوید «مال بی‌صاحب، برای همه است». هر کشوری می‌تواند بیاید و ادعا کند که این هنر برای آن‌ها است. در حالی که این هنر بی‌صاحب نیست، اما آن‌طور که باید برایش هزینه نشده است و برنامه‌ای برای ثبت و حفظ و نگهداری‌اش نداشته‌ایم. ما معمولا افراد مسؤول و کاردان که با تجربه باشند و برای این هنر دل بسوزانند در پست‌های فرهنگی نداشته‌ایم.
این هنرمند همچنین بیان کرد: با این حساب، طبیعی است که نه‌تنها جمهوری آذربایجان، بلکه کشورهای دیگر برای تصرف ابعاد فرهنگی ایران برنامه‌ریزی کنند. شما ببینید عرب‌ها با معماری ایران چه کرده‌اند، با معماری ما بنا ساخته‌اند و آن را به اسم خودشان به دنیا معرفی می‌کنند. همه اینها به عملکرد ما برمی‌گردد. هر کشوری برای قوی نشان دادن خود و به رخ کشیدن هنرش، باید تلاش کند و از دارایی‌ها، توانایی‌ها و امکانات فرهنگی و اقتصادی در این زمینه کمک بگیرد.
فرامرزی گفت: خودمان هستیم که باید برای فرهنگ و هنرمان دل بسوزانیم. فلسفه وجودی انجمن‌های هنری در کشور چیست که نسبت به این اتفاقات واکنش نشان نمی‌دهند؟ چرا حساسیت‌های لازم در مسؤولان و تصمیم‌گیرنده‌های فرهنگ و هنر وجود ندارد؟ باید هر انجمنی در رشته خودش در برابر این اتفاقات حساس باشد.
این هنرمند اضافه کرد: متأسفانه ما در این سال‌ها با دیده احترام به فرهنگ‌مان نگاه نکرده‌ایم و وقتی یک چنین اتفاقی می‌افتد شیون می‌کنیم و می‌گوییم چرا می‌خواهند هنرمان را به اسم خودشان ثبت کنند.
پاویون کشور جمهوری آذربایجان در اکسپوی 2015 میلان کتاب نفیسی را شامل مینیاتورهای ایرانی با عنوان «مینیاتور آذربایجان» به بازدیدکنندگان عرضه کرد.
در این کتاب که خبرنگار ایسنا به نسخه‌ای از آن دست یافته، با امتناع از ذکر نام «ایران»، شهرهای اردبیل، تبریز، مراغه و ارومیه (در استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی ایران) تا ایروان (پایتخت جمهوری ارمنستان) و باکو (پایتخت جمهوری آذربایجان)، قلمرو هنر این کشور توصیف شده است.
نکته‌ی عجیب‌تر این‌که در صفحه‌های متعدد این کتاب، تصویرهایی از کتاب‌های قدیمی خطی و نگارگری ایرانی به‌عنوان نمونه‌هایی از مینیاتور آذربایجان ارائه شده است. در بالای تصویرها نیز نام آثار، ادیبان و داستان‌های مختلفی چون شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خمسه‌ی نظامی، گرشاسب‌نامه، کلیله و دمنه، همای همایون، خاورنامه، جامع‌التواریخ، هفت اورنگ، فال‌نامه و ... با تلفظ فارسی، اما به خط لاتین آمده است. محل خلق یا نگهداری بسیاری از آثار نیز شهرهایی مانند تبریز ذکر شده است.
۴۹
sarbaz007 - المان، آلمان
اینا که فقط فکر هلأل شیئ ،جمکران ،دزدی میلیاردی ،اینا هیچ موقع به تاریخ ایران فکر نمیکنن ، ملت هم که خوابن ،اینقدر بی‌چاره شدن که فقط دنبال وام هستن تا اون هوای کثیف کثیف تر کنن با اون خودرو سنبل شده ایران
4
34
یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۲۰:۵۹
۷۹
ایوان مدائن - فرانکفورت، آلمان
رژیم اسلامی از خداش که تمام سنن و آداب و هنر و فرهنگ و آثار و تمدن ایرانی ازبین بره نابود بشه و هیچ آثار و پیشینه یی نداشته باشد آخوند میگه مواظب باشید افردی که الویتشان ایرانی بودن است سر کار نیایند
3
34
یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۲۱:۱۱
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
razmandeh - استکهلم، سوئد
اینها هم دلشان خوش است !!!!تا نفت هست تابلو نقاشی و ثبت آن به چه دردی میخورد !!!!فرهنگ را میخواهیم چکار !!!! انقلاب و پول نفت را باید صادر کرد !!!! ببینید پول نفت ایران چه میکند درهمه جهان !!!! همه اعراب سر تقسیم پول ما بجان هم افتاده اند !!!! حالشو ببرید !!!
2
28
یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۲۱:۲۲
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۷۰
tabarzinn - اوپسالا، سوئد
تا پیش از سالِ ۱۹۱۸ جایی به نامِ کشورِ آذر بایجان وجود نداشت. تا پیش از آخرین بخشِ جنگهای ایران و روس (۲۸-۱۸۲۶) و امضای قرار دادِ "ترکمن چای" که قسمت‌های شمالیِ رودِ ارس از ایران جدا شد اصلا جایی به نامِ آذربایجان شمالی و یا کشور آذربایجان وجود نداشت "به نقشه روسیه و ایران در سالهای ۱۸۰۰ در اینترنت نگاه کنید". نامِ بخش‌هایِ شمالی ارس "آران" بود که این نام تا ۱۹۱۸ یعنی یک سال بعد از انقلاب در روسیه و سرِ کار آمدنِ کمونیست ها وجود داشت. نامِ آذربایجان در همین سال رویِ آران گذاشته شد. اعتراضاتِ ضعیفِ ایرانِ بی صاحبِ اون موقع به جایی نرسید و این اسمِ تقلبی و بی علت روی "آران" ماند.
8
27
یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۲۱:۴۱
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۴۰
karaji - کرج ، ایران
الحق که انگلیسی ...!!! ولی از طرفی یه جورهائی درست میگی !
7
4
یکشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۴ - ۲۳:۰۶
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ
۴۸
آلونا ازنامنسکایا - مسکو، روسیه
به نقل از ویکی پدیا : قوم آذربایجانی که اکثریت مردم این کشور را تشکیل می‌دهند مردمی عمدتاً شیعه‌مذهب، ترک‌زبان و با فرهنگ ایرانی هستند.[۵۶] به نوشته دائرةالمعارف بزرگ اسلامی «در این قوم، عنصر غالبِ ترک که پیامد مهاجرت اقوام‌ترک - به‌ویژه سلجوقیانِ اُغوز در سده ۱۱ م/۵ ق - به این سرزمین است، با ساکنان کهن این سرزمین، یعنی ایرانیان و دیگر مردمانی که از روزگار باستان در ماوراء قفقاز می‌زیسته‌اند، ترکیب شده‌است».[۵۷] مطالعات ژنتیکی جدید نشان داده که آن‌ها هم از نظر میتوکندری دی‌ان‌ای، که نسب مادری را نشان می‌دهد و هم از نظر کروموزوم ایگرگ، که نسب پدری را می‌نمایاند، به همسایگان جغرافیایی خود یعنی اقوام قفقازی (گویشوران به زبان‌های قفقازی) شبیه‌ترند تا به خویشان زبانی خود یعنی اقوام ترک‌تبار در نقاط دیگر دنیا. خصوصیات ژنتیکی قفقازی‌ها نیز در مجموع چیزی بین اروپائی‌ها و ساکنان خاورمیانه‌است که نسب مادری شباهت بیشتری را به اروپائی‌ها و نسب پدری شباهت بیشتری را به خاورمیانه‌ای‌ها نشان می‌دهد. این نتایج ایده جابجایی زبانی آذربایجانی‌ها را تقویت میکند
8
10
دوشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۴ - ۰۰:۲۵
پاسخ شما چیست؟
0%
ارسال پاسخ