هلموت اشمیت صدراعظم پیشین آلمان در ۹۶ سالگی درگذشت

پس این شخص هم در نابودی ایران نقش داشت.

انسان بزرگی بود ولی در کنفرانس گوادلوپ ماهیت فاشیستی خودش را نشان داد

روحش شاد . اما درهمان نشست گوادلوپ باژیسکاردستن و جیمی کارتر و نخست وزیروقت انگلیس بسلامتی رفتن شاه گیلاسها را بلا وبسلامتی زدند . هلموت اشمیت .تنها شخصیتی بود که حتی وقتی درتلویزیون المان برا ی بحث سیاسی و گفتار میامد ..جاسیگاری رو میز برایش میگذاشتند وسیگار میکشید . درهمه جا حتی مجلس . پشت سرهم سیگار میکشید . البته سیگار مخصوص که درهیچ کیوسک سیگارفر وشی فر وخته نمیشد ..خانمش هم خیلی سیگاری بود و چندسال پیش فوت کرد ..

از جمله افرادى بود که با تفکر ماکیاولیستى براى ترقى کشورش از هیچ تلاشى فروگذار نکرد حتى اگر به قیمت نابودى کشورهاى مستعد نابودى مانند ایران سال ٥٧ بود ! ایشان از همفکران کارتر در دههء ٥٠ خورشیدى بودند که موجبات استفراغ اسلامى ایران و ورود دیو را اماده و هدایت کردند !

طبق نظر سنجی ها محبوبترین سیاستمدار آلمان بعد از جنگ جهانی دوم بوده

مثل خیلی از آلمانی ها سیاستمداری بزرگ و تاثیر گذار بود که آلمان و اروپا رو به خوبی هدایت کرد. در مورد کنفرانس معروف گوادلوپ هم میشه گفت که هیچ کس به غیر از خود ما، مارو به بیراهه نبرد، خودمان کردیم که......

لعنت و نفرین ابدی به هر کجا و هر کس که این دجالان تازی رو در دامن ایران و ایرانی انداخت

یک هفته قبل از شروع کنفرانس، آمریکا به ریاست جیمى کارتر تصمیم خود را براى کناره گیرى از حمایت از شاه را گرفته بود و همانطور که والرى ژیسکاردستن در کتاب خاطرات خود نوشته، جیمى کارتر به آنها اعلام کرد که آمریکا دیگر قصد حمایت از شاه را ندارد و در مورد ایران بعد از شاه فکر میکند. اصلا نظر هلموت اشمیت هیچ تاثیرى در تصمیم گیرى آمریکا بعنوان تنها قدرت واقعى جهانى که ده ها سال حامى ایران بود و اکنون به نقطه اى رسیده بود که دیگر فایده اى در حمایت از شاه را نمیدید را نداشت. همانطور که فرستاده جیمى کارتر از سفر و ملاقات خود با شاه در ایران خبر داد، شاه خسته، بیمار و غمگین است و حاضر نیست که ارتش با خشونت تمام جلوى ملت بایستد و کشت و کشتار بپا کند. در واقع شاه دیگر قابل حمایت نبود. تنها راه حمایت از شاه در آن لحظه یعنى ارتش، نظام را در دست بگیرد و کشت و کشتار وسیع بپا کند. این ملت بى چشم و رو باید این تجربه تلخ تاریخى را میکرد و با مشتان گره کرده آنزمان مجبور به دراز کردن دست گدایى در این زمان میشد. کنفرانس گوآدلوپ هم هیچ تاثیرى نمیتوانست داشته باشد. مخصوصا نظر هلموت اشمیت.

٢- هر کشورى حافظ منافع خود و ملتش است. وقتى شما اعتصاب ها و تظاهرات میلیونى و شعار مرگ بر شاه را میبینى، آنوقت چگونه میتوانى از شاه حمایت کنى؟ آنموقع حمایت یعنى برخورد خشونت بار و مرگبار با مردم. حالا ملت نفهم و احمق ولى بالاخره ملت. کدام سیاستمدار میتوانست مسئولیت چنین تصمیمى را به عهده بگیرد؟ ما متاسفانه حماقت ملى خودمان را تقصیر این و آن میاندازیم و به جاى اینکه خودمان را لعنت کنیم، بقیه را لعنت میکنیم. حتى ژیسکاردستن بعد از سر و صدایى که خمینى در فرانسه بپا کرد، میخواست او را به الجزایر تبعید کند که با بى تفاوتى شاه مواجه شد. شاه رسما به او گفت که این ربطى به دولت ایران ندارد و مشکل فرانسه است. تنها اشتباه شاه این بود که بموقع این قده سرطانى را از بین نبرد. اگر از اول دست این ملایان را کوتاه میکرد و همانند پدرش دهن آخوندها را سرویس میکرد، دیگر این قده سرطانى شیوع نمیکرد و کار به اینیده نمیشد که الآن ما مجبور بشیم تقصیر کار را گردن این و آن بیندازیم. شاه میگفت من روحانى نمیکشم. اشتباه شاه در همینجا بود. کوتاه نکردن دست اسلام آخوندى و آخوند جماعت از ایران.