پاییز در تهران، کرج و قم.

من آن بانوی"پاییزم".. من از احساس لبریزم...دمی با باد میرقصم.. گهی غمگین و تاریکم...گهی بارانی ام،خیسم.. و گه گاهی به یاد عشق...تمام غصه ها را برگ می‌ریزم.. نفسهایم اگر سرد است...تمام برگ هایم گرم و تب دار است.. چو آتش رنگ های سرخ و نارنجی به تن دارم.. گهی یک قاب رویایی میان کوچه باغی ساکت و غمگین.. گهی یک منظره در دستهای آن خیابانی...که نم دار از حضور خیس باران است.. نگو پاییز دلگیر است افسرده...که در آن وصل و هجران هر دو زیبا است و رویایی.. منم بانوی "پاییزی".