رابطه معنادار قهوه تلخ و اختلال‌های روانی

شاید شما هم تا به حال به مطالبی برخورده‌اید که طعم تند و علاقه‌ی مردم به فلفل‌های آتشین را به مدد علم روانشناسی تحلیل کرده‌اند. جالب است بدانید به‌تازگی درباره‌ی طعم تلخ، نتیجه‌ی تحقیقی منتشر شده که می‌گوید عادت قهوه‌نوشی شما ‌می‌تواند نشان‌دهنده‌ی اختلال‌های روانی و گرایش‌های سایکوپتیک باشد. اما محقق‌ها چه‌طور به این نتیجه رسیده‌اند؟ 

آیکافی – براساس این تحقیق جدید تمایل به خوردن غذاهای تلخ می‌تواند به معنی وجود گرایش‌های سایکوپتیک در شما باشد. محققان یافته‌اند که افراد علاقه‌مند به طعم تلخ، مثل قهوه تلخ و سیاه و آب گازدار بستر مناسب‌تری برای بروز نشانه‌های ماکیاولیسم، دیگرآزاری و خودشیفتگی دارند، به این معنی که آن‌ها بیشتر از دیگران فریب‌کار، خودبین و خودخواه هستند و لذت‌شان ریشه در درد دیگران دارد.

 

به گزارش ایندیپندنت، در این تحقیق که به رهبری پروفسورکریستینا ساجوگلو (Christina Sagioglou) از دانشگاه اینسبروک اتریش انجام شد، به ۵۰۰ مرد و زن فهرستی از غذاها با تعداد برابری از انتخاب‌ مزه‌های شیرین، شور، ترش و تلخ نشان داده شد. از آن‌ها خواسته شد تا غذاها را در یک مقیاس ۶ مرحله‌ای از «به‌شدت بیزارم» تا «به‌شدت دوست‌دارم» درجه‌بندی کنند. مثل کیک شکلاتی، ژامبون، سرکه و تربچه.

 

بعد از این مرحله شرکت‌کنندگان به ۴ پرسشنامه‌ی شخصیتی دیگر هم پاسخ دادند. اولین پرسشنامه برای اندازه‌گیری سطح پرخاشگری بود. از آن‌ها خواسته شده بود تا گزاره‌هایی را مثل «اگر از کوره در بروم، ممکن است کسی را بزنم» درجه‌بندی کنند. دومین پرسشنامه از شرکت‌کنندگان می‌خواست تا به گزاره‌هایی که صفت‌های شخصیتی ماکیاولیسم، سایکوپتی و خودشیفتگی را بررسی می‌کنند پاسخ دهند. در سومین پرسشنامه شرکت‌کنندگان به پرسش‌هایی درباره‌ی ۵ بعد بزرگ شخصیتیِ (Big 5) برون‌گرایی، سازگاری، با وجدانی، وظیفه‌شناسی و ثبات احساسی پاسخ دادند. درنهایت آن‌ها آزمایش فراگیر «گرایش‌های دیگرآزارانه» را تکمیل کردند. سنجشی که تعیین‌کننده‌ی گرایش به «دیگرآزاری روزمره» است. آزمایش مشابه دیگری روی ۴۵۰ نفر این یافته‌ها را تایید کرد.

 

این تحقیق که در مجله‌ی Appetite چاپ شده می‌گوید: «ترجیح دادن طعم تلخ، نشانه‌ی جدی ماکیاولیسم، سایکوپتی، خودشیفتگی و دیگرآزاریِ روزمره است». همچنین محققان می‌گویند که سازگاری، میزان مهربانی یک انسان، همدردی و همکاری به طور منفی با علاقه به طعم تلخ در ارتباط هستند.

 

دکتر ساجوگلو می‌گوید: «خوردن غذای تلخ را می‌توان با سواری رولرکوستر مقایسه کرد، آن‌جا مردم از چیزی لذت می‌برند که درشان ترس ایجاد می‌کند. در تحقیق هم ما همبستگی خیلی محکمی با دیگرآزاری روزمره یافتیم که سازه‌ای در ارتباط با خودآزاریِ‌ خوش‌خیم است؛ لذت بردن از فعالیت‌های دردناک.»

 

شاید بار دیگر که قهوه‌ی بی‌شیر و شکر را جلو رویمان دیدیم، باید در احوال خودمان دقیق‌تر شویم!