کی‌روش تاریخ و دولت را با هم برد!

ایران وایر ,پدرام قائمی
شاید واقعی‌ترین تعریف برای این بازی،‌‌ همان تشبیه به «دربی آسیایی» بود؛ نبردی بین همسایه‌های دورنشین؛ همسایه‌های رنکینگ سال‌های اخیر «فدراسیون جهانی فوتبال»(فیفا) که یکی در خاورمیانه نشسته و دیگری در شرقی‌ترین نقطه از خاور دور. هرچند سال ها است که در داخل ایران، مخالفان «کارلوس کی‎روش» این صدرنشینی ایران در رنکینگ فیفا (میان تیم‌های آسیایی و بالا‌تر قرار گرفتن از ژاپن، استرالیا و کره جنوبی) را به لحاظ اعتبار، بی‌ارزش می‌دانند اما حقیقت این است که چنین رده‌ای فقط از روزی که «کارلوس کی‎روش» روی نیمکت تیم ملی ایران نشست، برای ایران دوباره به دست آمد.
 
کارلوس کی‎روش پیش از دربی دوستانه آسیا، زیرکانه مقابل خبرنگاران حرف زد. قبل از هرچیز از ژاپنی‌ها تشکر کرد که با تیم کامل خود به تهران آمده‌اند و این فرصت را به او داده‌اند تا بازیکنان جوان و بی‌تجربه‌اش را مقابل بهترین بازیکنان آسیا به میدان بفرستد. آیا واقعا ژاپنی‌ها بهترین‌های آسیا هستند؟
 
یک نگاه به وضعیت قرارداد فقط دو بازیکن ژاپنی‌ها نشان می‌داد که تیم ملی ایران مقابل چه تیمی ایستاده است. سایت «ترانسفر مارکت»، معتبر‌ترین منبع مالی فوتبال جهان در تشریح ارزش دو بازیکن تیم ملی ژاپن چنین می‌نویسد: «"کیسوکه هوندا"، ستاره ژاپنی باشگاه "میلان" ایتالیا گران‌ترین بازیکن سامورایی‌ها در ترکیب فعلی این تیم است چون هوندا دو فصل قبل با قراردادی به ارزش ۷. ۷ میلیون پوند از "زسکا مسکو»، راهی شهر مد اروپا شد تا پیراهن میلان را برتن کند. بعد از هوندا، "شینجی کاگاوا"، هافبک تهاجمی سامورایی‌ها دومین بازیکن گران قیمت ژاپن محسوب می‌شود چرا که دورتموندی‌ها برای بازگرداندن او از منچستر به جمع زنبورهای زرد "وست فالن"، هفت میلیون پوند هزینه کردند. همین دو بازیکن با ارزش تقریبی ۱۴. ۷ میلیون پوند، گران‌تر از کل تیم ملی ایران هستند.»
 
بنا به ادعای ترانسفر مارکت، ارزش کل بازیکنان ایران ۱۴. ۱ میلیون پوند است؛ مثلا «اشکان دژآگه»، بازیکن دو ملیتی تیم ملی کشورمان با ارزش تقریبی ۲. ۵ میلیون پوند، گران قیمت‌ترین ستاره ایران محسوب می‌شد. فاصله چشم گیر است.
 
کی‌روش می‌دانست که می‌خواهد چه تیمی را مقابل ژاپن به میدان بفرستد؛ تیمی که میانگین سنی‌ آن به ۲۷ سال نمی‌رسید و مجموعه‌ای از بازیکنان کم تجربه را در خود داشت.
 
قلم کی‎روش روز بازی چنین نام‌هایی را برای رویارویی با ژاپن روی برگه نوشت: «علیرضا حقیقی»، «وریا غفوری»، «پژمان منتظری»، «سیدجلال حسینی»، «احسان حاج صفی»، «امید ابراهیمی»، «سعید عزت الهی»، «رامین رضاییان»، «اشکان دژاگه»، «وحید امیری» و «سردار آزمون».
 
مرد پرتغالی محق بود که قبل از بازی، از تیم جوان، کم تجربه و ناپخته‌اش حرف بزند. اما کارلوس آن قدر زیرک بود که روز قبل از بازی، مقابل رسانه‌های دولتی ایران هم موضعی تند داشته باشد و صدایش را مقابل خبرنگاران ژاپنی بالا ببرد: «آن هایی که انتقاد می‌کنند، می‌توانند به سالن اپرا بروند!»
 
کارلوس کی‎روش دو روز قبل از بازی و در جریان تمرینات تیمش، از مدیررسانه‌ای تیم ملی خواسته بود خبرنگاران روزنامه های دولتی «ایران» و «ایران ورزشی» را به محل تمرین تیم ملی راه ندهد. دلیل این تصمیم تند کارلوس کی‎روش هم تیتر معنی داری بود که رسانه دولتی و متصل به وزارت ورزش ایران ورزشی روی جلد خود برد و کی‎روش را با این تیتر، متهم به فساد مالی کرد: «اتهام پول‌شویی».
 این‌‌ همان اتهامی است که پیش‌تر وزیر ورزش و جوانان و بعد از او، «علی اکبر محمدزاده»، بازجوی اسبق زندان «اوین» و بازپرس کنونی دادسرای «پردیس ونک» به کی‎روش وارد کرده بودند. مرد پرتغالی پیش از بازی خطاب به خبرنگاران ایرانی و ژاپنی گفته بود: «وقت کافی برای توجه به چنین توهماتی ندارم. می‌خواهند تمرکز من را به هم بزنند ولی به آن‌ها این پیغام را می‌دهم که موفق نخواهند بود.»
کارلوس کی‎روش با بیم و امید وارد دربی دوستانه آسیا شد.
 
بیم کی‎روش در شوک روانی تیم خود بود که برای از دست دادن «هادی نوروزی» هنوز داغ‎دار بودند. کاپیتان پرسپولیس که رفت، کی‎روش تیم را در امارات تمرین می‌داد و این خبر را به بازیکنانش داد. بازیکنانش ساعت‌ها گریه کردند و در بد‌ترین وضعیت روحی ممکن، وارد بازی با عمان شدند. خوش اقبال هم بودند که از مسقط با تک امتیاز به خانه برگشتند.
 
امید کی‎روش اما به جوانانی بود که می‌خواستند جایی محکم در تیم آقای سرمربی پیدا کنند. او در رخت‎کن و قبل از بازی اتمام حجت کرده بود: «من وقتم را از سر راه نیاورده‌ام. به هیچ کس دو بار مهلت نمی‌دهم. یا شانسی که دارید را می‌گیرید و این جا می‌مانید یا پشت این در بازیکنانی مثل گرگ منتظر نشسته‌اند که جای شما بنشینند.»

او تیمش را برای بردن گران‌ترین تیم آسیا تهییج کرده بود.
تیم کی‎روش بازی را مقابل ۱۵ هزار تماشاگر متفاوت و دور از تصور آغاز کرد؛ سراپا حمله به سمت دروازه سامورایی‌ها. اما چرا فقط ۱۵ هزار تماشاگر؟ کی‎روش بعد از بازی، همین سوال را از خبرنگاران پرسیده بود: «چرا ما امروز این قدر تنها بودیم؟ چرا سکو‌ها خالی بود؟ تماشاگران ما کجا هستند؟!»
 
بازی در یک روزِ میانِ هفته برگزار شد اما این‌ها توجیه و بهانه است. تماشاگران تهرانی سال ها است که با «آزادی» بیگانه شده‌اند. کی‎روش یک بار پیشنهاد برگزاری بازی در کرج و دو بار پیشنهاد میزبانی تبریز را برای بازی‌های ملی داده بود. هر سه مرتبه، شورای تامین امنیت استان‌های البرز و آذربایجان شرقی مخالفت کرده بودند. او حالا باید به سکوهای خالی و حمله کردن بازیکنانش به دروازه حریف برای سکوهایی که فقط باد لای آن‌ها می‌نشیند، عادت کند.
 
نیمه اول، ایرانی‌ها پنج موقعیت گل را با آزمون، دژاگه و عزت الهی از دست دادند تا سرانجام «یعقوب سعد خلیل عبدالله»، داور عمانی خطای بازیکن ژاپنی در محوطه جریمه روی «مهدی ترابی» را پنالتی اعلام کرد. ضربه پنالتی را اشکان دژاگه زد و «شونسوکه نیشیکاوا»، دروازه‌بان ژاپن دفع کرد تا در برگشت خود، مهدی براتی گل ایران را در دقیقه ۴۵ به ثمر برساند.
 
البته دقایقی بعد از شروع نیمه دوم، «موتو» دروازه ایران را روی اشتباه حقیقی باز کرد. اشتباه حقیقی آن قدر بزرگ بود که شاید از ترس آن تهدید قاطع کی‎روش در رخت‎کن، لب به اعتراف باز کرد: «می‌پذیرم اشتباه کردم. می‌پذیرم که باید بیش‎تر تمرین کنم و مطمئنا دیگر چنین خروجی را از من نخواهید دید!»
 
آن درگیری آخر بازی بین سردار آزمون و «کیوتاکه» هم انگار چاشنی دربی آسیایی بود که به تساوی یک بر یک خلاصه شد. پایان بازی، یک نتیجه فقط نمانده بود. همه حیران بودند از نمایش هجومی تیمی که کی‎روش به زمین فرستاد؛ تیمی که عادت داشت به بازی بسته و تدافعی.
 
شب کی‎روش بعد از بازی شروع شد؛ وقتی که به سالن کنفرانس آمد و گفت: «ما در مقابل ژاپنی‌ها که یکی از بهترین تیم‌های آسیا هستند، بازی موفقی انجام دادیم و می‌توانم بگویم به آن چیزی که از این بازی می‌خواستیم، رسیدیم. نکته‌ای که باعث خوشحالی من شد این است که بازیکنان ایران در طول بازی، هم در حمله و هم در دفاع عملکرد خیلی خوبی از خود نشان دادند و این نشان از شخصیت بازیکنان ما دارد.»
 
او کنایه‌اش را هم به وزارت ورزش زد، جایی که گفت: «با توجه به این که ما در تیم ملی فوتبال ایران توانایی مالی این را نداریم که بازیکنان‎مان را به تیم‌های بزرگی مانند منچستر یا دورتموند بفرستیم، دیدار با ژاپن فرصت خوبی بود تا بازیکنان جوان‏مان مقابل کاگاوا یا هوندا بازی کنند.»
 
 وزارت ورزش نزدیک به دو سال است به دلیل مخالفت با حضور کی‏روش در راس تیم ملی، بودجه فدراسیون فوتبال را قطع کرده است.
مرد پرتغالی در بازی با ژاپن به رکوردهایی تاریخی هم رسید. تیم ملی ایران در مقابل ژاپن شکست نخورد تا رکورد ۲۸ ماه بی‌شکستی کی روش در مقابل آسیایی دست نخورد. او آخرین بار ۲۸ ماه قبل در بازی دوستانه برابر عمان، سه بر یک شکست خورده بود.
اما دومین رکورد کی‌روش به تعداد حضور‌هایش روی نیمکت تیم ملی برمی گشت. او قبل از بازی با ژاپن، در ۵۵ بازی سرمربی بوده و صاحب ۳۰ برد، ۱۷ مساوی، ۸ باخت، ۱۰۱ گل زده و ۳۷ گل خورده شده و ۱۰۷ امتیاز در این ۵۵ بازی برای تیم‌ملی اندوخته بود؛ رکوردهایی که با وجود فشار دولت و رسانه‌هایش، عجیب، قابل تامل و تحسین برانگیز به نظر می‌رسند.
+69
رأی دهید
-2

  • قدیمی ترین ها
  • جدیدترین ها
  • بهترین ها
  • بدترین ها
  • دیدگاه خوانندگان
    ۴۷
    دایره مینا - پوزنان ، لهستان
    در بازی با ژاپن اولا سردار آزمون خیلی عصبی بازی می کرد و معلوم بود وقتی یکی دو موقعیت را از دست می دهد تمرکزش را به راحتی از دست می دهد و انگاری برای جنگ و دعوا آمده بود و سر و صورت بازیکنهای ژاپنی را هدف قرار میداد دو اینکه اشکان هم افت کرده بود و سبک بازی اش مثل بازیهای دوسال پیش اش که تکضرب بود نبود آندو هم معلوم نبود چرا اخر بازی به بازی امد مگر اینکه تنبیه -از سوی مربی -شده باشد چون در این زمانها که وقت کشی هم-بازی مساوی شده بود- لزومی نداشت معمولا بازیکن جوان را می فرستند شاید هم برای این بود که بازیهای ملی اش را بالا ببرند دفاع تیم خوب بود هرچند عالی نبود و اگر بازی رسمی بود تیم پنالتی میداد و یا بازیکنی کارت زرد و قرمز می گرفت داور هم با یکی دو بازیکن ایران مدارا کرد وگرنه داستانی می شد حقیقی هم باید جایش را به بیرانوند- که ضرب دستهای خوبی هم دارد و پرتاب های بلند توپش یک حمله را پایه ریزی می تواند کند- و یا به اخباری-گلر جوان-بدهد !
    5
    6
    ‌پنجشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۳
    پاسخ شما چیست؟
    0%
    ارسال پاسخ
    نظر شما چیست؟
    جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.