چرا مسن‌ترین‌های جهان زن هستند؟

 

به گفته کارشناسان دانشگاه استنفورد، ۹۵ درصد افراد مسن در جهان زن هستند.

 

در حال حاضر مسن‌ترین فرد در جهان «» اهل «دترویت» آمریکاست که ۱۱۵ سال دارد. او در ماه آوریل این عنوان را از «گرترود ویور» ۱۱۶ ساله گرفت و از آن خود کرد. اما تاکنون هیچ فردی بیش از «کالمنت» از فرانسه که در سال ۱۹۹۷ در ۱۲۲ سالگی فوت کرد، عمر نکرده است.

 

کارشناسان دانشگاه استنفورد در این خصوص به بررسی های پیشین که هورمون استروژن در زنان را فاکتور مؤثر می دانستند، اشاره کردند. در نتایج یک مطالعه آمده‌ است که استروژن، تعداد سلول‌های بنیادی در موش‌های ماده را افزایش می‌دهد و در نهایت به بالا رفتن ظرفیت بازتولید سلول‌های بنیادی در مغز منجر می‌شود، در حالی که در یک مطالعه دیگر مشاهده شد موش‌های نر با کمک مکمل‌های استروژن عمر طولانی‌تری دارند.

 

در مطالعه دیگری که توسط متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون انجام گرفت، مشخص شد زنانی که پس از ۳۳ سالگی صاحب فرزند می شوند در مقایسه با زنانی که آخرین فرزند خود را پیش از ۳۰ سالگی به دنیا می‌آورند احتمال دارد عمر بیشتری داشته باشند.

 

در عین حال مطالعه انجام شده توسط متخصصان دانشکده پزشکی دانشگاه دوک در سال ۲۰۱۴ آشکار ساخت که استرس برای قلب زنان اثرات مخرب‌تری دارد، به گونه‌ای که در مواقع استرس‌زا جریان خون به قلب زنان ۵۷ درصد کاهش می‌یابد، در حالی که این نسبت در مردان ۴۱ درصد برآورد شده است.

 

«توماس پرلز» از مرکز پزشکی بوستون گفت:عادت ماهانه به کمبود آهن منجر می شود، اما زمانی که با کم‌خونی توام نشود ممکن است برای بدن مفید باشد. آهن در توانایی سلول‌های بدن برای تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن، نقش مهمی دارد که اگرچه در مقابله با عفونت حائز اهمیت است اما در پیشبرد روند پیری نیز تأثیر دارد. این مولکول‌های واکنشی می‌توانند موجب آسیب دیدن DNA و ساختارهای دیگری شوند که در بالا رفتن سن نقش دارند. بنابراین با وجود آهن کمتر، بدن زنان رادیکال‌های آزاد اکسیژن پایین‌تری تولید کرده که می‌تواند با کاهش سرعت پیری و خطر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مرتبط باشد.

 

در عین حال برخی کارشناسان نیز بر این باورند که توجه بیشتر زنان به وضعیت جسمی و حتی وضعیت ظاهری‌شان می‌تواند در این زمینه مؤثر باشد.

 

به گزارش لایوساینس، یکی از اساتید دانشگاه استنفورد معتقد است که طبیعت، نقش محوری در طول عمر زنان دارد و می گوید: طبیعت برای گونه‌های ماده ارزش بیشتری قائل می شود زیرا آن‌ها برای مراقبت از فرزندان باید شانس بقای بیشتری داشته باشند، در حالی که وجود گونه‌های نر فقط در لحظه مورد نیاز است.