دعوا بر سر ارثیه ۳ میلیاردی مرتضی پاشایی!

ماران خورند و موران کشند.

فقط ابراز تاسف برای خانواده پاشایی میتونم داشته باشم. نمیدونم چرا برخی مردم تا اسم پول میاد وسط دست و پاشون میلرزه؟ یک تصادف منجر به فوت داشتم که به هیچ عنوان مقصر نبودم اما چون به کما رفتم و افسری که کروکی کشیده بود هم با فوت شدن طرف مقابل سعی داشت به خانواده متوفی و استفاده از بیمه من کمک کند (چیزی که بعدا خودش معترف شد) و کروکی به نفع آنها کشید جریان تصادف من بدجوری کش و قوس دار شد (با توجه به اینکه افسر بیشرف نمیدونست اون سالها بیمه ماه حرام را ساپورت نمیکنه و بدتر اینکه بیمه من هم کامل نبود). نکته اصلی اینجا است که خانواده متوفی بدجوری دنبال قصاص بودن و دائم انگ مواد و مستی و هر دری وری ای به من میزدند. تصور کن اون زمان سرباز بودم و تو بیمارستان در حالت کما هم بودم. هیچ آزمایشی نتونست ثابت بکنه اما اینها دست بردار نبودند. تا اینکه دست آخر پول دیه ماه حرام چنان آرومشون کرد و بعد هم فهمیدیم زدن تو گوش زانتیا (بهترین و جدیدترین ماشین اون زمان) و یک خونه جدید. وقتی تصور می کردم تمام این شامورتی بازیهای قصاص فقط بخاطر پول بود از هرچی آدمیزاده متنفر میشدم.

شاید یکی از دلایل اصلی خروج من از ایران احساس بدی بود که از کشور و مردمم داشتم که دقیقا کلید این احساس از همین حادثه خورد. نمیدونم الان خانواده پاشایی چه حسی دارن. اما تا اونجایی که من در جریان خبرها بودم و اون داستان بیانیه مجری ای که میخواست فیلم مستند پاشایی را بسازه و خانواده اش با مبلغ بیشتری به کس دیگری فروختند و حالا هم مجوز آلبوم که باز بخاطر پول این کارها را کردند به من یکی میگه خیلی از جوون های دیگری تو اون خراب شده هستند که ممکنه کلید احساس تنفرشون با همین حرکات خورده بشه. یک مقدار انسانیت از خودتون به جا بگذارید. من که خداییش با صدا و کارهای پاشایی به جز ریتم کارهاش حال نمی کردم و نمی کنم (آهنگ ساز قابلی بود تا خواننده) اما حدا خواست و تقی به توقی خورد و پاشایی در حد الویس یک شبه بزرگ شد. لااقل قدر این موهبتی که یک شبه تو دامنتون افتاد را بدونید.