دزدی ۵۰۰ میلیونی حسابدار زن از مدیر رستوران

خاک توی سرت باید فرار میکردی می‌رفتی خارج

رویا . بغلت کردم ...رویا ...بغلت کردم ...اینو رییس کلانتری احمداباد مشهد الان داره میخونه ;)

از مشهد فقط دو خاطره دارم. اول: خارطره رستورانی دارم اون هم برادران کریم. آدرس دادن رفتیم تو یک کوچه. همه خونه ها مسکونی و حتی ظاهر رستوران هم خونه مسکونی با نمای سنگ بود. اولش اصلا ته دلم نبود برم و میگفتم مگه میشه این رستوران خوبی باشه. پله خورد رفتیم زیر زمین جاتون خالی تازه چشمم به رستوران خورد. غذاها معرکه، پرس های بزرگ و لذیذ. مزه باقالی پلو با ماهیچه اش را هنوز حس می کنم. پیشنهاد می کنم راهتون خورد رفتید مشهد حتما به اونجا سر بزنید. دومی که خاطره تلخی هم هست تصادف تو طرقبه بود. اون جاده بخاطر رد شدن یک رودخانه معروفه. اینکه آب از بالای کوه مسیرش عوض میشه و با رد شدن از وسط جاده میره تو دامنه و به یک رودخانه دیگه وصل میشه. خودشون جزو اماکن اینترستینگ میشناسنش. دنبال محل کمپ می گشتیم که یک بچه مشهدی که مهر گواهینامه اش همون روز زده شده بود با یک شورلت رویال لش نتونست روی همون آبی که از روی جاده رد میشد ماشین را کنترل کنه و زد به ما. پدر من که تا 10 دقیقه ما را نشناخت. ماشین اون پسره منحرف شد و با نابود کردن دیوار یک باغ بصورت فوق العاده شانسی به درخت بلندی خورد که

که اگر اون درخت نبود تا ته دره قل میخورد. کاری به حماقتش و رانندگی احمقانه اش و اتفاقات بعدی که باعث شد وسط جاده کتکش بزنم و اینکه بخاطر نداری باباش رضایت دادیم اما بعد فهمیدیم یکی از بزرگترین مرغداری ها مال باباش بود ندارم. برام جالب بود که این مشهدی ها چرا رد شدن آب رودخانه از وسط جاده را یک موضوع جذاب میشناسند؟ ما که قربانی حماقتشون شدیم.