جام جم آنلاین: پژوهشگران روان شناسی در مجموعه آزمایش هایی روی کودکان شش و هفت ساله، فرصت تقلب در بازی و دروغ گفتن درباره رفتارشان را برای آنها فراهم کردند.
آنها به این نتیجه رسیدند که کودکانی که راحت تر دروغ می گویند، در امتحان های شفاهی حافظه و به خاطر سپردن کلمات بهتر عمل می کنند. آنها می توانند با وجود گفتن دروغ های خرده ریز، به خوبی از پس لاپوشانی آن بربیایند و خود را لو ندهند.
محققان دانشگاه فلوریدای شمالی، شفیلد و استرلینگ، در مقاله ای در نشریه روان شناسی تجربی کودک نتیجه تحقیق شان روی ۱۱۴ کودک از مدارس بریتانیا را منتشر کردند.
آنها با استفاده از دوربین مخفی در جریان یک بازی پرسش و پاسخ، کودکانی را که یواشکی به جواب ها سرک می کشیدند را تحت نظر قرار دادند.
قدرت لاپوشانی
یک یافته تا حدودی غیرمنتظره این تحقیق این بود که تنها یک چهارم کودکان با نگاه به جواب ها تقلب کردند.
سوال و جواب های بیشتر این امکان را برای محققان فراهم آورد که دریابند کدام یک از کودکان دروغ گوهای خوبی هستند و کدام یک بلد نیستند خوب دروغ بگویند.
پژوهشگران بیش از هر چیز به دنبال ارزیابی توان کودکان برای لاپوشانی دروغ هایشان بودند.
در آزمایش هایی، دروغ گوهای بهتر نشان دادند که حافظه بهتری برای به خاطر سپردن کلمات دارند، اما لزوما در به خاطر سپردن تصاویر (حافظه بصری) بهتر عمل نمی کنند.
محققان می گویند دلیل این مسئله آن است که دروغگویی مستلزم به خاطر سپردن حجمی از اطلاعات شفاهی (برای لو نرفتن) است که در عمل باعث کم اهمیت شدن اطلاعات تصویری می شود.
دکتر النا هویکا از محققان دانشگاه شفیلد می گوید:«درست است که والدین معمولا از دروغ گویی فرزندانشان خیلی خوشحال نمی شوند، اما دست کم می توانند دلخوش باشند که کودکانشان در روند فکر کردن و همین طور مهارت های مربوط به حافظه بهتر از دیگران عمل می کنند».(بی بی سی)
قدیمی ترین هاجدیدترین هابهترین هابدترین هادیدگاه خوانندگان