آیت الله خزعلی: اگر آقای هاشمی بخواهد روی کار بیاید من بمیرم و زمان ایشان را نبینم

 

حاج‌خانوم اگر اجازه بدهید مصاحبه را درباره روحیات فردی و شخصیتی آیت‌الله خزعلی در خانواده آغاز کنیم، زندگی با یک مبارز انقلابی که بیشتر اوقات در تبعید و زندان بود، چه سختی‌ها و شیرینی‌هایی داشت؟خانم کلباسی: روحیه ایشان خیلی خوب بود و از اول متدین، باایمان و با تقوا بودند، محرمات که هیچ ایشان مراقب مکروهات هم بودند و هیچ گاه نماز شب‌شان ترک نمی‌شد. ایشان شاگرد آیت‌الله بروجردی بودند و از صبح زود به حوزه می‌رفتند و ظهر می‌آمدند، من هم در منزل خانه‌داری و بچه‌داری می‌کردم؛ ما 9 فرزند داشتیم.

نحوه آشنایی شما با آیت‌الله خزعلی به چه شکلی بود؟فقط همین قدر بگویم روزی که عموی بنده برای تحقیق خدمت آیت‌الله بروجردی رفتند، آیت‌الله بروجردی به عمویم گفته بود اگر من دختری داشتم تقدیم ایشان می‌کردم و امروز بیش از 60 سال است که از ازدواج ما می‌گذرد.زندگی سیاسی ایشان و سختی‌های آن به چه شکل بود؟ ایشان برای خرج زندگی منبر می‌رفتند و هیچ گاه از سهم امام استفاده نمی‌کرد اما یا در تبعید یا در زندان بودند.

ایشان به کجا تبعید شده بودند؟حاج‌آقا به دامغان، گناباد و بندر گناوه تبعید شدند و در زندان‌های اوِین، قزل حصار و قزل قلعه زندانی بودند، وقتی ایشان به گناباد تبعید شدند من باردار بودم و بعد از زایمان با فرزندمان به دیدن پدرش رفتیم. 20 روز در گناباد ماندیم و برگشتیم.

در تبعید دامغان هم شما همراه ایشان بودید؟ بله ما در دامغان با هم بودیم. ایشان در آنجا خانه‌ای اجاره کردند و ما بیش از 2 سال در دامغان زندگی کردیم.

چرا آیت‌الله خزعلی به زندان افتادند؟زندان رفتن ایشان به این دلیل بود که مرجعیت آیت‌الله خمینی را امضا کردند و بعد از آن امضا در زندان قزل‌قلعه زندانی شدند. من به دنبال ایشان رفتم اما گفتند باید به شهرداری بروید. بالاخره مسئولش را پیدا کردم و گفتم ایشان کاری نکرده است اما آن مسئول در این پرونده گفت «نمی‌دانید امضای مرجعیت آقای خمینی چه بلایی سر ما آورده است»؛ من به او گفتم ایشان کار بدی نکرده و وظیفه خود را انجام داده است.

آنها حتی به من اجازه نمی‌دادند برای آیت‌الله خزعلی لباس و غذا ببرم و می‌گفتند ممکن است در آن رمزی را پنهان کنید. من یاد گرفته بودم منتظر باشم رئیس زندان برود و سپس از سربازان زندان خواهش می‌کردم که این لباس‌ها و غذاها را به ایشان برسانند و فقط برای من یک رسید بیاورند؛ ایشان هم روی یک کاغذ تنها می‌نوشت «رسید».

از سختی‌های دوران تبعید و زندگی با یک مبارز سیاسی برای‌مان بگویید؟ما با این وضعیت کنار آمده بودیم و آیت‌الله خزعلی به ما روحیه می‌داد و می‌گفت ما برای خدا این کار را می‌کنیم؛ وقتی ایشان به کرمان رفته بود او را گرفته و به شهربانی برده بودند. افسر شهربانی گفته بود من دلم به حال تو و بچه‌هایت می‌سوزد تو چطور دلت نمی‌سوزد که ایشان گفته بود بچه‌های من خدا را دارند و امام زمان مراقب آنهاست.

ایشان وقتی به کرمان رفته بود نسبت به اینکه کشتارگاه‌ها گاوها رو به قبله نبود اعتراض و تاکید کرده بودند که خوردن گوشت آن حرام است اما به خاطر همین قضیه ساواک ایشان را دستگیر کرده بود.

حاج‌آقا مرتب در تبعید بودند. یک بار که به زابل تبعید شده بودند من بچه‌ها را به سختی به تهران آوردم و در گاراژی ماندیم تا اتوبوس برای مشهد پیدا شود و حرکت کند. حسین پسرم که در اوایل انقلاب شهید شد آن زمان تازه به دنیا آمده بود، او را با خود به مشهد و سپس زابل بردم. وقتی به مشهد رفتیم بچه‌ها را از آنجا به زابل بردم چرا که بالاخره فرزندانمان پدر می‌خواستند و مدت تبعید هم زیاد بود.

درباره دوران بعد از انقلاب و نقشی که آیت‌الله خزعلی در تثبیت و پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی داشتند برایمان بیشتر صحبت کنید.حاج‌آقا همیشه آقای خامنه‌ای را با عنوان مقام معظم رهبری یاد می‌کنند و هیچ‌گاه بدون لفظ عظما از ایشان نام نمی‌برند. حاج‌آقا از یاران صدیق امام و رهبری بوده‌اند که افتخار شاگردی آیت‌الله بروجردی را نیز داشته‌اند. ایشان چه در زمان امام و چه در زمان مقام معظم رهبری همواره از یاران رهبر بودند. اولین باری هم که به زندان رفتند به خاطر امام بود.

شرایط زندگی شما در دوران زندان و تبعید و پس از پیروزی انقلاب به چه شکلی بود؟ ما قبل از در یک اتاق ساده و در قم زندگی می‌کردیم؛ بعد از انقلاب که حاج آقا به شورای نگهبان آمدند ما هم به تهران آمدیم و با خانواده آقای جنتی در خانه‌های سازمانی شورای نگهبان ساکن شدیم و یک اتاق دست ما و یک اتاق دست آنها بود.

چند سال با خانواده آیت‌الله جنتی زندگی کردید؟ما حدود 10 سال با آنها زندگی می‌‌کردیم.
توصیه شما به جوانان و طلبه‌های جوان چیست؟به جوانان بگویید دوران فعلی در بهشت هستند و این با زمان شاه قابل مقایسه نیست. ما در زمان شاه از ترس ماموران ساواک با حجاب و با روسری و چادر می‌خوابیدیم تا اگر به خانه ما ریختند پوشیده باشیم؛ این آزادی را که جوانان و متدینین در دوران فعلی دارند ما هیچ گاه در گذشته نداشتیم. از این رو باید قدردان این نعمت‌ها بود.