مقایسه درآمد پزشکان در ایران و غرب، گفت و گو با دو متخصص

وقتی حق ویزیت پزشکان و یا درآمد آنان را در اروپا و آمریکا با همکاران ایرانی در ایران مقایسه می‌کنید باید میزان درآمد سرانه ایرانیان را نیز ذکر نماید وگرنه مقایسه بی‌ فایده و فاقد ارزش است. اگر حق ویزیت در آمریکا ۲۰۰ دلار است متوسط درآمد فرد سالی‌ ۵۰ تا ۶۰ هزار دلار است در ضمن پزشکان آمریکای و یا اروپائی تاجر و بساز بنداز هم نیستند.

درمان مردم در ایران شده بیزینس و شک نکنید که نود درصد مردم را مریض نگه میدارن تا بیزینس کنند. تجویز داورهای بی اثر و چندین بار بردن و آوردن مریض ها و آزمایشهای بیخودی باعث شده دکترها کلاً درحال شمردن پول باشند و حتی داورخانه ها هم زیر میزی میدن به پزشکان که مریضها رو بفرستند اونجا یا داورهای آنها رو تبلیغ کنند .اوضاع پزشکان و داورخانه دارها در ایران افتضاح هستش. مشکل بخش درمان کشور اینه که مدیران و مسئولین دولتی و کشوری که مسئول نظارت هستند همشون مال این بیزینس و پرورش یافته همین بازار هستند و تمام تلاششون نگه داشتن و حفظ این بیزینس هستش که هرچه بیشتر مردم بدبخت مریض باشند و بیشتر پرداخت کنند و تمام کارهایی که برای بیمه همگانی و بیمه های دیگه انجام میشه نود درصد منفعتش به بیزینس پزشکان و داورخانه دارها میرسه و مردم در یک سیکل مریضی نگه داشته میشن

عدالت تو کشور ما وجود نداره . به عنوان مثال پدر من که دو مدرک مهندسی در زمینه نفت و شیمی داشت با 38 سال سابقه کار در بدترین شرایط آب و هوایی با 60 درجه نزدیک چاه های نفت و گاز بعد از سالها باید ماهیانه 5 میلیون تومان حقوق داشته باشه که بعد از بازنشستگی نصفش رو میگیره. که بخاطر شغلش همیشه بدنش از شدت حرارت در چاه های نفت سوخته بود. ولی یک پزشک همیشه در جای خنک نشسته و مریض دیده یا نهایتش سر پا بوده ولی هرگز زیر آفتاب کنار یک چاه نفت در دمای 60 درجه جنوب نبوده.من یک دوست جراح قلب دارم که میگفت پدر و مادرش هم جراح هستند و روزانه 40 میلیون تومان کم کمش درآمد پدر و مادرشه . و آنقدر پولشون زیاد شده که فقط هم و غم شون جا به جا کردن پولهاست . اینجاست که من ناراحتم که چرا پدرم دکتر نشد که الان در سلامتی و رفاه باشه. و حتی همین طرح 2 ساله رو به زور با هزار اکراه به مناطق محروم می روند و هدفشون کمک به نیازمندان نبوده و دوست دارند هرچه سریعتر بعد از طرح برن شمال تهران مطب بزنند