خودسوزی یک دانشجوی دختر در مجاورت دانشگاه آزاد شیراز

تنها این شعر وصف ِ حال افرادی است که اینگونه به ته ِ خط رسیده اند : من از ریشه در خویش پوسیده ام - و وحشی ترین زخم را دیده ام - به تصنیف ِ محزون ِ تنهایی ام - غریبانه عمریست رقصیده ام - من از ازدحام ِ خویش خسته ام - و بر گریه های خویش خندیده ام - تَرَک خورده احساس ِ من سالها - در ابعاد ِ لب های خشکیده ام - دلم بوی ِ مُرداب را می دهد -ز بس خویشتن را پرستیده ام - ولی یک شب از خویش خواهم گُریخت - من این خواب را بارها دیده ام !

خودسوزی! چه روش زجر اوری هم انتخاب کردن.اصلا افسردگی و خودکشی تو قشر دانشجو خیلی زیاد شده. فکر میکنم یکی از مسایلی که بهش دامن میزنه بی هدفی باشه یا تمرکز فقط روی درس که آینده ی روشنی نداره. تنها گرفتن مدرک شده هدف قشر جوون جامعه ما که تهش میخوره به سرخوردگی، نه سرگرمی نه دلخوشی