شاهین نجفی از «ممد نوبری» و آلبوم (ص) می گوید

از سوی مقابل همیشه یک چالش بزرگ مابین دین و قانون قرار داشته. قانون بدنبال یک مکمل بوده که زیر مجموعه باشد که دین را پذیرفت اما دین هم از زمانی که وارد بازار سیاست و اقتصاد شد بدنبال کسب قدرت و استقلال بوده تا از زیر مجموعه قانون خارج شود و قانون را زیر مجموعه خودش کند. اتفاق فوق العاده خطرناکی که می تواند آخرالزمان واقعی را بوجود بیاورد و بعوض نظم دهی و کمک به قانونمند بودن مردم را تبدیل به زامبی کند. ما مردم هم گاهی چشم بسته وارد این چالش می شویم و به راحتی حکم به نابود کردن یکی از این دو فاکتور اساسی زندگی انسان می دهیم. دین را نابود کنید یا قانون را؟!؟!؟ واقعا از بین بردن ترس مردم از یک قدرت برتر برای پر کردن نقص قانون و کنار هم قراردادن همه در یک اجتماع کار عاقلانه ای است؟ مردمی که این روزها حتی اگر یک اسلحه هم بالای سرشان باشد باز به خلاف های خود ادامه می دهند؟ آیا اعتراض به پرچمداران دین و سوء استفاده گران از آن با دین ستیزی برابر است؟ ایکاش این مثلا روشنفکران امروزی کمی عقل داشتند و میفهمیدند دشمنان آنها سوء استفاده گران هستند نه اعتقادات چند هرازسال ریشه کرده در ذهن و قلب مردم

[::sleepyhollow - کوالا لامپور، مالزی::]. تحلیل جالبی بود، با نظر شما تا حدودی موافقم. بااین حال شما به دین بیشتر از جنبه حقوقی و به قول خودتون مکملی برای قانون نگاه کردید. ولی من بیشتر دین رو مکملی برای روحیه آسیب پذیر انسانی می دونم. مردم احتیاج دارن که به فردی مافوق قدرت بشری ایمان داشته باشن به خاطر حفظ روحیشون، اگه از خیلی ها دین رو بگیری ممکنه از لحاظ قانونی ناهنجاری ایجاد نکنن، ولی به یکباره خالی میشن، به خصوص در دنیای مدرن که انسان هم از انسان نا امید شده گرفتن کورسوی دین و امید به خدا اونها رو دچار فروپاشی روانی میکنه