آتش‌افروزی مرگبار پس از یک تصادف / متهم: برای تمام شدن دعوا آدم کشتم!

مرد جوان که به دنبال درگیری بر سر برخورد دو خودرو دست به جنایت و آتش‌افروزی زده بود دیروز پای میز محاکمه ایستاد و گفت قصد قتل نداشته و برای پایان دادن به درگیری، بنزین را روی خودش و دیگران پاشیده است.

قرار است هیات قضایی پس از بررسی فیلمی که یکی از شاهدان ماجرا از درگیری ضبط کرده است، رای نهایی را صادر کند.
در نشست رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه 84 دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی باقری و با حضور چهار مستشار تشکیل شد، ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را خواند.

او گفت: «کامران 32 ساله متهم است که نهم بهمن 92 به دنبال  تصادف رانندگی و درگیری با راننده یک پیکان وانت به نام مجید، به روی او و پدر 70 ساله‌اش به نام علیرضا بنزین پاشیده و آتش به پا کرده و موجب سوختگی خودش و مجید و مرگ پیرمرد شده است. اکنون با توجه به مدارک موجود در پرونده برایش اشد مجازات می‌خواهم.»

سپس اولیای‌دم در جایگاه ویژه ایستادند و برای کامران حکم قصاص خواستند. مجید که از ناحیه دست و گردن دچار سوختگی شده است، در تشریح ماجرا گفت: «سوار بر پیکان وانت از کارگاه پدرم در پاکدشت خارج شده بودم که یکباره کامران با وانتش از پشت به خودروام کوبید. او که خیلی عصبانی بود به من ناسزا گفت و با هم درگیر شدیم. من با پلیس 110 تماس گرفتم اما پلیس در صحنه حاضر نشد به همین خاطر با برادرم تماس گرفتم.»

وی ادامه داد: «چند دقیقه بعد پدر و برادرهایم به آنجا آمدند، اما درگیری بالا گرفت و کامران با پتک به کتف پدرم کوبید. او سپس گالن بنزین را از داخل ماشینش بیرون آورد و روی من و پدرم پاشید. بنزین به روی کامران هم ریخته شده بود که او  فندک را در جیبش روشن کرد و همه‌جا آتش گرفت. پدرم پس از هشت روز در بیمارستان جان سپرد و من تحت درمان قرار گرفتم. یک شاهد از این درگیری فیلمبرداری کرده که گویای همه ماجراست. من می‌توانم این فیلم را به دادگاه ارائه دهم تا همه‌چیز روشن شود. من به‌خاطر قتل پدرم تقاضای قصاص و به خاطر سوختگی‌هایم تقاضای دریافت دیه دارم.»

وقتی کامران پشت تریبون دفاع ایستاد منکر قتل عمدی شد. این مرد گفت: «سوار وانتم از خیابان عبور می‌کردم که مجید یک‌باره در پیکان وانتش را باز کرد که با آن برخورد کردم. به همین خاطر از ماشین پیاده و با مجید درگیر شدم. او همان موقع با پدر و برادرهایش تماس گرفت. پدر مجید وقتی به محل آمد به سمت من حمله کرد و سیلی به صورتم زد. برادرهای مجید هم با مشت و لگد به جانم افتادند که دندان‌هایم را شکستند. من هم برای تهدید آنها گالن بنزین را از داخل ماشینم بیرون آوردم و آن را به روی خودم و همه شاهدان پاشیدم. اما نمی‌دانم چطور شد که بنزین شعله کشید.»

این مرد که آثار سوختگی روی دستانش را  به هیات قضایی نشان می‌داد، گفت: «باور کنید قصدم به آتش کشیدن کسی نبود. بنزین را برای  تهدید مجید و برادرهایش پاشیدم تا دست از سرم بردارند. من خودم هم در این ماجرا به شدت دچار سوختگی شدم.»
در پایان این جلسه  قرار شد تا فیلم ضبط‌شده از صحنه درگیری و آتش‌افروزی به دادگاه ارائه شود تا هیات قضایی پس از بررسی این فیلم رای نهایی را صادر کند.
 

چقدر درس خوانده‌ای؟
تا سال دوم دبیرستان درس خوانده‌ام.
شغلت چه بود؟
با وانت کار می کردم و وضع مالی بدی نداشتم. اما چون سه ماه بود که دومین فرزندم به دنیا آمده بود مجبور بودم از صبح زود سر کار بروم.
چند فرزند داری؟
یک پسر پنج ساله دارم و دومین پسرم حالا نزدیک به دو سال دارد.
از وقتی بازداشت شده‌ای آنها را دیده‌ای؟
همسرم پسر بزرگم را چندین بار به ملاقاتم در زندان  آورده، اما پس از بازداشت دیگر پسر کوچکم را ندیدم. امروز وقتی او مرا در  لباس زندان و در راهرو دادگاه دید با من غریبی کرد و از دیدنم به گریه افتاد. او حتی نگذاشت او را در آغوش بگیرم.
چرا به خاطر یک تصادف غیرعمدی اینقدر عصبانی شدی؟
ماشینم را همان روز از صافکاری آورده بودم. وقتی مجید در ماشینش را باز کرد ماشینم  به شدت آسیب دید. دیگر پولی برای صافکاری و رنگ دوباره آن نداشتم. به همین خاطر عصبانی شدم.
چرا وقتی تصادف کردی با پلیس 110 تماس نگرفتی؟
مجید با پلیس تماس گرفت، اما آنها خیلی دیر در محل حاضر شدند. پلیس وقتی به محل آمد که شاهدان آتش را خاموش کرده بودند.
چرا بنزین را روی خودت و دیگران پاشیدی؟
من زیر لگدهای مجید و برادرهایش گیر کرده بودم. بنزین را به روی خودم ریختم تا آنها بترسند و دست از سرم بردارند. اما نمی‌دانم چطور شد که بنزین شعله کشید.
میزان سوختگی خودت چقدر بود؟
من 70 درصد دچار  سوختگی شدم و 80 روز بعد از این ماجرا از بیمارستان مرخص و بازداشت شدم. وقتی در بیمارستان بودم نمی‌دانستم زنده می‌مانم یا نه. در اداره آگاهی متوجه شدم که پیرمرد به‌خاطر سوختگی جان سپرده است.
می‌دانی چه حکمی در انتظارت است؟
نمی‌دانم. اما ای‌کاش در بیمارستان مرده بودم تا همسر و دو فرزندم این طور در راهروهای دادگاه آواره نباشند.