مروری بر زندگی عزیز اصلی، دروازه‌بان فقید تیم ملی فوتبال ایران - عکس

تقاطع: عزیز اصلی، دروازه‌بان اسبق تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه‌های دارایی، شاهین و پرسپولیس، روز پنج‌شنبه (۳ اردیبهشت-۲۳ اپریل) در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

آقای اصلی که ساکن شهر دوسلدورف در کشور آلمان بود در سال‌‌های اخیر با بیماری ریه دست و پنجه نرم می‌کرد و در ماه‌های گذشته به دلیل ذات‌الریه در بیمارستان بستری بود. او دو هفته قبل در روزی که قرار بود از بیمارستان مرخص شود، به دلیل از دست دادن تعادل، به زمین خورد و دچار ضربه مغزی شد و سرانجام پس از دو هفته کُما، از دنیا رفت.

 

وی که به دلیل پرش‌های منحصربه‌فردش به “عزیز فنر” معروف بود، عضوی از تیم ملی ایران بود که در بازی‌های المپیک ۱۹۶۴ توکیو حضور داشت.

 

او هم‌چنین از جمله معدود بازیکنان پرسپولیس بود که در جریان کوچ دسته‌جمعی به پیکان در سال ۱۳۴۷، در این تیم باقی ماند و بازوبند کاپیتانی پرسپولیس را بر دست بست.

 

نام اصلی هم‌چنین به دو دربی جنجالی تهران در سال‌های ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹ گره خورده است. او در هر دو دیدار، در اعتراض به تصمیمات داوران، به آن‌ها سیلی زد که محرومیت‌هایی را برایش در پی داشت.

 

عزیز اصلی در مصاحبه‌ای با خبرآنلاین که در فروردین‌ماه ۱۳۹۲ انجام داد، ماجرای سیلی‌اش به صورت ابوالقاسم حاج‌ابوالحسن، داور مسابقه‌ی پرسپولیس و استقلال در سال ۴۸ را این‌گونه روایت کرده بود:

 

«در آن زمان من با خون دل پرسپولیس را تربیت کرده بودم. تیم تاج هم عظمت زیادی داشت، هر بازیکنی به تاج می‌رفت به تیم ملی هم دعوت می‌شد و اکثر داوران تحت تاثیر این تیم بودند. در نیمه اول آن دیدار مظلومی گلزنی کرد و تاج پیش افتاد. در نیمه دوم در یک ضدحمله فرصتی برای ما مهیا شد، خوردبین فرار کرد و کسی نتوانست او را متوقف کند و در ‌‌نهایت از پشت ۱۸ قدم دروازه تاج را باز کرد. این گل کاملا سالم بود، داور هم در ابتدا گل را قبول کرد اما بعد از آن قلیچ‌خانی با داور درگوشی صحبت کرد و آن اتفاقات رخ داد. من در حال شادی بودم که داور به من گفت عزیز گل قبول نیست، خوردبین خطا کرده. من هم با تعجب گفتم خوردبین که پا به توپ بود و گل زد، چه خطایی! او هم جواب داد اگر اعتراض کنی اخراجت می‌کنم. شما خودتان می‌دانید در آن وضعیت چه فشاری روی بازیکنان است. من سعی کردم خودم را کنترل کنم اما در ‌‌نهایت آن درگیری‌ها رخ داد.»

 

اصلی علاوه بر این‌که یکی از بهترین دروازه‌بانان تاریح ایران بود، در رشته‌های ژیمناستیک، رزمی و کشتی‌کچ نیز سابقه‌ی فعالیت داشت. او در دهه‌ی چهل خورشیدی در هشت فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرد تا این‌که در سال ۱۳۵۰ به دلیل آسیب‌دیدگی کتف، ورزش و سینما را با هم کنار گذاشت.