پاسخ تند حزب‌الله به وزیر کشور لبنان در دفاع از جمهوری اسلامی

دورد بر تو که شرف داری نسبت به خیلی از ایرانیهای که برای منافع کثیف خود ارزوی بمباران ایران از طرف غرب یا عربها را دارند

پول مالیات این ملت مظلوم وگرسنه ایران را به این گردن کلفت ندهید مردم ایران گناه دارند .هرموقع مرد نعشش را بیاورید ایران ویک گور طلایی درست کنید وبه دورش بچرخید وپول پارو کنید

بدلیل حساسیت خاص این منطقه، علیرغم اختلافات ماهوی با رهبران جمهوری اسلامی، این واکنش حزب الله کاملأ درست است.

[::bimak - لندن، انگلستان::]. نه رفیق بگو دلار بر تو و نه درود بر تو همین کرگدن چندی پایش وقتی از تمدن ایرانی صحبت بود فورا شروع کرد به واق واق کردن که تمدن ایرانی وجود ندارد باید گفت تمدن ایران اسلامی،یعنی ایرانیها تا قبل از حمله ابو سوسمارها روی درخت زندگی می کردند و موز میخوردند،این تن لش مفتخور هیچوقت به خلیج فارس نمیگه خلیج فارس بلکه فقط میگه خلیج،خدا عربها را خوب شناخته بود که قران را برایشان فرستاد

ﻣﺎﺷﺎﻟﻪ. ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﻧﺼﺮاﻟﻠﻪ ﻣﺠﺎﻫﺪ

خب این وزیر امور خارجه حرف حساب زده. مگه خامنه‌ای غیر از اینه؟ البته که این حزب اله نگران منافع خودشه که اینجوری گر گرفته!

[::samak - پاریس، فرانسه::]. رو که نیست سنگ پای قزوین-- اکثریت در آن خراب شده غرق در فقر جناب -----الوو ----طرف این سوسمار دزد را بگیر------مزدبگیران ملایان بی‌ همه چیز در همه ی کشورهای اروپایی تمرگیده----نوکر-با-جیره و مواجب..از جیب ملت-البته همین کشور سوسمار متعفن خمینی قاتل را جا داده بود--ننگ‌--

1:شباهت ما و فرهنگ و تمدن ایرانی و سعید حجاریان!! من یک ایرانی ام. قبل از آن یک انسان. نه با قومیت دور خود را دیوار می کشم و نه با مذهب و دین. البته‌که هر انسانی باورهایی برای خودش دارد. من هم باوری دارم که فکر می کنم صحیح است و به آن معتقدم. و می دانم که باید بدانم همه ی چیزهایی که من به آن ها معتقدم به خودم مربوط می شود و هیچگاه باوری که دارم از من نمی خواهد که فکر اهانت به معتقدات دیگران به سرم بزند. این حرف هایی هم که دارم می زنم همه اش حرف های خودم است.همان باورهایی که عرض کردم هر کس برای خودش دارد. حرف هایی ست که هیچکس آن ها را به من نیاموخته. و نمی ترسم اگر همه اش اشتباه از آب دربیاید. زیرا در محیط پیرامونم از آدم هایی که ادعاهایی به مراتب بیش از من دارند، اشتباهاتی به مراتب بزرگ تر از اشتباهات خود شاهد بوده ام. گاهی وقت ها فکر می کنم که سخن گفتن خوب است، به حکم آن که شاعر می گوید: چون درد دل به زبان آمدت بگوی. ریش نهفته به نشود بی سرایتی. و گاهی وقت ها هم هست که سخن گفتن به شکل حماقتی مفرط در ذهن و ضمیرم متجلی می شود، خاصه که شنیده ام :

2:یک سخن حق در یک جغرافیای ناحق قاتل خویش می شود. و یا این که : آن که دانست لب فرو بست و آن که می گفت نمی دانست.الان هم یکی ازآن گاهی وقت های احمقانه ی من است. و باز تعجب می کنم که بعضی حماقت ها چه به راحتی در برخی جوامع نهادینه می شوند و شکل قانون و اعتقاد به خود می گیرند!مثلا در مدرسه به من گفتند که : بنی آدم اعضای یکدیگرند. و هم به من گفتند که: چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم؟ خانه اش ویران باد! و به من می گفتند که : کشوری که من در آن زندگی می کنم تمدنی به قدمت تاریخ بشریت دارد.آن موقع من برای این که در یکی از متمدن ترین کشورهای جهان زاده شده بودم به مردم دیگر ملل فخرفروشی می کردم. حالا نمی شود آن کار را بکنم. چرایی اش این که من از مردمی که در همین کشور در مدرسه و دانشگاه با آن ها درس خوانده و از آن ها درس گرفته ام چیزهای دیگری هم یاد گرفته ام. یاد گرفته ام که لرها و ترک ها نفهم و عرب ها سوسمارخوروکردها و بلوچ ها شروررشتی ها بی غیرت هستنداهل سنت حـ... اند و دگراندیشان مزدور استکبار جهانی.این دوگانگی در رفتار و کردار، نخستین ضربه ها را به شوکت پوشالی فرهنگ و تمدن ایرانی وارد شد

3:و هر چه پیش تر رفتم آن افتخارات فرهنگی در وجود من جای خود را به حقارتی ابدی می دادند، که می دیدم مردم من بیش از آن که دست یکدیگر را بگیرند زیر پای یکدیگر را خالی می کنند. و حالا که سه دهه از آن روزها که به من گفتند که بگویم: همه جای ایران سرای من است. می گذرد، تنها یک دستاورد از آن همه دلخوشی های فرهنگی و ملی برای من مانده است: آهی که به دریغ از اعماق وجودم بر می آید، مجازات خوش باوری هایی که تاکنون داشته ام. برای من غیر قابل تحمل است که می بینم ایرانی های متمدن کارشان به جایی رسیده که از رهگذر توهین به یکدیگر و تحقیر مذهبی و قومی ایرانی های هموطن خود نان هم می خورند!!!. وقتی شنیدم که یک شاعر عرب احوازی در استقبال از عملیات ائتلاف توفان قاطع شعر گفته، تعجب نکردم. گفتم که: هر آدمی یک سری باورها برای خودش دارد. و این خیلی طبیعی ست. مثل ابراز خرسندی عده ای از استیلای حوثی ها بر یمن که تعجب نداشت. اما آنچه مایه ی تأسف من بود این بود که می دیدم او به ایران و فرهنگ ایرانی و مذهب شیعی تاخته و رو در روی شهروندان ایرانی قرار گرفته است! از خودم پرسیدم: آخر این مردک را چه شده؟

4:اما وقتی شعر آقای بادکوبه ای را خواندم که این شاعر عرب در جواب شعر او شعرش را گفته بود، از این تعجب کردم که چرا از شعر شاعر احوازی تعجب کرده ام؟!!من پیش تر نمی دانستم که عمق کینه کشی های قومی و مذهبی میان اعراب و ایرانی ها تا به این پایه است تا این که شعر شاعر عرب را خواندم و از آن جا که دلیلی برای این کارش نمی یافتم برآشفتم که چطور انسان می تواند خودش خنجر به خرخره ی خودش بکشد؟ اما شعر دکتر بادکوبه ای را با مطلع رها کن هموطن حج را رها کن دیدم و شعری از شاعری دیگر با مطلع لعنت به جفاکاری شورای سقیفه. با خود گفتم: عرب یک قوم است و عربستان یک نظام‌سیاسی و‌ اگر ما شناختی از کتاب آسمانی خود داشته باشیم می دانیم که خداوند هیچ کس را به گناه دیگری مجازات نمی کند. من نمی دانستم که دکتر بادکوبه ای این را نمی داند. و نمی داند که چه ربطی بین حمله ی عربستان و یمن و شورای سقیفه است که ما طی پانزده قرن با این همه ادعای وحدت طلبی نه تنها عرضه ی حل این اختلاف را نداشته ایم بلکه آن را به توجیهی برای قتل و غارت مسلمین تبدیل کرده ایم.و در نهایت دیدم که هموطن شیعه ی من پانزده قرن است که سبویش را به ام

ادامه ٤:. و در نهایت دیدم که هموطن شیعه ی من پانزده قرن است که سبویش را به امید آن که‌روزی از خون من آن را پر خواهد کرد به دوش می کشد. فهمیدم که هموطن من تشنه است. تشنه به خون من.

ادامه ٥:. چرا مردهایی که وقتی بر خاک خوزستان می خوابند پهلوهای شان بوی نفت می گیرد، آن قدر به خاطر یک دست فروشی به آن ها سخت گرفته می شود که خود را زنده در آتش می سوزانند؟. کم کم دارم می فهمم که برخی هموطنانم مثل دکتر بادکوبه ای وقتی حرف می زنند خیلی بیش تر از من حماقت به خرج می دهند. چرا که اگر عربستانی ها عرب هستند یمنی ها هم عرب هستند. و ما را چه به جنگ عرب ها؟ و هی از خود می پرسم: چطور می شود خون عرب های جاهای دیگر از عرب های هموطن من پررنگ تر باشد؟ چرا ما برای بعضی از همین عرب ها از جان خودمان هم هزینه می کنیم؟

6:اینک من مانده ام و یک ایران که دیگر بزرگ نیست. ایرانی که ده ها قوم تحقیرگشته در آن زندگی می کنند که از یکدیگر بدشان می آید و دوست ندارم بگویم که چرا؟ اقوامی که تاکنون هیچ کس نتوانسته بود در آن ها به چشم حقارت نگاه کند تا این که یکی برای این که جای دیگری را بگیرد او را به تهمتی مؤثر نواخت و از میدان به در کرد. ما از سابقه ی تمدنی خویش درسی جز آرزوی تسلط بر دیگران به هر قیمتی که شده نیاموخته ایم. فرهنگ ایرانی دارد می گوید: تنها دهانی که می تواند از زر و سیم پر شود دهانی ست که به ناسزا و تملق باز می شود. اکنون ما مانده ایم و بلوچ هایی که نادیده گرفته می شوند و در موطن خود احساس غریبی دارند. عرب هایی که مجاب شده اند برای پیروزی عربستان دعا کنند. کردهایی که در کوبانی می جنگند و به جای این که بگویند ما ایرانی هستیم ترجیح می دهند بگویند از کردستان شرقی آمده ایم. ترک هایی که تعلق آن ها با آذربایجان و ترکیه هر روز بیش تر می شود و لرهایی که به خیابان ها می ریزند و به رییس صدا و سیما می گویند: به خاطر خدا فرهنگ و زبان ما را مسخره نکنید.

7:خالق تئوری گفتگوی تمدن ها ممنوع التصویر و ممنوع المصاحبه است و سردار سازندگی منزوی ترین انقلابی تاریخ انقلاب اسلامی. ایران ما اینک، به آینه ی شکسته ای می ماند که تکه هایش را با چسب دوقلو به هم چسبانده باشند. در مقابل چنین آینه ای که بایستید چه حسی به شما دست خواهد داد؟ من که می گویم: انسان ها آینه هایی را که آن ها را زیباتر نشان بدهد بیش تر دوست می دارند. من امروز وارث فرهنگ و تمدنی هستم که وقتی به آن فکر می کنم به یاد شباهت هایش با سعید حجاریان می افتم. مردی که مغزش را هدف گرفتند ولی گلوله به صورتش نشست و حالا دارد با ویلچر راه می رود. او دارد زندگی را تحمل می کند همچنان که ما یکدیگر را. هر چند روزگاری یکدیگر را بسیار دوست می داشتیم.