یک سالی از آزاد شدن مصرف تفریحی ماریجوانا در ایالت های کلورادو و واشنگتن می گذرد. از ابتدای سال جدید میلادی هم در ایالتهای اورگان و آلاسکا و شهر واشنگتن دی سی مصرف این ماده قانونی شد.
در یک سال گذشته شهر دنور که مرکز ایالت کلورادوی آمریکاست، نه تنها برای دوستداران این ماده مامن خوبی شده، بلکه جایی شده که بسیاری از اهل تجارت هم به آنجا رو آورده اند.
کسب و کارهای جدیدی در این شهر ایجاد شده که پیشتر وجود نداشته است.
مثلا مزارع ماریجوانا، مغازههای فروش، کافههای مخصوص دود کردن و از همه اینها عجیبتر یک تور گشت و گذار با لیموزینی که در آن مسافران به آزادی میتوانستند دود کنند.
این لیموزین را در نمایشگاهی دیدم که برای صنایع رونق یافته با آزادی ماریجوانا در دنور به راه انداخته بودند.
دستگاههای خشک کردن گیاهان، صندوقهای امن برای پول نقد در مغازههای فروش ماریجوانا و روغن و شامپوهایی که در آنعصاره ماریجوانا بود و گلدانهایی برای به عمل آوردن گیاه در خانه، از جمله محصولاتی بود که در این نمایشگاه عرضه شده بود.
کلورادو طبیعت زیبایی دارد و شهر دنور، شهر قشنگی برای گشت و گذار است اما حالا بسیاری از گردشگران آمریکایی از ایالتهای دیگر به این ایالت میآیند تا قانونی دود کنند.
تعداد این گردشگران آن قدر زیاد است که بر در و دیوار هتلها هم قوانین مصرف ماریجوانا نوشته شده است.
جایی برای دودیدن
قانون ساده است. کسی اجازه دود کردن در هتل ندارد. برای همین وقتی یکی از هم-هتلیها را نشسته در اتومبیلش و در حال کشیدن ماریجوانا دیدم تعجب نکردم.
اگر کسی نخواهد در خانه خودش ماریجوانا مصرف کند و یا اینکه مسافر باشد، میتواند به کافههایی مخصوص کشیدن ماریجوانا برود.
در یکی از این کافه ها در دنور آنتونی بارکر را دیدم، یکی از چند صاحب کافه که در عنفوان بیست و چند سالگی از ایالت تگزاس به کلورادو مهاجرت کرده بود.
دلیل اصلی مهاجرتش آزادی کشیدن ماریجوانا بود. دلیل دیگر، رفتن به دانشگاه تربیت معلم در ایالت کلورادو بود. میخواست معلم شود.
او می گفت بیشتر مشتریانش جوانانی ۲۱ تا ۲۵ ساله هستند.
سن قانونی برای مصرف ماریجوانا در ایالتهای فاقد منع قانونی، مثل سن نوشیند الکل در سراسر آمریکا ۲۱ سالگی است.
آنتونی میگوید مشتریان مسنتر آنها از ایالتهای دیگر هستند. آخرین موردی که به یادش مانده بود مردی ۷۸ ساله بود که از ایالت آیوا به کافه او رفته بود.
در این کافهها ماریجوانا فروخته نمیشود اما وسایل دود کردن آن را با قهوه و تنقلات می فروشند.
آمار جرم بالا نرفته
کسانی که با آزادی ماریجوانا در ایالت کلورادو مخالفند، راههای مختلفی برای ابراز مخالفتشان پیدا کردهاند.
یکی از راه ها، مخالفت با همین کافههاست که تعدادشان در دنور و شهرهای دیگر رو به افزایش است. مخالفان لابهلای سطور قانون به دنبال راههایی برای تعطیلی این کافه ها هستند.
راه دیگر جمع کردن نامه و امضا نامه و عریضه نویسی خطاب به قانونگذاران است. مخالفان حتی در مواردی خواسته اند در صورت ادامه این وضع، بخشها و شهرستانهای محل سکونتشان از حیطه قانون گذاری ایالت مزبور بیرون بیایند و به ایالت های مجاور بپیوندند که مصرف ماریجوانا را قانونی نکرده اند.
دلایل مخالفان متنوع است. برخی دغدغه دین دارند و برخی هم معتقدند که این مواد، آمار جرم را بالا میبرد.
سانی جکسون، سخنگوی پلیس دنور اما میگوید میزان جرایم در دوران پس از آزادی ماریجوانا همان است که بود و تغییری دیده نشده است.
او میگوید که مردم در این ایالت آموزشهای لازم را دیدهاند و قوانین مصرف را می دانند.
بیماریهای مرموز
مصرف کنندگان هم دلایل خود را برای مقابله با مخالفان دارند.
مثلا آنها میگویند ماریجوانا برخلاف تصور منتقدان، دروازه ورود به دنیای مخدرها و محرکهای پیچیده نیست. بلکه حتی می تواند جایگزین بهتری برای معتادان به مصرف هروئین باشد.
کیوان خلعتبری ۳۰ ساله و ایرانی-آمریکایی، یکی از صاحبان یک مرکز کاشت و فروش ماریجواناست.
او میگوید یکی از کارمندانش سالها به هروئین معتاد بوده و با کشیدن ماریجوانا توانسته هرویین را ترک کند.
کیوان میگوید که بسیاری از جمله خودش حتی از کشیدن این ماده خیر دیدهاند.
از دوران دبیرستانش میگوید که سرکلاس تمرکز نداشته و با این ماده توانسته هم تمرکزش را بیشتر کند و هم درسخوان بشود. دیگرانی هم هستند که از شفا یافتن با مصرف ماریجوانا، داستانها دارند.
یکی از آنها نیکی فنلی است، دختر صاحب یکی از کافههای مخصوص ماریجوانا، که در شهر کوچکی در دامنه کوههای راکی دیدمش.
او تعریف میکند که دو سال پیش، در ۲۴ سالگی، با ابتلا به یک بیماری مرموز فلج شد.
پزشکان که از او قطع امید کردند، او را به خانه فرستادند. نیکی می گوید از وقتی پدر و مادرش به او ماریجوانا دادند بهتر شده و حتی میتواند با عصا راه برود.
نیکی که تا آستانه مرگ هم رفته بود، جانش را مدیون ماریجوانا میداند.
تایید چنین داستانهایی به لحاظ علمی، کار سادهای نیست. هنوز محققان مشغول سنجش جوانب و عواقب استفاده از ماریجوانا هستند.
در کافه آنها صحنهای دیدم که شاید کمتر کسی از نزدیک دیده باشد.
نیکی و پدر و مادرش بر سر یک میز نشسته بودند و یک پیپ پر شده از ماریجوانا را دست به دست میکردند و هرکدام پکی بر آن میزدند.
هشتاد سال پیش که مصرف الکل بعد از گذشت یک دهه در آمریکا آزاد شد هم احتمالا صحنه نوشیدن خانوادگی چندان متداول نبود اما حالا هست.
آیا این یکی هم عادی میشود؟
قدیمی ترین هاجدیدترین هابهترین هابدترین هادیدگاه خوانندگان