درآمد میلیاردی فیلترینگ در ایران!

خودنویس مینویسد : در حالی که حکومت ایران میلیون‌ها دلار پول از بودجه عمومی صرف خرید، نگه‌داری و ارتقا فن‌آوری فیلترینگ و سانسور اینترنت می‌کند، شهروندان ایرانی نیز هر سال‌ میلیون‌ها دلار از جیب خود صرف شکستن فیلترینگ و مبارزه با سانسور آن‌لاین می‌کنند.

فیلترینگ محتوای اینترنت در ایران ظاهرا برنامه‌ای است برای حفظ امنیت ملی این کشور از طریق سانسور محتوای سیاسی مخالف رژیم سیاسی حاکم و البته فیلتر محتوای اخلاقی به بهانه حفظ ارزش‌های اسلامی و حفظ عفت عمومی، اما داستان دیگری هم پشت سر این ادعاهای ظاهری هست که از جهاتی اهمیت بیشتری هم از ادعاهای سیاسی دارد.
 

برای سانسور اینترنت در ایران میلیون‌ها دلار بودجه صرف می‌شود و طنز قضیه که بسیار افشاگر نیز هست، فروش آزادانه فن‌آوری ضد سانسور در همین کشور است! در حالی که دور زدن سانسور در ایران جرم است. در واقع، در کشوری که نظام سیاسی سابقه سرکوب خشن شهروندان خود را دارد و هنوز هم شهروندانش به اتهام‌های اثبات نشده برای سال‌ها زندانی و اعدام می‌شوند، نمی‌توان بدون مدیریت  موافقت و همدستی سانسورچی ابزارهای ضد سانسور را آزادانه فروخت.
 

همان ماموران و مدیران و سازمان‌هایی که مسئول تهیه و تعبیه و نگه داری ابزار سانسور هستند و از آن به لحاظ مالی منتفع می‌شوند در مدیریت عالی فروش نرم‌افزارهای ضد سانسور هم سهیم هستند و پول بسیار هنگفتی از این رهگذر به جیب می‌زنند. آن‌چه منتقدان حکومت به طنز فیلترنت می‌خوانند تقریبا به آسانی هرچند با صرف هزینه دور زده می‌شود.
 

نزدیک به ٢٠ میلیون شهروند ایرانی از فیس‌بوک استفاده می‌کنند و بسیاری هم از توئیتر و سایر وب‌سایت‌های ممنوعه که عموما جز بزرگترین و پرمراجعه‌ترین وب‌سایت‌های دنیای آن‌لاین هستند. VPNها در ایران علنی به فروش می‌رسند و دسترسی به این وب‌سایت‌ها را ممکن می‌سازند.
 

 از هر ١٠ جوان ایرانی، نزدیک به ٧ نفر آن‌ها از VPN استفاده می‌کنند و پاسخ گوگل به جستجوی عبارت «خرید VPN»  ٢ میلیون لینک و آدرس (با آدرس‌های تکراری) است. این در حالی است که پلیس فضای سایبری، فتا، ظاهرا در حال مبارزه جدی با فروش وی‌پی‌ان است، اما همچنان یافتن، خرید و استفاده از آن در داخل ایران بسیار آسان است.
 

سرویس‌های دریافت و پرداخت آن‌لاینی همچون پرداخت نت، جهان پی، بازپرداخت و شجر ایران که به حکومت ایران برای دور زدن تحریم‌های بانکی و مالی یاری می‌رسانند اینجا هم توسط شهروندان برای پرداخت جهت خرید وی‌پی‌ان استفاده می‌شوند. استفاده از این سرویس‌ها مستلزم ارائه شماره حساب بانکی برای برداشت پول است و البته اگر حکومت بخواهد، از همین طریق به آسانی می‌تواند شهروندان خریدار را شناسایی کند.
 

پرسش مهم این است که چگونه مشتریان و فروشندگان ابزار دور زدن سانسور می‌توانند از سرویس‌های حکومتی برای دور زدن سانسور استفاده کنند؟ بر اساس گزارشی که سال ٢٠١٤ توسط Small Media منتشر شد عناصری داخل حکومت و سپاه پاسداران از تعدادی از فروشندگان عمده VPN حمایت می‌کنند. دلیل این حمایت در این گزارش منافع مادی سرشار از این معاملات ذکر شده است.
 

نریمان قریب پژوهشگر و فعال ایرانی هم معتقد است ٧٠ درصد از وی‌پی‌ان داخل ایران به حکومت تعلق دارد. قریب می‌گوید برابر با منطق و سابقه جمهوری اسلامی اگر رابطه‌ای بین حکومت و سپاه با فروشندگان وی‌پی‌ان نباشد، این فروشندگان الان باید در زندان باشند.

نتایج یک تحقیق از محبوب‌ترین ابزار دور زدن سانسور آن‌لاین در ایران، هات‌سپات شیلد است که توسط ١٥.١ درصد از کاربران ایرانی مورد استفاده قرار می‌گیرد و پس از آن به ترتیب سایفون ٣ و F-Secure FreedomeVPN بیشتر مورد استفاده هستند. تورنت نیز که در غرب خیلی محبوب است توسط ٧.٥ درصد از کاربران ایرانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
 

استفاده از تور که رایگان منبع باز و بسیار ایمن است در ایران در رتبه چهارم ابزارهای ضد سانسور قرار دارد، زیرا با حجم اینترنت ایران، استفاده از آن دشوار است و سرعتی که به دست می‌دهد در قیاس با VPN کند است.
 

با این حال جمهوری اسلامی در حال جنگ دائمی با این ابزار اینترنت آزاد است و البته جز در مقاطع کوتاه مدت بازنده این مبارزه بوده است. برای نمونه کاربران تور در سپتامبر سال گذشته، در هر لحظه بیش از ٥٠ هزار نفر بودند که اکنون به بیش از ٢٠ هزار نفر رسیده اند و البته انتظار می‌رود با به‌روز رسانی تور دوباره بیشتر شوند.
 

اما در هر صورت وضعیت فعلی برای ایرانیان خطرناک است زیرا با تصوری از امنیت آن‌لاین که وجود ندارد آسیب‌پذیر شده زیرا برآورد درستی از خطرات امنیتی آن‌لاین ندارند. علاوه بر این، تقریبا همه نسخه‌های سیستم عامل ویندوز و ضد ویروس‌ها در ایران قفل شکسته هستند و لذا به‌روز رسانی امنیتی دریافت نمی‌کنند و در همین حال سیستم عامل ایمن و منبع باز و رایگان لینوکس در ایران چندان طرفدار و کاربرد ندارد.