چرا دولت فرانسه یک تیم شناسایی بشقاب پرنده دارد؟
همه ساله هزاران مورد مشاهده یوفو (اشیای ناشناس پرنده یا بشقاب پرنده) گزارش می‌شود، ولی کشورهای زیادی نیستند که حاضرند برای بررسی این گزارش ها پول خرج کنند – در اروپا تنها یک کشور باقی مانده که همچنان یک تیم دولتی برای این کار دارد. هدف فرانسه از این کار چیست؟
هنگامی که به مقر "مرکز فضایی فرانسه" می‌روید، احتیاجی به ماشین زمان ندارید – اینجا به خودی خود یادآور دهه ۱۹۷۰ است. زمین‌های چمن سبز بلوارهای پهنی را احاطه کرده که ساختمان‌های اداری مستطیلی در دو طرف آن قرار دارد.
اینجا مجموعه‌ای با سبک معماری تقریباً شبیه شوروی در قلب فرانسه است. اینجا نشانه چندانی از زندگی دیده نمی‌شود، هرچند ۱۵۰۰ نفر که اکثراً کارمندان دولتی اند، در دفاتر کوچک و راهروهای باریک و نچسب اینجا مشغول به کار هستند.
فرانسه بزرگترین آژانس فضایی در اروپا را دارد – محصول رقابت فضایی دهه ۱۹۶۰ و عزم راسخ رئیس جمهور شارل دو گل برای حفظ استقلال فرانسه از ایالات متحده، از طریق ساخت ماهواره ها، موشک های فضایی و تحقیقات فضایی مستقل توسط خود این کشور.
یکی از طراحی های موجود در پرونده های اداره یوفو شناسی فرانسه
یکی از نتایج جانبی آن برنامه این است که فرانسه تنها کشور اروپایی است که دارای یک سازمان دولتی تمام وقت برای بررسی یوفوها است. چنین سازمان هایی در بریتانیا و دانمارک نیز وجود داشت، ولی سال‌ها است که آنها در پی تعدیل بودجه تعطیل شده‌اند.
واحد یوفوی فرانسه از چهار کارمند و حدود ۱۲ نفر داوطلب، که مخارج خود برای سر زدن به محل مشاهده موارد عجیب در آسمان و بررسی این گزارش ها را از این واحد دریافت می‌کنند، تشکیل شده است.
نام این تیم "ژیپان" است. این کلمه مخفف "گروه مطالعه و اطلاعات درباره پدیده‌های ناشناخته هوا-فضایی" در زبان فرانسه است.
زویه پسو رئیس این گروه است. او که با دهه ها کتاب درباره یوفو ها و اسناد تل انبار شده احاطه شده، به من می‌گوید که مسئولیت او شفاف بودن (البته تا جای ممکن) موارد مشاهدات عجیب و بررسی همه گزارش هایی است که به دست تیمش می‌رسد.
آنها نتایج بررسی هایشان را در وب سایت خود، که در هر ماه ۳۰ هزار بار از آن بازدید می‌شود، منتشر می‌کنند. تیم آنها به طور متوسط در هر روز دو گزارش مشاهده یوفو دریافت می‌کند. این سازمان تأکید دارد که یک فرم ۱۱ صفحه‌ای برای هر کدام از این گزارش ها پر شود. هدف از این کار جمع آوری همه جزئیات، از جمله عکس‌ها، در مواردی است که امکان آن وجود دارد، ولی فایده دیگر آن جدا کردن موارد شوخی و "سرِ کاری" است.
اگر کسی ادعا کند که در آسمان نورهای عجیب دیده است، تیم یوفو شناسان در اینترنت بررسی می‌کنند که آیا این مشاهده در مسیر پرواز هواپیماها اتفاق افتاده است یا نه – آنها می‌توانند مسیر پروازهای تجاری تا بیش از یک هفته پیش از هر لحظه را مشاهده کنند.
این تیم همچنین به مسیر پروازهای نظامی نیز دسترسی دارد و با نیروی هوایی و مراکز کنترل ترافیک هوایی نیز در تماس است.
در برخی موارد اگر عکس‌های فرستاده شده واقعاً نظر کارشناسان این مرکز را جلب کند، یا چندین نفر در یک محل پدیده‌ای را مشاهده کرده باشند، آنها با پلیس محلی تماس می‌گیرند تا صحت این گزارش ها را تأیید کند.
آنها شاید حتی با همسایگان افراد نیز تماس بگیرند تا مطمئن شوند آنها در آن شب مست نبوده‌اند، یا چیزی غیر از سیگار نکشیده باشند.
آقای پسو می‌گوید بسیاری از افرادی که با آنها تماس می‌گیرند، افراد سیگاری اند که بیرون بار یا خانه خودشان در حال دود کردن و خیره شدن به ستاره‌ها بوده‌اند.
یکی از دفاتر کوچک این اداره، محل بایگانی مدارکی در حال پوسیدن است، که تاریخ برخی از آنها به دهه ۱۹۵۰ باز می‌گردد. در برخی از این کاغذها گزارش های وهم آوری ثبت شده، از چیزهای عجیبی که خلبان‌های جت های جنگی در ماموریت های خود با آنها روبرو شده‌اند.
لازم است برای کسانی که شک دارند توطئه ای در کار باشد بگویم که آقای پسو به من گفته که تا به حال روی هیچ مورد مشاهده یوفو سرپوش نگذاشته است.
نگاهی می‌اندازم به چند عکس جالب از نورهای عجیب و اشکال دایره‌ای که با دوربین شکار شده‌اند. یکی از آنها که توسط یک راننده گرفته شده و یک شکل حلقوی نورانی معلق بر بالای مارسِی را نشان می‌دهد (تصویر بالای این صفحه)، به طور خاص باورپذیر است. ولی تیم کارشناسان راز این عکس را کشف کرد – این حلقه نورانی، مهاجمان مریخی نیستند، بلکه انعکاس چراغ سقفی در شیشه جلوی ماشین است.
در واقع، این تیم می‌توانند تقریباً همه این پدیده‌های مشاهده شده را توضیح بدهند. شاید باورش سخت باشد، ولی بیشتر این موارد فانوس های بادبادکی است که مردم در مهمانی‌ها به هوا فرستاده اند. کارشناسان در موارد بسیاری با شورای محلی شهرها تماس می‌گیرند تا ببینند که آیا احیاناً در آن زمان مجلس عروسی در آن محل برپا بوده است یا نه.
بالن ها و بادبادک های شناور در هوا هم اشتباهاً سفینه های فضایی پنداشته می‌شوند. زباله های فضایی و شهاب سنگ‌های در حال سقوط که نورهای عجیبی از خود ساطع می‌کنند نیز، از آنچه انتظار می‌رود متداول ترند.
ولی ۴۰۰ مورد مشاهده یوفو مربوط به دهه ۱۹۷۰ وجود دارد که این تیم فرانسوی توضیحی برایشان ندارد. آنها یکی از آن موارد، مورد ادعایی فرود بشقاب پرنده در نزدیکی اکس-آن-پروانس در سال ۱۹۸۱، را خیلی جدی می‌گیرند – رد فرود بر روی زمین وجود داشته و چندین نفر گفته‌اند که آن را دیده اند.
پس بالاخره آدم فضایی های سبز رنگ وجود دارند؟ هیات منصفه درباره رنگ آنها به اتفاق نظر نرسیده‌اند، ولی در اینجا و جاهای دیگر دنیا، عده‌ای از کارشناسان متقاعد شده‌اند که نوعی از حیات بیرون از زمین وجود دارد.
آیا خرج کردن پول مالیات دهندگان فرانسوی برای تحقیق درباره یوفوها، بخصوص در این دوره تنگنای مالی، با عقل جور در می‌آید؟
پاسخ این پرسش احتمالاً به این بستگی دارد که آیا شما همین الان یک بشقاب پرنده در آسمان دیده‌اید یا نه.