روایت مانکن ایرانی از کت واک و مدلینگ ایران

ایران وایر , شیما شهرابی :یکبار  با لباس رسمی جلوی دوربین پز می‌گیرد و یکبار با لباس اسپرت . یکبار با کت و دامن  و بار دیگر با لباس عروس . تا به حال  چند بار عروس شده است. یکبار خلیجی ارایش کرده و باردیگر آرایش ملایم، یکبار موهایش را کامل جمع کرده و بار دیگر موهایش را باز گذاشته.  یکبار تاج پایه بلند انتخاب کرده و تور کوتاه روی سر گذاشته و بار دیگر تور بلند زده و یک تاج خوابیده  روی موهایش قرار داده . عکس‌هایش در آلبوم‌های آرایشگاه‌ها کنار هم قرار گرفته و عروس‌ها را برای آرایش دلخواه راهنمایی می‌کند. او یک مانکن تمام عیار است.  اما عکس های بدون حجابش  فقط برای خانمها نمایش داده می‌شود . پگاه بیگلوئی یک مانکن بیست و شش ساله است . او هفت سال است که در ایران به عنوان مدل کار می‌کند و کارش با همه مدلهای دنیا تفاوت دارد. در ایران هر سال برای حفظ بهتر حجاب نمایشگاه عفاف و حجاب برگزار می‌شود . نمایشگاهی که  در ان طراحان لباس موظفند پوشیده‌ترین لباسها را برای خانمها عرضه کنند  اما مانکن های این نمایشگاه با همین لباسهای پوشیده هم اجازه اجرای زنده ندارند و فقط عکس هایشان در و دیوار نمایشگاه را تزئین می‌کند. سال گذشته همزمان با نمایشگاه عفاف و حجاب موسسات آموزش مدلینگ هم تبلیغات زیادی در زمینه آموزش داشتند. مسئول یکی از این موسسات در گفت و گو با ایران وایر از اسلامی کردن مد در ایران خبر داد و گفت : «آموزش مدلینگ بر مبنای احادیث و روایات روش کار ماست.» او در این زمینه مثال هم زد : « برای نمونه، ما اصلا طریقه راه­ رفتن و نحوه نگاه کردن مدل‌های غربی را قبول نداریم. راه رفتن به طور مستقیم و بدون هیچ حرکت بدنی اضافی از سوی به‌پوشان با نگاهی به روبه‌رو انجام می‌شود. حتی ما سعی داریم براساس حدیث‌ها و روایت‌های اسلامی، صدای کفش دختران هنگام راه رفتن به گوش شنونده نرسد.»

پگاه  در ایران با مسائلی مواجه است که  مدلهای دیگر نقاط دنیا چیزی از ان نمی‌دانند.  او  می‌گوید: «نباید با هر موسسه ‌ای کار کنی. بعضی از آنها ممکن است سو استفاده کنند و  خلاف موازین اسلامی باشند و  آینده شغلی تو را به خطر بیاندازند.»   او در گفت‌وگو با ایران وایر به  این تفاوتها اشاره می‌کند.

چرا مدلینگ را انتخاب کردی؟

وقتی نوجوان بودم واقعا عاشق کانال های فشن بودم . مدام  کت واک مدل ها را نگاه می‌کردم و به نحوه راه رفتن و نوع نگاهشان خیره می‌شدم. همیشه باخودم فکر می‌کردم که مدل ها عجب شغل جذابی دارند. شانزده ساله بودم که عمه‌ام برایم یک پالتو از اروپا سوغات آورد. وقتی پالتو را پوشیدم، وراندازم کرد و گفت: تو اگر می امدی اروپا ، حتما می‌توانستی مدل بشوی. حرف عمه‌ام سبب شد که بیشتر به این موضوع فکر کنم.  بزرگتر که شدم چون قدم بلند بود و تناسب اندام داشتم بیشتر به این فکر افتادم.

کار مدلینگ را چطور شروع کردی؟

کاملا اتفاقی. نوزده ساله بودم که همراه  دوستانم به نمایشگاه زوج‌های جوان رفتیم . نمایشگاه زوج های جوان، نمایشگاهی است که تمام کارهای مربوط به مراسم عروسی از آتلیه‌ها ، آرایشگاه‌ها، مزون‌های لباس عروس، تشریفات و کتریگ‌ها در آنجا غرفه می‌گیرند. در حال بازدید از غرفه‌ها بودم که یکی از آتلیه‌ها از من خواست که برای عکاسی مدلش شوم. در نمایشگاه بعدی عکسی که آتلیه از من گرفته بود بزرگ روی یک بنر چاپ شده بود و عکس ورودی نمایشگاه شده بود. شانس با من یار بود. عکسم دیده شد و پیشنهادهای دیگری گرفتم.

برای شروع هیچ آموزشی ندیدی؟

نه  آن زمان اصلا کلاس‌های اموزشی وجود نداشت. ما بیشتر از روی شبکه‌های فشن، پز گرفتن را یاد می‌گرفتیم و شبیه مدل های اروپایی روی صحنه‌ راه می‌رفتیم . من همیشه سعی می‌کردم سرچ کنم و اطلاعات کافی در این باره به دست بیاورم . بسیار مطالعه می‌کردم و خیلی زیاد فشن شو نگاه می‌کردم. به نظرم کار افرادی که الان وارد این کار می‌شوند، آسان تر است چون آموزشگاه های زیادی تحت نظر وزارت ارشاد راه افتاده که ممکن است کمک شان کند. حتی شنیده‌ام بعضی از این اموزشگاه ها مدل ها را به برندها معرفی می‌کند.

خودت در این کلاس های آموزشی شرکت نکردی؟

ما از راه آزمون و خطا کار را یاد گرفته ایم مضاف بر اینکه بسیاری از این کلاس ها با استانداردهای روز دنیا جلو نمی‌روند و معیارهای خودشان را دارند که با معیارهای جهانی کاملا متفاوته..

مثلا چه تفاوت هایی ؟

ساده ترین چیزی که به ذهنم می رسد،مسئله قد و وزن است . به نظرم اصل کلی برای همه مانکن‌ها در همه جای دنیا داشتن قد بلند و اندام متناسبه اما متاسفانه بسیاری از  این کلاس‌های اموزشی بدون در نظر گرفتن این معیارها مدل تربیت می‌کنند. بسیاری از  کسانی که در این کلاس‌ها آموزش می‌بینند قدهای زیر یک متر و شصت و پنج دارند و اندام های تو پر دارند.  بعضی از مزون داران البته از انتخاب این افراد هدفی دارند. مثلا یادم می آید یکی ازطراحان می‌گفت من می‌خواهم مدل هایی لباسهایم را بپوشند که قد متوسط  داشته باشند و اندامشان پر باشد چون این لباس ها را برای زن ایرانی دوخته ام در کلاسهای اموزشی هم شاید چنین چیزی مد نظر است. به هرحال در انتخاب دانشجویان این کلاس ها نه تناسب اندام معیار مهمی است و نه زیبایی چهره. در صورتی که در تمام دنیا این ها موارد، اصول اساسی انتخاب مدل هستند.

از تناسب اندام صحبت کردید . قد و زنتان چقدر است و چطور تناسب اندام را حفظ می‌کنید؟

من قدم صد و هفتاد و پنج است و وزنم بین شصت تا شصت و دو  متغیر است. برای حفظ تناسب اندامم هفته‌ای سه روز سخت ورزش می‌کنم و هر غذایی را نمی‌خورم سعی می‌کنم غذاهای پر کالری و چرب را که برای بدن مضر هستند به طور کامل حذف کنم. درباره مواد غذایی زیاد می‌خوانم و سعی می‌کنم یک رژیم غذایی سالم انتخاب کنم که هم تناسب اندامم حفظ شود و هم سالم باشم . این یکی از اصول مهم در مدلینگ دنیا است که مانکنها ملزم به رعایت آن هستند.

چرا افراد زیادی دوست دارند این شغل را تجربه کنند؟

به هر حال پوشیدن لباس های مختلف و عکس انداختن با پزهای گوناگون جذاب است . مدل ها اغلب توی چشم هستند و این موضوع جذاب است. اما به نظر من خیلی‌ها بی راهه می روند.  شنیده‌ام بسیاری از کسانی که دوست دارند این کار را تجربه کنند برای مدل شدن به آتلیه‌ها و مزونهای لباس پول می‌دهند. به نظر من این بدترین روش برای وارد شدن به دنیای مدلینگ است. چون طرف هم پول می‌دهد و هم کار می‌کند و وقت و انرژی می‌گذارد. افرادی که چنین کاری انجام می‌دهند عرصه را برای حضور افراد حرفه‌ای هم تنگ می‌کنند. من توصیه می‌کنم برای زودتر به مقصد رسیدن هر اتلیه‌ای و با هر لباسی عکس نیاندازند. افرادی هستند که به بهانه مدلینگ سو استفاده می‌کنند. لطفا به هر کس اعتماد نکنید . برای ورود به این عرصه واقع بین باشید و در صورت داشتن حداقل امتیازات لازم، برای وارد شدن در راه مدلینگ تلاش کنید. از کسانی که تجربه حضور در عرصه مدلینگ دارند ، راهنمایی بگیرید.

الان در همین فیس بوک دختران و پسران زیادی هستند که در قسمت عنوان شغل نوشته‌اند: مدل هستند. واقعا ما این قدر مدل داریم؟

واقعیت این است که مدلهای حرفه‌ای زیاد نیستند اما همانطور که گفتم افرادی که دوست دارند مدلینگ را تجربه کنند به بعضی اتلیه‌ها پول می‌دهند تا مدل شوند. این افراد با یکبار عکس انداختن خودشان را مدل می‌دانند. یا عده‌ای هستند که  بدون حقوق چند تا پز می‌گیرند و عکس می اندازند. خب اینها مدلهای حرفه‌ای نیستند اما چون این کار را انجام داده‌اند خودشان را مانکن می‌دانند.

حداقل و حداکتر دستمزد یک مدل در ایران چقدر است؟

یک مدل حرفه‌ای در ایران برای یک روز کاری حداقل سیصد هزار تومان و حداکثر یک میلیون تومان می‌گیرد. فرقی نمی‌کند که مدل عکاسی باشد یا کت واک برود. برای یک روز کاری طبق توافق و با توجه به حجم کار چنین ارقامی دریافت می‌کند.

فتو مدلینگ را بیشتر دوست داری یا کت واک را؟

من همیشه در کت واک راحت ترم . چون در نمایش زنده خود واقعی‌ام را نشان می‌دهم  اما در عکاسی خودم نیستم بلکه همه چیز با فوتوشاپ بهتر و قشنگ تر و البته مصنوعی تر می‌شود.

آرزوی بزرگت درباره شغلت چیست؟

دوست دارم آموزش حرفه ای و اصولی داشته باشیم و معیارهای حرفه‌ای‌ان در کار مدلینگ بین المللی شود.