هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات

عصرایران ؛ جعفرمحمدی - این روزها مردم امارات، در حال سپری کردن جشن های استقلال کشور خود هستند؛ کشوری که در 43 سالی که از استقلالش گذشته، توانسته است بیش از بسیاری از ممالک دارای تاریخ و تمدن و وسعت، بدرخشد و سری در میان سرها داشته باشد.

سرزمینی که امروز به نام "امارات متحده عربی" شناخته می شود، یک قرن پیش، موطن بادیه نشیانی بود که به سختی روزگار می گذراندند. قحطی دهه های 1930 و 1940 میلادی  عرصه را چنان بر مردمان آن دیار تنگ کرد که چاره ای جز سرخ کردن و خوردن ملخ های پرشمار بیابان نداشتند.

با این حال، مردم آن سرزمین، خود را محکوم به گم شدن در میان توفان های شن و محو شدن در تاریخ ندانستند. آنها تصمیم گرفتند خاک را به طلا تبدیل کنند و بی هیچ مبالغه ای این کار را کردند و از این رو ، پر بیراه نیست به مردم این سرزمین و حاکمان دوراندیش آن لقب کیمیاگر داد.

اما راز پیشرفت امارات و به ویژه شهر دوبی چیست و چه درس هایی در آن برای ملت های تشنه پیشرفت وجود دارد؟ چگونه است که مردمان زیادی در نقاط مختلف دنیا که بسیار بیشتر از اماراتی ها امکانات دارند و البته همانند آنها مشتاق رشد و توسعه هستند، هنوز اندر خم یک کوچه اند و مردم این کشور کوچک توانسته اند در کمتر از نیم قرن، از چادر نشینی به قصر نشینی برسند و از شتر سواری به مالکیت یکی از برترین خطوط هوایی جهان؟!

با مطالعه در تاریخ امارات، می توان گفت که همسایه های جنوبی، خود را به چند اصل برتری بخش آراستند و گوی سبقت را ربودند:درس های بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات



1 - هدفمندی، ایمان به ساختن و تلاش واقعی:  «محمد بن راشد آل مکتوم» نخست وزیر دولت امارات و حاکم دبی کتابی دارد به نام " نگرش من" ؛ خاطره ای جالب از او را در این کتاب که به 30 سالگی شیخ مربوط می شود، بخوانید: « در دهه 1980 ، اجلاسی متشکل از برخی مقامات عربی برگزار شده بود. همه درباره جنگ ایران و عراق و بحران فلسطین صحبت می کردند و من ، خواستم فضا را عوض کنم. بنابراین رو به مقامات حاضر در اجلاس کردم و گفتم که چرا به جای این بحث ها، فکری به حال توسعه منطقه نمی کنیم و مثلاً چرا سعی نمی کنیم دوبی را به شهری توریستی تبدیل کنیم که از سراسر دنیا به سویش بیایند؟
واکنش مقامات عربی جالب بود؛ یکی شان که وزیر بود، پاسخ داد: آخر دوبی چه دارد که بتوان آن را به جاذبه توریستی تبدیل کرد؟ چیزی جز صحرای برهوت و خورشید سوزان و شرجی دریا و شن های داغ؟ »

شاید هر کس دیگری جز شیخ محمد بود، با خود می اندیشید که عجب سخن یاوه ای گفتم! راست می گویند، شهر و کشور من چه جاذبه ای برای گردشگران دارد؟
اما شیخ، آن کنایه را نادیده گرفت و حتی به موتور محرکی برای خودش تبدیل کرد تا با عمل به گفته اش ، جواب آن وزیر طعنه گو را بدهد. او به کشورش بازگشت و در حالی که صدای وزیر در گوشش می پیچید که دوبی چه جاذبه ای دارد، با خود گفت: "جاذبه را باید ساخت." و بدین ترتیب، گام های زیربنایی را برداشت، شرکت هواپیمایی امارات را تأسیس کرد، به جذب سرمایه گذاری های خارجی پرداخت، در دادن امتیازات به سرمایه گذاران، خساست به خرج نداد و دوبی را به بهشت سرمایه گذاران تبدیل کرد، هتل ها یکی پس از دیگری ساخته شدند و آن صحرای برهوت، به زمینی گران قیمت تبدیل شد که تاجران برای متر مترش ، با یکدیگر چانه می زدند، مراکز خرید را به مدرن ترین شکل ممکن ساخت، کوشید تفریحاتی که توریست ها به دنبال آن هستند را در بهترین کیفیت فراهم کند و ... سال ها بعد، آن وزیر عربی که سخنان شیخ محمد را مسخره کرده بود، برای گذراندن ایام تعطیلات خود به همراه خانواده به دوبی رفت.

هفت درس بزرگ امارات
پیست اسکی سرپوشیده دوبی در سرزمینی که برف نمی بارد!



2 - آنچه برای تجارت خوب است برای دهکده خوب است: این شعار حاکمان دوبی بود، زمانی که این شهر، دهکده ای بیش نبود. دوبی و بخش وسیعی از امارات در حاشیه دریا قرار داشتند و مردمانش می کوشیدند با تجارت دریایی روزگار بگذرانند، تجارتی که چندان هم پر رونق نبود.
با این حال، آنان فارغ از شعار زدگی و تعصبات قبیله ای، برای تجارت ارزش بسیاری قائل بودند. این روحیه نسل به نسل منتقل شد و اینک بخش عمده ای از درآمد امارات و مخصوصاً دوبی، نه از فروش منابع زیر زمینی یا تولید کالاهای صنعتی یا کشت محصولات کشاورزی که از تجارت است.

هفت درس بزرگ امارات



زمانی که اعلام شد میزان صادرات امارات به ایران از مرز 10 میلیارد دلار گذشته است، کسانی که سرشان در حساب و کتاب بود، دانستند که اماراتی ها، سود هنگفت ناشی از این تجارت را به این خاطر کسب کرده اند که قواعد تحارت را بسیار خوب بلدند.
دیروز ، آنچه برای تجارت خوب بود، برای "دهکده" هم خوب است و امروز ، اماراتی ها بر این باورند آنچه برای تجارت خوب است ، برای "کشور" هم خوب است.

3 - تساهل با خارجی ها و داخلی ها: اعراب، عمدتاً مردمانی مهمان دوست هستند. اماراتی ها، این سنت دیرین عربی را به اقتصاد گردشگری هم گره زدند. بدین ترتیب، گردشگران سراسر جهان بی هیچ واهمه ای راهی این کشور و مشخصاً دوبی شدند تا در جایی که هیچ کس درباره مذهب و ملیت شان نمی پرسد و سلیقه ای بر ایشان تحمیل نمی کند، مورد احترام واقع شوند.
این فرهنگ نهادینه شده، باعث شد در سال گذشته میلادی، شهر دوبی بتواند به تنهایی بیش از 11 میلیون توریست را به خود جذب کند و مدیران این شهر در حال برنامه ریزی برای رساندن این تعداد به 20 میلیون توریست در سال 2020 هستند.

هفت درس بزرگ امارات



این سهل گیری، فقط در قبال خارجیانی که از امارات دیدن می کنند لحاظ نمی شود بلکه در درون جامعه امارات نیز چنین وضعیتی حاکم است، چنانچه شیخ محمد می گوید: میان دین و مدرنیسم و یا میان دین مان و آنچه تمدن سالم ارائه می کند، هیچ نوع تناقضی نمی بینیم. از این رو هرگز برای دنیایمان از دین مان هزینه نمی کنیم زیرا در این صورت هم دین مان را از دست خواهیم داد و هم دنیایمان را!

4 - ما بیگانه ستیز نیستیم: اگر امارات همه مختصات توسعه را داشت ولی مردم و حاکمانش به شدت بیگانه ستیز بودند، بی هیچ تردیدی، پیشرفت امروزین نصیب این کشور نمی شد.
زمانی که اماراتی ها خواستند بندر دوبی را که در گذر دهه ها و قرن ها، گل اندود شده بود را لایروبی کنند و پولی نداشتند، از ثروتمندان دیگر کشورها - عمدتاً از کویتی ها - کمک خواستند.

تا 1984 ، پروازهای دوبی را شرکت هواپیمایی "گلف ایر" انجام می داد. این شرکت متعلق به بحرین،ابوظبی،عمان و قطر بود. در این سال، گلف ایر تصمیم گرفت تعداد پروازهایش به دوبی را کاهش دهد. شیخ محمد مذاکرات بسیاری برای افزایش پروازها گرفت اما مدیران گلف ایر زیر بار نرفتند.


هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات
 

شیخ تصمیم به راه اندازی یک شرکت هواپیمایی مستقل گرفت اما امارات نوپا ، متخصصان مجربی که از عهده این کار برآیند در اختیار نداشت. شیخ می توانست سال ها منتظر بماند تا شاید افرادی از امارات بزرگ شوند، درس بخوانند، صنعت هواپیمایی یاد بگیرند، جذب کشورهای خارجی نشوند و بعد، اگر شرایط مهیا بود، یک شرکت هواپیمایی برای امارات تأسیس کنند.

او اما یک خلبان کارکشته بریتانیایی به نام "فلاناگان" که سابقه مدیریت در هواپیمایی بریتانیا را داشت مأمور راه اندازی شرکت هواپیمایی امارات کرد و 10میلیون دلار سرمایه اولیه این کار را در اختیار وی قرار داد.

کارها که کمی پیش رفت، فلاگان، چهار هواپیما اجاره کرد و در 1990 هنگامی که "امارات" به 21 شهر پرواز داشت، شروع به خرید هواپیمای مدرن کرد و نهایتاً هواپیمایی امارات، به یکی از مشتری های بزرگ تولید کنندگان هواپیما تبدیل شد و توانست با فرودگاه مدرنی که در این سال ها ایجاد کرده است به هاب منطقه تبدیل شود و به همه نقاط دنیا پرواز کند.

طبق اعلام  مرکز آمار و تحقیقات فرودگاه‌های امارات در همین سپتامبر گذشته، بیش از شش میلیون و 600 هزار مسافر از طریق فرودگاه بین‌المللی دوبی جابجا شدند و تعداد پروازهای این فرودگاه نیز در ماه، به 31 هزار و 214 پرواز رسید.

اگر در 1984 ، مقامات اماراتی می گفتند که فلاناگان یک خارجی است و نمی توان به او اعتماد کرد و دست روی دست می گذاشتند تا شاید دل مدیران گلف ایر به رحم آید و چند پرواز بیشتر به دوبی اختصاص دهند، قطعاً امروز امارات صاحب یکی از معتبرترین برندهای صنعت حمل و نقل هوایی دنیا نبود.

5 - تا ریسک نکنید موفق نمی شوید: انسان های موفق، ریسک های بزرگ هم داشته اند و این ، درباره امارات هم صدق می کند. شیخ های اماراتی، می توانستند مانند بسیاری از شیوخ دیگر، پول های خود را در بانک های خارجی پس انداز کنند و روزگار به خوشی بگذرانند اما آنها ریسک کردند و خطر را پذیرفتند.
زمانی که شیخ راشد تصمیم گرفت بندر جبل علی را احداث کند، وال استریت ژورنال در مقاله ای سرزنش آلود، این کار را بیهوده دانست و عقده گشایی نامید ولی اکنون هیچ کس نمی تواند نقش این بندر را در اقتصاد منطقه و امارات نادیده بگیرد.


هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات

هفت درس بزرگ امارات



6 - تمرکز بر امور مهم و وانهادن امور جزئی: در این باره به یک جمله از شیخ محمد بسنده می کنیم: اگر بپرسید که چگونه در دبی توانستیم، همه این دستاوردها را با این سرعت رکوردی محقق سازیم، خواهم گفت که ما به هیچ کس اجازه ندادیم که ما را غرق در ریزه کاری های جزئی کند زیرا اساس توسعه درست، همان نگرش است که جزئیاتِ کوچک آن، اهداف بزرگش را محو نمی کند.

7 - مردم ما مهم هستند: در توسعه امارات، یک اصل اساسی دیگر نیز وجود دارد که رد پایش را می توان در همه امور دید و آن این که هر تصمیمی که گرفته می شود باید در نهایت به نفع شهروندان اماراتی باشد. مثلاً مهم ترین شرط سرمایه گذاری خارجی در امارات این است که صاحب سرمایه خارجی، با یک شهروند اماراتی شراکت کند. بدین ترتیب، سرمایه گذاری خارجی همان گونه که برای کلیت کشور سودمند است، برای فرد فرد شهروندان نیز سودآوری شخصی دارد.

بی تردید، امارات نیز همانند سایر کشورهای دنیا، عاری از عیب و نقص نیست و برخی اختلافات بین امارات و همسایگانی مانند ایران نیز در جای خود محل بررسی و تأمل دارد ولی در کنار همه این مسائل، عقل سلیم حکم می کند که ضمن محترم شمردن پیشرفت های همسایه، متواضعانه درس آموز نیز باشیم که اگر درس نگیریم، عبرت می شویم.

منابع:
- دوبی سریع ترین شهر جهان ؛ نوشته جیم کرین ؛ ترجمه هرمز همایون پور ؛ نشر نی 1391
- نگرش من و چالش های برتری ، نوشته شیخ محمد بن راشد آل مکتوم ؛ ترجمه: مسلم زمانی ؛ نشر قلمکده 1390

+122
رأی دهید
-8

khosrow abadani - لندن - انگلستان
آنها با شتر آمدند و متمدن شدند، ما متمدن بودیم و شتر ره شدیم.
یکشنبه 23 آذر 1393 - 22:30
barak - تل آویو - اسرائیل
اصلا مردمی از عرب مفت خور تر هست؟اینها همه با پول نفت این پیشرفت رو خریدن و اگر نه خودشون عقل ساختن یه آفتابه هم ندارن.پیشرفت واقعی‌ رو اسرائیل کرده که بدون نفت و با چندین دشمن ظرف ۶۰ سال دارای یکی‌ از بهترین سیستم و علم پزشکی‌ جزو ۱۰ کشور برتر دنیا در‌های تک جزو ۵ صادر کننده سلاح مدرن دنیا و علم کشاورزی و به نفت هم متکی‌ نیست.
یکشنبه 23 آذر 1393 - 22:52
شنه شمال - تهران - ایران
khosrow abadani - لندن - انگلستان عزیز مهم نیست با چی اومدن مهم اینه که الان چی هستن.
یکشنبه 23 آذر 1393 - 23:25
animallover - آکلند - نیو زیلند
ال مکتوم و محمد رضا پهلوی شاید بهترین نمونه ای بودندند که بینش و نگاه درست به آن وآینده داشتند … ولی متاسفانه یکی شد درس عبرتی برای دیگری …. ما مردم نتوانستیم و نخواستیم که با زمان پیش بریم …. امروز هم گناه ان روزمان را بر سر انگیلس و امریکا می ا ندازیم..
یکشنبه 23 آذر 1393 - 23:37
زیک بمیچ - اسلو - نروژ
دبی را پول و سرمایه و نیروی کار ماهر ایرانی آباد کرد و بس! و ایکاش این اشتباه بزرگ تاریخی را نمی کرد که حالا عرب ملخ خوار عصر جاهلیت میهمان را اینگونه از خانه اش براند! عرب جماعت با میلیاردها ثروت باز هم عقب افتاده است.این را با چشم خودم دیده ام و تجربه کرده ام که می گویم.
یکشنبه 23 آذر 1393 - 23:42
karaji - گتنبرگ - سوئد
ما هم می‌تونیم اگه هر کس از خودش شروع کنه !.
دوشنبه 24 آذر 1393 - 00:18
animallover - آکلند - نیو زیلند
Dear ZikBMICH ** نگاه شما ( کوچک بینی به مردم , خود بزرگ بینی همراه با دشنام ) و مردم ایران اینگونه بوده که ما به اینجا رسیدیم برادر. چشمها را باید شست تا واقیت را بتوان دید.
دوشنبه 24 آذر 1393 - 01:25
آتیلا قشقایی - کپنهاک - دانمارک
این قدر به عرب‌ها نگید مفت خور ، اگر نفت ایران را از اقتصاد ایران حذف بکنیم ایران چه خواهد داشت؟
دوشنبه 24 آذر 1393 - 02:31
ekman - شیراز - ‫ایران
یکی از دلایل پیشرفتشان نادیده گرفتن بعضی دستورات دینی است که توریست و سرمایه گذار را بخود جلب کرد،مخصوصا که اکثر پولدار های ایرانی سرمایه هایشان را آنجا بکار انداخته اند.کشور خودمان در پیش از انقلاب مملو بود از توریست هائی از ممالک مختلف و هیچ هم به پر عبا و قبای اسلام عزیز بر نخورد ولی اکنون آقایون چسبیده اند فقط به اسلام و حجاب،تا جائیکه شیخ احمد خاتمی در جزیره کیش ابراز افاضات کرده اند و از توریست ها خواسته اند که نسبت به حجاب شرم و حیا کنید که ما حسینی هستیم!!!!
دوشنبه 24 آذر 1393 - 02:48
paksan - آمریکا - آمریکا
شاه 20 سال جلوتر از اینها همین مسیر رو رفت چرا از شاه نمگید؟ چرا عربها رو وابسته می خوانیم در حالی که آنها خوب مدیریت کردند کشورهایشان را ولی ما درگیر مسائل جزئی و حتی مسائل شخصی و داخل خانه افراد و حتی اتاق خواب و بچه دار شدن مردم هستیم؟ شاه ایران 20 سال جلوتر از امارات کشور پهناور ایران رو متحول کرد کشوری که نمی توانیم بگوییم همه مناطقش آباد شده بود ولی مهمترین شاخصه حکومت شاه این بود که توانست با جذب سرمایه گذاری خارجی قدرت پول ملی را بالا ببرد و این خودش کمک بسیار مهمی برای همه مردم در تمام ایران بود و همه می دونیم که نود ونه درصد صنایع مهم کشور هم خصوصی بود و بعد از انقلاب همه رو دولتی کردند.نکته اساسی : امارات و دبی ، ترکیه و حتی پاکستان با انقلاب ایران آباد شدند. حقیقت را باید گفت احمقی انقلابیون و فراری دادن سرمایه گذارها و کسانی که قبلاً برای استفاده از بازار ایران در ایران سرمایه گذاری کرده بودند با انقلاب57سرمایه هاشون رو بردند به امارات و ترکیه و هند و پاکستان تا اینطوری هم بازار ایران رو داشتند هم امنیت داشتند.
دوشنبه 24 آذر 1393 - 04:02
dave07 - سیدنی - استرالیا
آفرین به دوبی‌ و مردمش که به این موفقیت رسیدن. متسفانه ایرانی‌ جماعت رو چه در خارج و چه در داخل که میبینی‌ فقط آروغ فرهنگ ۲۵۰۰ ساله میزنند ولی‌ خودشون به اندازه ۵ دقیقه هم فرهنگ ندارن. خارج میان که حقوق پناهندگی بگیرن و برایه امثال گلشیفتهٔ فراهانی دست بزنن و هوورا بکشند و به عربها فحش بدن. همین شماها بودید که انقلاب کردید، همین شماها هستین که فقط به فکر شکم و پایینه شکم هستین. آخوند از سره ایرانی‌ هم زیاده. همین الانش هم که الآنه ازشون بپرسی‌ میگن انقلاب هدفش خوب بود والی‌ آخوندا خرابش کردن.....
دوشنبه 24 آذر 1393 - 06:01
farahnoush - ساری - ایران
انقلاب اسلامی ایران باعث پیشرفت امارات شد و بس ! .
دوشنبه 24 آذر 1393 - 07:00
nimzydxb - دوبی‌ - امارات
مفت خور یا غیر مفت خور.. هرچی‌ که باشه الان ملت امارت بهترین زندگی‌ رو دارن.. ملت ایران هم حسرت.. داشتن هر چیزی لیاقت می‌خواد که ایرانی‌‌ها ندارن.. ایران تنها کشوری نیست که تاریخ داره و الان گند زده.. مصر و تونس و یونان هم تاریخ بسی‌ پر گوهر تر از ایران دارن ولی‌ گند زدن.. نوش جان اماراتی ها.. شما هم بشینین حسادت کنین...
دوشنبه 24 آذر 1393 - 08:05
m.noor - شارجه - امارات
با درود.بعضی‌ از دوستان لطفا وضعیت امروز امارات را با ایران مقایسه کنند و کامنت بگذارند نه عقده گشایی کنند .م.ن
دوشنبه 24 آذر 1393 - 09:10
Faryade_Khamoosh - آخن - آلمان
خیلی‌ جالبه. بدبختی خودمون رو میندازیم گردن این و اون، خوشبختی‌ دیگران رو میندازیم پای خودمون :-)) تا این ملت این طرز فکر رو داره، آینده درخشانی در انتظارش نخواهد بود. امارات درسته نه صنعتی داره و نه اصلا در زمینه علمی‌ کاری می‌کنه ولی‌ جمعیت امارات آنقدر کم است که اگر نفت هم نداشته باشند، با سرمایه گذاری‌های کلان در سراسر دنیا و صنعت توریستی هم می‌تونن زندگی‌ بسیار خوب و بی‌ دغدغه‌ای در اختیار مردمش قرار بدن. اسراییل هم دوست عزیز از تل آویو، با پول آلمان و یهودی‌های سراسر دنیا اسراییل شد. الان هم که ۴ تا ناو جنگیشون رو آلمان داره پولشو میده. همه یهودی‌های دنیا اومدن اونجا. اگه ۲% شون هم درست و حسابی‌ باشن، معلومه اسراییل این میشه که هست. هنر نیست.
دوشنبه 24 آذر 1393 - 09:48
ensanam arezoost - خارگ - ایران
اماراتی ها و شخص شیخ محمد کارشون درسته و عموما انسانهایی متواضع و فرتن هستند و به گذشته خود افتخار میکنند چرا که نوکیسه نیستند در حالی که شیخ محمد را بسیار دوست دارند و قدردانش هستند(دمشون گرم) شما هم میهنان عزیز کاری به اعراب نداشته باشد بروید به روسیه و انگلیس برسد که صدسال است دارند مملکتمان را می چاپند و میبرند!!!
دوشنبه 24 آذر 1393 - 12:36
MIRZADEH I ESHGHI - دوسلدورف - آلمان
مقاله بسیار سطحی و دور از عقل بود.اگر نفت و کمک‌های شیوخ ابوظبی که خاندان ال نهیان تا خرخره بهشون بدهکاران نبود دبی دبی نمی‌شد!در گذشته نه‌ چندان دور لیسبون ثروتمند‌ترین و پر رونق‌ترین شهر جهان بود.این روزها مردم لیسبون به عنوان کارگر مهمان در آنگولا که مستعمره شون بوده و نفت داره دنبال کار و درآمد میگردن.امارات ۴۳ ساله کشور شده . بعید میدونم ۴۳ سال دیگه مردمش دوباره به دنبال کباب ملخ و سوسمار نیفتن.
دوشنبه 24 آذر 1393 - 17:50
adsi - شانگهای - چین
ایران و ایرانی فقط شعار و شعارو شعار بلدن و بس. همه خودمون رو عقل کل میدونیم همه مشکلات رو میشناسیم . راهش هم بلدیم و اشتباهاتمون بلدیم اما اینا همش در حد شعاره و به عمل که برسه همه درگیر رمضان و محرم و صفر و دین و مذهب هستیم
دوشنبه 24 آذر 1393 - 21:51
بت شکن - مونترال - کانادا
شاه ایران هم فقط دل بسته بود به ۴ کار و نصفی فانتوم و ساواک و ارتش متزلزلی که با فرمان یک جنرال امریکائی از هم فرو پاشید در صورتی که پس از ۳۷ سال حکومت قلدر منشانه اش میلیون‌ها ایرانی زحمتکش در دل روستاهای بی‌ برق و بی‌ آب آشامیدنی و بی‌ بهداشت روزگاری بهتر از بادیه نشینان امارات نداشتند...!!
‌سه شنبه 25 آذر 1393 - 18:24
sarang6 - ژنو - سوئیس
فکر کنم هرکس دقیقا همونجاس که لیاقjت داره
‌چهارشنبه 26 آذر 1393 - 18:04
نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.