سرباز معلول افغان در آرزوی تیرباران شدن

عبدالشکور زمانی که سرباز پلیس افغانستان بود

شمار دقیق معلولان در افغانستان معلوم نیست. افزون بر معلولان مادرزاد، سال‌ها جنگ نیز در افغانستان شمار زیادی معلول بجا گذاشته است.

آخرین بررسی که در سال ۲۰۰۵ انجام شده، نشان می‌دهد که افغانستان دو میلیون معلول دارد. از آن سال تاکنون، هر روزه به این آمار افزوده شده است.

جنگ در افغانستان هنوز ادامه دارد و بیشتر از همه سربازان ارتش و پلیس این کشور در خطر کشته و معلول شدن هستند.

عبدالشکور حدود هشت سال پیش سرباز پلیس بود و هنگامی که در مسیر کابل-غزنی خودروی پلیس حامل او با مین کنارجاده ای که از سوی مخالفان جاسازی شده بود، برخورد کرد، نخاعش آسیب دید و از آن زمان تا کنون در بستر بیماری است. او از ناحیه پا کاملا فلج شده و دستانش کمی حرکت دارد.

او می گوید چند سال پیش یگانه فرزندش را که پسر سه ساله‌ای بود به دلیل بیماری سینه پهلو از دست داده است.

تنها کسی که در این سال‌ها از او پرستاری کرده همسرش است. او زمانی که از خدمات همسرش صحبت می‌کند، اشک در چشمانش حلقه می‌زند.

می‌گوید چند سال قبل زمانی که معلولیتش رسانه‌ای شد، شماری از مقام‌ها به دیدنش رفتند و وعده سپردند که هزینه درمانش را می‌دهند. بر اساس فرمان رئیس جمهوری وقت، مقداری پول به او پرداخت شده و دو مرتبه هم به هند فرستاده شده اما عبدالشکور می‌گوید که روند درمانش سطحی بوده و عمل جراحی مورد نیاز بر روی او انجام نشده است.

دکترها در هند به او گفته‌اند که سه عمل جراحی او حدود ۵۰ هزار دلار آمریکایی هزینه دارد.

به گفته عبدالشکور او اکنون تنها حقوق ماهانه سربازی‌ را که حدود ۹ هزار افغانی است به دست می‌آورد که برای مخارج زندگی‌اش کافی نیست و او در حال حاضر بدهکار است.

او از بی‌توجهی دولت شکایت دارد و می گوید: "من از اینکه مریض هستم رنج نمی‌برم، از اینکه دولت به من توجه نکرده بسیار رنج می‌برم. من در راه وطن زخمی شده‌ام و باید تمام مشکلات من حل شود."

عبدالشکور از رئیس جمهور غنی و رئیس اجرایی، دکتر عبدالله می‌خواهد که اگر توجهی به درمان او نمی‌کنند، او را "تیرباران" کنند تا راحت شود.

عبدالشکور از هشت سال به این سو به دلیل آسیب دیدگی نخاع، در بستر است

شماری می‌گویند توجهی که تاکنون به عبدالشکور شده است نیز به خاطر رسانه‌ای شدن مشکلاتش بوده وگر نه مانند او سربازان معلول زیادی در گوشه و کنار این کشور هستند که تنها حقوق بخور و نمیری دریافت می‌کنند.

تفاوت از زمین تا آسمان

داستان عبدالشکور با محمد میرویس یک مین‌روب افغان که کارمند موسسه خارجی بوده و هنگام اجرای وظیفه زخمی شده، بسیار متفاوت است.

چشمان میرویس چند سال پیش هنگامی که با یک تیم مین‌روبی کار می‌کرد، در اثر انفجار مین آسیب دید و حتی خطر از بین رفتن کامل بیناییش نیز وجود داشت اما موسسه مین‌روبی او را برای معالجه سه بار به پاکستان و هشت بار به هند فرستاد و او توانست با معالجه مداوم، بیشتر از ۳۰ درصد بینایی خود را دوباره به دست آورد.

او حدود سی هزار دلار آمریکایی بابت بیمه از این موسسه دریافت کرده و به کارش نیز در دفتر مرکزی ادامه داده است.

میرویس گفت: "پاکستان رفتم معالجه‌ام نتیجه نداد و دوباره من را هند فرستادند. هشت مرتبه هند رفتم و با عملیات قرنیه چشم بینایی نسبی پیدا کردم."

شهاب حکیمی، رئیس این موسسه مین‌روبی می‌گوید آنها قراردادی با یک شرکت بیمه بین‌المللی دارند و در صورت زخمی یا کشته شدن کارمندان شان، مبلغ مشخصی به خانواده های آنها پرداخته می‌شود.

او گفت: "علاوه بر اینکه به آنها حقوق می‌دهیم، به آنها هزینه سفر می‌دهیم، در کنار همه امکانات کاری، آنها را بیمه بهداشتی و بیمه زندگی هم می‌کنیم."

علی افتخاری، سخنگوی وزارت شهدا و معلولین افغانستان می‌گوید این تفاوت میان قربانیان و معلولان نهادهای دولتی و موسسه‌های غیردولتی، به خاطر میزان امکانات ادارات است.

او می‌گوید به کارمندان دولت که هنگام وظیفه معلول می‌شوند با توجه به درصد معلولیت‌شان حقوق ماهوار داده می‌شود.

به گفته او، حقوق این افراد از ۵ هزار افغانی تا حدود ۴۰ هزار افغانی برای افسرانی با رتبه نظامی بالاتر، می‌باشد.

معلولان پلیس و ارتش مطابق فرمان دو سال قبل ریاست جمهوری صد درصد آخرین حقوق‌شان را دریافت می‌کنند اما بقیه افراد ۳۵ درصد آخرین حقوق خود را ماهانه به دست می‌آورند.

آقای افتخاری گفت: "نهادهای بین الملی به دلیل آنکه امکانات مادی خوبی دارند شاید معاش بهتری بدهند اما ممکن است بعضی نهادهای بین‌المللی در افغانستان، دو یا سه سال بعد اینجا فعالیت نداشته باشند اما دولت برای طولانی مدت این حقوق را می‌پردازد."

او می‌گوید که دولت ۱۰۹ هزار معلول را ثبت نام کرده و به آنها حقوق ماهیانه می‌دهد.

با نزدیک شدن زمستان حملات طالبان همانند سال‌های قبل افزایش یافته و کمتر روزی است که آمار و ارقامی از تلفات نیروهای امنیتی پخش نشود.

نیروهای پلیس، ارتش و امنیت ملی بیشتر از هر کس دیگری در معرض تهدید هستند. در تازه‌ترین رویداد امنیتی، چهار روز پیش، دوازده سرباز ارتش افغانستان در نتیجه حمله شورشیان در ولایت هلمند در جنوب افغانستان کشته شدند و سه نفر دیگرشان زخم برداشتند.

با افزایش مسئولیت نیروهای امنیتی افغانستان در میدان های جنگ، تلفات این نیروها نیز هرساله افزایش می‌یابد.

وزارت دفاع افغانستان بیشتر از یک ماه قبل اعلام کرده بود که "از سال ۱۳۸۲ تا نیمه سال ۱۳۹۳ خورشیدی، ۶ هزار و ۸۵۳ سرباز و افسر ارتش ملی افغانستان در نبرد با نیروهای شورشی در این کشور کشته شده‌اند."

نبردی که هنوز ادامه دارد و هر روز قربانی می‌گیرد. امروز روز جهانی معلولان است که در افغانستان هم از آن تجلیل شد اما معلولان افغانستان بزرگداشت از این روز را نمایشی بیش نمی‌دانند و خواهان توجه و کمک واقعی مقامات دولت هستند.