سیارک '۲۰۱۴ آر سی' با زمین برخورد نخواهد کرد
مسیر ۲۰۱۴RC که ناسا منتشر کرده است
سیارک ۲۰۱۴RC که ابعاد آن به بزرگی یک خانه است حدود ساعت ۲۱:۴۸ امشب (یکشنبه ۱۶ شهریور، هفت سپتامبر) به وقت تهران (۱۸:۱۸ گرینویچ) بدون برخورد با زمین از بالای نیوزیلند عبور خواهد کرد.
این سیارک را با چشم غیر مسلح نمیتوان دید اما آن را میتوان با تلسکوپهای آماتور مشاهده کرد.
از آنجا که این سیارک از بالای نیوزیلند عبور میکند در شمال خط استوا قابل رویت نخواهد بود.
بر اساس اعلام سازمان فضایی آمریکا (ناسا)، اندازه این سیارک حدود ۱۸ متر است و از چهل هزار کیلومتری زمین عبور میکند بنابراین خطری ایجاد نخواهد کرد.
از این رو این سیارک در مداری دورتر از تمام ماهوارههای هواشناسی (۳۶ هزار کیلومتری) حرکت میکند.
این سیارک هشت روز پیش شناسایی شد و نزدیکترین فاصله آن با کره زمین یک دهم فاصله زمین با ماه خواهد بود.
نامگذاری اجرام آسمانی
نام سیارکها از یک عدد تشکیل شده که سال کشف سیارک است. پس از آن دو حرف دیده می شود، حرف اول به اینکه سیارک در نیمه اول یا دوم کدام ماه کشف شده اشاره دارد، مثلا A به معنی نیمه اول ژانویه است و D به معنی نیمه دوم فوریه. حرف دوم نشان میدهد که سیارک چندمین جرم آسمانی بوده که در آن مقطع زمانی شناسایی شده است.
انتظار میرود این سیارک در آینده نیز از مداری در نزدیکی زمین عبور کند.
ناسا در حال حاضر یازده هزار سیارک را که مدارهای نسبتا نزدیک به کره زمین دارند زیر نظر دارد.
در فوریه سال ۲۰۱۳، سیارک ۲۰۱۲DA۱۴ از فاصله ۲۸ هزار کیلومتری زمین عبور کرد اما در همان روز بصورتی کاملا غیرمنتظره یک شهابسنگ در منطقه چلیابینسک در روسیه سقوط کرد و باعث زخمی شدن بیش از هزار نفر شد.
سیارک ۲۴۳Ida که سفینه گالیله تصویر آن را به زمین مخابره کرده است
بر اساس بررسیهای محققان دانشگاه تنسی بالاترین احتمال برخورد یک سیارک شناخته شده به کره زمین مربوط به سیارک ۱۹۵۰DA است که در ۱۶ مارس سال ۲۸۸۰، احتمال برخورد آن با زمین یک به سیصد خواهد بود.
این محققان همچنین جلوگیری از برخورد مخرب سیارکها با زمین را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که منفجر کردن سیارکها پیش از برخورد ممکن است مخرب تر از برخورد سیارک با زمین باشد چون باعث پراکندگی و تعدد برخوردها میشود.
آنها به این نتیجه رسیدند که ایجاد تغییراتی کوچک در سطح سیارک در فضای بیرون جو روشی بیخطرتر و موثرتر است چون این تغییرات باعث متلاشی شدن سیارک می شود.