چرا بعضی‌ها زود سیر می‌شوند، بعضی‌ها دیر؟
سیری و گرسنگی را باید یک احساس احشایی دانست. وقتی یک پرس چلوکباب سلطانی نوش جان کرده‌اید، برای اینکه به دوستتان بگویید سیر شده‌ام، ناخودآگاه دست خود را آرام روی شکمتان می‌کشید و احساس سیری خود را ابراز می‌کنید.
احساس گرسنگی نیز تقریبا به همین صورت نشان داده میشود؛ احساس دل ضعفه یا قار و قور شکم!و البته بعضی‌ها که شوخ طبع‌ترند، می‌گویند زودتر غذا رو بیار که روده بزرگه روده کوچیکه‌ام رو قورت داد! سوال اینجاست که این احساس چگونه در ما ایجاد میشود؟
در مغز ما ناحیه‌ای به نام «سینگولا» وجود دارد. این ناحیه بخشی از کورتکس یا همان سلول‌های خاکستری را تشکیل می‌دهد.
سینگولا همان جایی است که تمام احساس‌های احشایی در آن تجربه می‌شوند. شکم درد، قولنج‌های صفراوی، نفخ شکم، دل‌پیچه، ترش‌کردن معده، دردهای خنجری معده، دل مالش و حتی احساس اضطراب و دلشوره از احساس‌هایی هستند که در این بخش مغز پردازش می‌شوند. البته اغلب این احساسات چندان خوشایند نیستند و احساس سیری را باید یک استثناء دانست چون بدن ما اغلب وقتی در وضعیت خوبی قرار می‌گیرد، هیچ حسی ندارد. مثلا وقتی تنفس خود را حس نمی‌کنید، یعنی تنفس بدون مشکل در حال انجام است.
مشکل همیشگی
احساس گرسنگی را باید مهم‌ترین عامل آغازگر خوردن دانست زیرا هیچ‌کس را نمی‌توان پیدا کرد که صرفا به‌دلیل تامین مواد موردنیاز بدنش غذا بخورد؛ همه برای رفع گرسنگی غذا می‌خورند. این احساس در اغلب موارد با احساس سیری، دو سر طیفی را تشکیل می‌دهند و به خوبی میزان غذا خوردن فرد را کنترل می‌کنند اما گاهی به دلایلی بخش سینگولای مغز کار خود را خوب انجام نمی‌دهد و فرد باوجود خوردن غذای زیاد، همچنان احساس گرسنگی می‌کند. یکی از دلایل اصلی این مشکل، گمراه کردن سینگولاست.
همانگونه که می‌دانید، مغز انسان فقط از گلوکز تغذیه می‌کند به همین دلیل هر عاملی که باعث کاهش گلوکز خون شود، باعث نرسیدن گلوکز به مغز میشود و چراغ خطر‌های مغز را به صدا درمی‌آورد. خوردن غذاهایی که نمایه گلایسمی بالایی دارند، با افزایش ناگهانی انسولین و افت ناگهانی قند، مهم‌ترین عامل رسیدن سیگنال غلط زنگ خطر به مغز هستند.
به همین دلیل مواد قندی را باید مهم‌ترین عامل ایجاد اشتهای کاذب دانست. برعکس، موادی که نمایه گلایسمی پایینی دارند، در کنترل اشتها نقش موثری ایفا می‌کنند. از بین این خوراکی‌ها می‌توان به سیب، آرد سبوس‌دار و... اشاره کرد.
این تحریک سینگولا و داشتن احساس سیری است که ما را از غذا خوردن بیشتر بازمی‌دارد. پس اگر بتوانیم سینگولا را زودتر تحریک کنیم، احتمالا در کنترل اشتها موفق خواهیم بود. پاسخ به این سوال احتمالا تا به حال منجر به ثروتمند شدن بسیاری از کارخانه‌های تولید داروهای کنترل‌کننده اشتها شده است اما چرا متخصصان اعصاب خوردن این قبیل داروها را توصیه نمیکنند؟ دلیلش روشن است؛ بدن انسان می‌تواند با هرگونه عامل خارجی که باعث تحریک مصنوعی بخشی از مغز شود، به شدت مخالفت و در درازمدت تاثیر آن ماده دارویی را خنثی کند. این امر باعث میشود مصرف‌کننده دارو برای گرفتن همان تاثیر مجبور شود مصرفش را افزایش دهد و به همین دلیل است که فرد آرام‌آرام اعتیاد دارویی پیدا خواهدکرد.
راه‌حل دائمی
پرسش اصلی اینجاست که چگونه می‌توان سینگولا را به گونه‌ای تحریک کرد که زودتر احساس سیری کنیم؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت سینگولا فقط با خوردن غذا تحریک نمی‌شود بلکه تمام مراحل صفر تا صد غذا، آن را تحریک می‌کند. به افرادی که دوست دارند زودتر سیر شوند، توصیه میشود حتما خودشان آشپزی کنند. حتی اگر فرصت دارند خودشان مواد موردنیاز تهیه غذا را از بازار بخرند و آماده کنند. چیدمان سفره و تزیینات غذا نیز به تحریک بیشتر سینگولا کمک می‌کند.
همان‌طور که از زمانی که متوجه می‌شوید برنامه سفر هفته آینده‌تان جور شده است، از سفر لذت می‌برید زیرا لذت بردن از سفر، فقط به رسیدن به مقصد محدود نمی‌شود بلکه از همان لحظه تصمیم گرفتن آغاز شده است. لذت بردن از غذا نیز از زمانی آغاز میشود که سبد خریدتان را برمی‌دارید و به فروشگاه می‌روید.
حتما افراد زیادی را می‌شناسید که هیچ‌گاه احساس سیری نمیکنند چون آنها اغلب اهل رستوران و غذاهای آماده هستند و سینگولای مغزشان فقط سر سفره است که فرصت می‌کند تحریک شود و البته این زمان خیلی برای تحریک شدن کوتاه است.