ملکه بریتانیا همراه با زندانیان قبلی از محل زندان امنیتی سابق ایرلند بازدید کرد

ملکه بریتانیا همراه با رابینسون (راست) و مک‌گینیس از زندان امنیتی سابق بازدید کرد

دو زندانی امنیتی سابق ملکه بریتانیا را در بازدید زندان محل حبس خود همراهی کرده‌اند.ا

روز سه شنبه، ۳ تیر (۲۴ ژوئن)، الیزابت دوم، ملکه بریتانیا، که همراه با همسرش از ایرلند شمالی دیدن می کند، از زندان امنیتی کراملین رود که به یک محل جلب توریست تبدیل شده بازدید کرد.

در این بازدید، پیتر رابینسون، وزیر اول دولت محلی، و مارتین مک گینیس، معاون او ملکه را همراهی می‌کردند.

پیتر رابینسون، رهبر حزب دموکراتیک وحدت طلب، از احزاب وابسته به پروتستان‌های طرفدار ادامه حکومت بریتانیا بر ایرلند شمالی، و مارتین مک‌گینیس، از اعضای شین فین، حزب جدایی طلب وابسته به کاتولیک‌های تندرو، هر کدام برای مدتی در زندان کراملین رود محبوس بودند.

مارتین مک گیینس، از فرماندهان پیشین ارتش جمهوریخواه ایرلند - آی‌آر‌ای - شاخه نظامی شین فین، در سال ۱۹۷۶ به اتهام عضویت در این گروه و فعالیت خرانکارانه به مدت یک ماه در این زندان بازداشت بود. این اتهام بعدا توسط دادگاه رد و آقای مک گینیس آزاد شد.

پیتر رابینسون نیز در دهه ۱۹۸۰ چند بار به دلیل شرکت در حرکت‌های اعتراضی علیه "توافق بریتانیا و ایرلند جنوبی" در زندان کرملین رود حبس شد.

بازدید ملکه از زندان کراملین رود به نشانه‌ای از آشتی تعبیر شده است

از دیگر کسانی که در جریان این بازدید حضور داشتند، پیتر لاوری، ساکن بلفاست، مرکز ایرلند شمالی بود که چند میلیون پوند در بلیط بخت آزمایی برنده شده بود و در نظر دارد قسمتی از این زندان سابق را به محلی برای عرضه نمونه ویسکی به بازدید کنندگان تبدیل کند.

پیشتر، ملکه بریتانیا پیتر رابینسون را به حضور پذیرفته بود و شب گذشته نیز با مارتین مک‌گینیس ملاقات کرد. در سال ۱۹۷۹، ارتش جمهوریخواه ایرلند لرد مونتباتن، از خویشاوندان نزدیک همسر ملکه بریتانیا را در جریان سفر به ایرلند شمالی ترور کرد.

بازدید ملکه بریتانیا از زندان کراملین رود و ملاقات با سیاستمدارانی که زمانی دشمنان یکدیگر محسوب می‌شدند به نشانه‌ای از برقراری صلح و آشتی بین دو جامعه کاتولیک و پروتستان ایرلند شمالی تعبیر شده است.
دوره آشوب در ایرلند شمالی

جزیره ایرلند قرن‌ها پیش توسط پادشاهی انگلستان تصرف شد و از اوایل قرن نوزدهم، در کنار جزیره بریتانیای کبیر (متشکل از انگلستان، اسکاتلند و ویلز) کشور "پادشاهی متحده" را تشکیل داد که نام رسمی کشوری است که اصطلاحا بریتانیا خوانده می‌شود.

در حالیکه اکثر جمعیت بریتانیای کبیر طی پنج قرن گذشته پیرو آئین پروتستان بوده‌اند، اکثریت جمعیت جزیره ایرلند را کاتولیک ها تشکیل می‌دادند. طی چند قرن اخیر، اختلاف مذهبی در کنار احساسات ملی‌گرایانه و ناخرسندی از نحوه برخورد دولت مرکزی بریتانیا با ساکنان این جزیره، همواره عاملی در بروز احساسات استقلال طلبانه در میان اکثریت کاتولیک مذهب این جزیره بود.

دوره آشوب در ایرلند شمالی سه دهه به طول انجامید و صدها کشته برجای گذاشت

پس از یک دوره مبارزات خونین موسوم به "جنگ‌های استقلال" سرانجام با تصویب پارلمان بریتانیا، بخش جنوبی جزیره ایرلند تحت عنوان "جمهوری ایرلند" در سال ۱۹۲۲ استقلال یافت اما بخش شمالی، که اکثر جمعیت آن را پروتستان‌ها تشکیل می‌دادند، همچنان بخشی از "پادشاهی متحده بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی" باقی ماند.

این وضعیت باعث شد که گروه‌هایی از "ملیگرایان جمهوریخواه ایرلندی" با هدف جدایی ایرلند شمالی از بریتانیا و الحاق آن به جمهوری ایرلند، به مبارزات سیاسی ادامه دهند. این گروه‌ها دولت بریتانیا و مقامات محلی ایرلند شمالی را به تبعیض علیه اقلیت کاتولیک متهم می‌کردند. این دوره شاهد رقابت و درگیری‌های پراکنده بین گروه‌ها و فعالان تندرو جمهوریخواه (کاتولیک) و وحدت‌طلب (پروتستان) بود.

از اواخر دهه ۱۹۶۰، این درگیری‌ها شدت گرفت و حدود سه دهه خشونت را در پی آورد که اصطلاحا به "دوره آشوب" موسوم است. این دوره شاهد انحلال پارلمان محلی ایرلند، اقدامات خشونت آمیز تندروهای کاتولیک به خصوص ارتش سری جمهوریخواه در ایرلند شمالی و خاک اصلی بریتانیا، و استقرار واحدهای ارتش بریتانیا در این سرزمین و سپردن مسئولیت حفظ امنیت به نظامیان بود. صدها تن از هر دو طرف در خشونت های دوران آشوب جان خود را از دست دادند

خشونت‌های ایرلند، از جمله بمب گذاری و ترور متقابل دو گروه و همچنین برخورد نیروهای نظامی با معترضان تا زمان حصول توافق بین دولت‌های بریتانیا و ایرلند جنوبی و تشکل‌های سیاسی پروتستان و کاتولیک ایرلند شمالی در سال ۱۹۹۸ ادامه یافت و بیش از سه هزار و پانصد کشته برجای گذاشت. مسئولیت قتل اکثر قربانیان دوره آشوب به ارتش جمهوریخواه ایرلند و گروه‌های تندرو کاتولیک نسبت داده شده است اما شماری از این قربانیان توسط شبه‌نظامیان پروتستان و همچنین در درگیری با نیروهای نظامی بریتانیایی و ایرلندی جان خود را از دست دادند.