کوریچیبا در تسخیر ایرانی ها / وقتی که آرژانتینی ها حیرت زده شدند

هر طرف از شهر کوریچیبا نگاهی بیاندازی قطعا یک ایرانی می بینی.

فرهاد عشوندی ؛ خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به کوریچیبا: ساعت 7 شب و در پارک مرکزی شهر کوریچیبا ، جمعیتی بیش از دو هزار نفر دور هم جمع شده اند. جمعیتی که جمع شدند تا یکی از زیباترین بازی های جام جهانی را ببینند. مسابقه ای که یک طرفش آرژانتین و مسی است و طرف دیگر بوسنی با ادین ژکو و دوستان.

طر فداران بازی منطقا باید به دو گروه حامیان آرژانتین یا بوسنیایی ها قسمت می شدند اما این نشنال پارک کوریچیبا نه در تسخیر بوسنیایی هاست و نه آرژانتینی ها جمع غالب هستند. اینجا برزیل است و با ساعت ها اختلاف از شهری که اردوی آرژانتین آنجا برقرار شده،به همین دلیل آرژانتینی های زیادی هم در این مجموعه نیستند. بوسنیایی ها هم اگرچه یک گوشه کلونی تشکیل دادند و سعی می کنند حسابی شلوغ کنند اما تعدادشان به سختی از انگشت های دو دست بالا تر می رود. آنها را هم خیلی ساده می توان شمرد و به عددی دقیق رسید. برزیلی ها هم هستند. هستند خانواده هایی که برایشان بازی خیلی هیجان انگیز نیست چون آرژانتینی ها تیم پیروز هستند و آنها فقط می خواهند آرژانتین ببازد.

جمعیت غالب اما هیچ یک از این ها نبودند که ایرانی ها منطقه را در اختیار داشتند. فارسی زبان اصلی جمع بود. بیش از هزار ایرانی در محیطی نسبتا بزرگ . پرچم ایران مدام به رقص در می آمد و سرودها و شعارهای ایرانی سر داده می شد.با هر حرکت مسی یا دیماریا نام ایران فریاد می شد و هر گل آرژانتینی ها خوشحالی ایرانی ها را به همراه داشت. بین دو نیمه و بعد از بازی دوربین های مدار بسته تنها روی ایرانیان حاضر در کادرها زوم کرده بودند و برای شان حضور این همه طرفدار در یک بازی سوم غیرقابل باور بود.

یک شب مانده به بازی تیم ملی ایران در کوریچیبا با نیجریه تقریبا بخش زیادی از ایرانی های حاضر در شهر کوچک اما زیبای کوریچیبا اینگونه دور هم جمع شده بودند. از ایران تا کالیفرنیا ؛ کاستاریکاو برزیل. از همه جای دنیا آمده اند تا تیم ملی کشورمان تنها نباشند ؛ دور هم جمع بودند و بساط بزن و بکوب و شادی شان به راه بود. گل دقایق ابتدایی آرژانتین آنها را حسابی سر کیف آورده بود . شکست سنگین بوسنی برابر یاران مسی شانس ایران را در صورت پیروزی در بازی با نیجریه افزایش می داد. برای همین آنها حامی مسی و تیمش بودند.

در این جمع بزرگ اما تنها دو نیجریه ای حضور داشتند. جک یکی از این دو که از تگزاس برای تشویق تیم ملی کشورش آمده بود به خبرآنلاین می گوید:« این یک لشکرکشی جالب بود. تعداد ایرانی ها خیلی زیاد است. به هواداران تان تبریک می گویم اما برای تان متاسفم چون بازنده بازی با نیجریه تیم ملی شماست. سقف رسیدن به بازی های جام جهانی برای ایران یک افتخار بزرگ است و از این بابت به شما باید تبریک گفت.»

او البته با این پاسخ از سوی جمعیت پرشمار ایرانی روبرو می شود که بعد از بازی می توانند همدیگر را ببینند. تقریبا همه ایمان دارند ایران به نیجریه نمی بازد. آنها مدام بین خودشان ترکیب تیم ملی را بررسی می کنند. تردید اصلی برای دروازه است. حالا کمی حامیان علیرضا حقیقی بیشتر شدند اما حضور ثابت او توی دروازه منتقدان بسیاری هم دارد. با این وجود تقریبا همه سر چند چیز اعتقاد کامل دارند. اول اینکه کارلوس کروش بهترین تصمیم را می گیرد و دیگری اینکه هر کس برای تیم بازی کند باید تشویق شود.

این لشکرکشی ایرانی سبب شده تا بوسنیایی های حاضر در میدان،ایران را حریفی جدی تر بدانند. امیل یکی از این بوسنیایی هاست. او دانشجو شهر کوریچیباست.  او درباره بازی می گفت:« راستش ما در بازی با آرژانتین نیاز به کمی شانس داشتیم تا شاید سرانجام دیگری رقم بزنیم. ما از مسی و دیگران نترسیدیم چون تیم خوبی داریم. حتما بوسنی ما یکی از صعود کننده های این گروه ااست.»

او درباره ایران هم گفت:م بازی شما با نیجریه فکر کنم به سود شما به پایان برسد. حضور این همه طرفدار برای موفقیت و بالا رفتن اعتماد به نفس تان خیلی موثر است. راستی شما چه شاد هستید. این مردم با این روحیه حتما به تیم ملی کشورشان خیلی باور دارند.»

بازی که تمام می شود و آرژانتینی ها جشن پیروزی می گیرند تازه وقت پایکوبی ایرانی ها است. اول سرود ای ایران و بعد ترانه لس آنجلسی ما بچه های ایرانیم و البته بعد از همه فریاد ایوالله معروف ورزشگاهی. بیش از نیم ساعت پایکوبی تا جایی که میزبان ناچار به خواهش برای ترک محوطه پارک باشد. ایرانی ها رفتند و قرار شان شد برای بازی ساعت 4 عصر روز دوشنبه به وقت برزیل. و البته برزیلی ها هم منتظرند تا ببینند اولین بازی شهر کوریچیبا کدام پیروز را می شناسد. پائولا یکی از برزیلی هایی است که به فن فست یا جشن هوادارای آمده بود. او اول از دعوای فوتبالی آرژانتین  و برزیل می گوید:«مهم این است که برنده نباشند. ما دشمن نیستیم اما آنها باید بدانند آقای فوتبال دنیا یعنی برزیل. باید بدانند پله بهتر است نه مارادونا و باید بدانند هیچ کدام از افتخارات ما در فوتبال رانمی توانند بدست بیاورند.» برای همین است که آنها هر تیمی را تشویق می کنند غیر از آرژانتین. او درباره ایران هم می گوید:«چقدر اخلاق مردم تان شبیه ماست. شما همیشه این قدر مردم شاد و پر انرژی ای دارید؟ با این همه طرفدار،حتما شما پیروزید.»

پیروزی ، این یک خواست عمومی بود که هزاران برزیلی سفر کرده به کوریچیبا انتظارش دارند اما برای آنها یک بازی قابل قبول هم کفایت می کند اگرچه خود را برای یک جشن بزرگ ملی آماده کرده اند،یک سورپرایز برای ملی پوشان.