بازیکنان ایران در جام بیستم - قسمت دوم

دانیال داوری

مهدی رستم پور

پدرش ایرانی است و اهل اصفهان. مادرش لهستانی. خودش هم متولد شهر گیسن در حومه فرانکفورت و بزرگ شده در آلمان.
 
دانیال داوری تا سن ۱۴ سالگی دروازه‌بان هندبال بود و سبک خاص او در دفع موقعیت‌های تک به تک، برآیند سوابق هندبالی‌اش است. او بازی تیم‌های ملی ایران و پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۶ را در ورزشگاه فرانکفورت از نزدیک تماشا کرد.
 
پنج سال بعد در دسته دوم بوندس لیگا اولین بازی‌اش را مقابل کارلسروهه انجام داد. اینتراخت برانشوایگ این بازی خارج از خانه را ۳-۱ برد.
 
تیم او با کمترین گل خورده در بوندسلیگای دو صدرنشین شد. سال ۲۰۱۳ توانستند پس از ۲۸ سال به بوندس‌ لیگا صعود کنند. گرچه آنها خیلی زود به دسته دوم بازگشتند.

اما او در پایان نیم فصل اول بوندسلیگا به عنوان بهترین بازیکن باشگاهش معرفی شد. با وجودی که تیمش در انتهای جدول قرار داشت اما او در شش بازی از بوندس لیگا، دروازه‌اش را بسته نگه داشت.
 
داوری که فوتبال حرفه‌ای را از باشگاه ماینتس شروع کرده، از سال ۲۰۰۹ برای اینتراخت برانشویگ بازی می‌کند اما امسال حاضر نشد قراردادش با این تیم را تمدید کند و معرفی باشگاه جدیدش را هم به پس از جام جهانی موکول کرد.

اما در آستانه آغاز جام جهانی، در حالی که او همراه با تیم ملی در اردوی اتریش به سر می‌برد، اعلام شد که رسماً به باشگاه گراس هاپرز سوئیس پیوسته است.
 
پس از درخشش او مقابل بوروسیا دورتموند در بوندس لیگا، یورگن کلوپ سرمربی دورتموند با تمجید از عملکرد داوری، به شبکه تلویزیونی زد دی اف گفت ایران می‌تواند به داشتن چنین دروازه‌بانی ببالد.
 
ژانویه ۲۰۱۳، کارلوس کیروش، دانیال داوری را به تیم ملی ایران دعوت کرد اما برای قرار دادن او درون دروازه عجله نکرد. دانیال مدتی در اردوی دوبی با تیم ملی همراه بود، با این حال مقابل کویت، بازی به رحمان احمدی رسید.
 
در دیدار رفت با تایلند در ورزشگاه آزادی هم روی نیمکت نشست. سرانجام اولین بازی ملی خود را در جام ملت‌های آسیا مقابل تایلند انجام داد و دروازه‌اش را بسته نگه داشت. سپس مقابل لبنان در مقدماتی جام ملت‌های آسیا نیز در درون دروازه ایران ایستاد. اولین بازی او در ورزشگاه آزادی نیز دیدار دوستانه مقابل گینه بود.
 
او در دیدارهای تدارکاتی اردوی اتریش، مقابل آنگولا درون دروازه ایستاد اما اواسط نیمه دوم با سوشا مکانی تعویض شد.
 
پس از ناصر حجازی در جام جهانی ۱۹۷۸، احمدرضا عابدزاده و نیما نکیسا در جام جهانی ۱۹۹۸ و ابراهیم میرزاپور در جام جهانی ۲۰۰۶، حالا او یکی از سنگربانان تیم ملی ایران در جام بیستم است.

هاشم بیک زاده

متولد شیراز است. در پایان فصل  لیگ برتر از فجر سپاسی شیراز به استقلال پیوست. از ۲۰ سالگی عضو باشگاه فجر بود و طی پنج سال بازی در تیم شهرش، ۱۷ گل هم زد.
 
سابقه حضورش در تیم ملی برمی‌گردد به مسابقه‌ای دوستانه با امارات در سال ۲۰۰۶. سپس برای شرکت در بازی‌های غرب آسیا به میزبانی اردن دوباره به تیم ملی دعوت شد و نخستین گل ملی‌ را در فینال به عراق زد. ایران در آن بازی به برتری رسید و جام قهرمانی را به دست‌آورد.
 
او برای بازی‌های مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ نیز به تیم ملی دعوت شد اما بهترین دوران حضورش در تیم ملی، در دوران سرمربیگری کارلوس کی‌روش بود که می‌دانست چگونه باید از مدافع چپ مستحکم خود بازی بگیرد.
 
هاشم تاکنون ۱۷ بازی ملی انجام داده و یک گل ملی هم در کارنامه دارد. فهرست افتخاراتش پربار است. سه بار با سپاهان اصفهان قهرمان لیگ برتر شده و یک بار هم با استقلال. در سه بازی آخر مرحله مقدماتی جام جهانی مقابل تیم‌های قطر، لبنان و کره جنوبی، از بهترین بازیکنان تیم ملی بود و توانست جای خالی مهرداد پولادی که مصدوم شده بود را به خوبی پر کند.
 
در اردوی تدارکاتی برای جام جهانی و بازی مقابل مونته‌نگرو، مصدومیت کهنه‌اش دوباره عود کرد و خیلی زود از زمین بیرون رفت. گفته می‌شد که جام جهانی را از دست داده اما کارلوس کی‌روش تصمیم گرفت هاشم را زودتر به برزیل بفرستد تا روند درمانش را پیگیری کند.
 
سپس هنگام اعلام فهرست ۲۳ نفر نهایی برای جام جهانی، باز هم کی‌روش تصمیم گرفت جای بیک‌زاده را خالی نگه ‌دارد. او به خبرنگاران گفت منتظر اعلام نظر نهایی پزشکان می‌مانم و اگر نظرشان مثبت بود، هاشم جزو ۲۳ نفر خواهد بود و در غیر این صورت، محمدرضا خان‌زاده مسافر برزیل خواهد شد.
 
هاشم هم گل می‌سازد و هم مانع از گل زدن مهاجمان حریف می‌شود. خستگی‌ناپذیری از مشخصه‌های اصلی اوست. خط طولی زمین را در امتداد ۹۰ دقیقه، بارها می‌دود و برمی‌گردد. روحیه شکست ناپذیری‌اش در درگیری‌ها، جزو همان خصلت‌هایی است که اهمیتی چشمگیر برای کارلوس کی‌روش دارد.

مهرداد بیت آشور

در فهرست تیم ملی، بازیکنی حضور دارد که تا یکسال قبل، علاقه‌مندان فوتبال در ایران با نامش آشنا نبودند. مهرداد بیت آشور که در آمریکا با نام «استیون» شناخته می‌شود.
 
او ۲۳ مهر ۱۳۹۲ برای نخستین بار پیراهن تیم ملی ایران را پوشید، در مسابقات انتخابی جام ملت‌های آسیا و مقابل تایلند. در آن بازی که ایران ۲ بر یک برنده شد، مهرداد به جای حسین ماهینی به میدان آمد. در بازی برگشت هم یک پاس گل به قوچان‌نژاد داد. او، ماهینی و خسرو حیدری، سه گزینه نهایی کی‌روش در فهرست جام جهانی هستند که همگی در پست دفاع راست، تبحر دارند.
 
بیت آشور بعد از امید نظری، ویلیام آتشکده، دانیال داوری، رضا قوچان‌نژاد و اشکان دژاگه، ششمین بازیکن ایرانی مقیم خارج از کشور بود که توسط کی‌روش به تیم ملی ایران دعوت شد و از این جمع، غیر از نظری که گرفتار مصدومیت طولانی شد و آتشکده هم نتوانست رضایت کی‌روش را جلب کند، بقیه در فهرست مسافران جام جهانی هستند.
 
مهرداد متولد سن خوزه در کالیفرنیاست، هم پدر و هم مادرش ایرانی هستند. تحصیلاتش، رشته ارتباطات در دانشگاه سن خوزه است.
 
سال ۲۰۱۰ مقابل شیکاگو فایر با پیراهن تیم سن خوزه نخستین بازی حرفه‌ای‌اش را انجام داد و ۱۴ روز بعد در برابر چیواس موفق به ثبت نخستین گل حرفه‌ای‌اش شد.
 
دو سال بعد به تیم منتخب لیگ آمریکا موسوم به MLS راه یافت و همراه با تیم منتخب، در برابر چلسی ۹۰ دقیقه‌ بازی کرد.
 
به دلیل تابعیت دوگانه‌اش این فرصت را داشت که از میان تیم‌های ملی ایران و آمریکا یکی را انتخاب کند. حتی آگوست ۲۰۱۲ از سوی یورگن کلینزمن به تیم ملی آمریکا دعوت شد. اما چون برای این تیم به میدان نرفت، این فرصت را داشت که پیراهن تیم ملی ایران را بپوشد.
 
او بعد از پنج سال بازی در سن خوزه، در سال جام جهانی راهی تیم ونکوور وایت‌کپس شد. در پست دفاع راست بازی می‌کند. سبک بازی او متاثر از فوتبال در آمریکا، فیزیکی و درگیرانه است و به همین خاطر در هنگام دفاع، سرسختی و جنگندگی‌اش برای مهار حملات حریف، همواره مورد تحسین کارشناسان فوتبال بوده.

قاسم حدادی فر

خوش‌تکنیک است و در عین حال، واهمه‌ای از درگیری‌های مداوم بر سر تصاحب یا حفظ توپ ندارد. در نواختن شوت‌های سنگین تبحر دارد. جنگیدنش توام با آرامش و خونسردی است. به این معنا که صرفاً وظایف خود را انجام می‌دهد و در تمام این سال‌ها، هرگز نه حاشیه‌ساز بوده و نه جنجال‌آفرین.
 
قاسم حدادی‌فر ۳۰ ساله از بازیکنان خط میانی تیم ملی است. درست در وسط زمین، نقطه‌ای که بی‌تجربگی یا تأخیر و تعلل در نبردهایش، به معنای واگذاری کمربند میانه میدان به حریف است.
 
وقتی در بازی با اندونزی در مرحله اول مقدماتی جام جهانی مصدوم شد و از زمین بیرون آمد، کارلوس کی‌روش در نشست مطبوعاتی گفت: پیروزی ۳-۰ در این بازی را به قاسم حدادی‌فر تقدیم می‌کنم. او در حین تلاش مصدوم شد و امیدوارم زودتر به جمع ما برگردد.
 
کی‌روش بازیکنان متعددی را برای وسط زمین آزمایش کرد اما هیچ‌وقت اعتمادش را به حدادی‌فر از دست نداد و سرانجام او در فهرست مسافران جام جهانی قرار گرفت.
 
قاسم دو بار با پیراهن ذوب‌آهن نایب قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران شده. وقتی برای گذراندن خدمت سربازی به تراکتورسازی پیوست، با این تیم هم به نایب قهرمانی لیگ برتر رسید.

قهرمانی در جام حذفی سال ۸۸ را هم با تیم ذوب‌آهن کسب کرد. در لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۱۰ به فینال رسیدند. اتفاقی که دیگر برای باشگاه‌های ایرانی رخ نداده و طی چهار سال گذشته، تمام نمایندگان ایران پیش از راهیابی به فینال، از دور مسابقات حذف شده‌اند.
 
عملکرد خوب حدادی‌فر در میانه میدان باعث شد تیم‌های پرطرفدار پایتخت هم در صدد جذب او باشند اما سعید آذری مدیرعامل ذوب آهن که برای ملاقات با ملی‌پوشان تیمش به اردوی تیم ملی در اتریش رفته بود، در این باره به سایت تسنیم گفت: «قاسم حدادی‌فر ستون تیم ماست و به طور قطع برای موفقیت در فصل آینده و کسب سهمیه آسیا او را حفظ خواهیم کرد. ذوب‌ آهن خانه این بازیکن است و جای دیگری نخواهد رفت.»
 
قاسم از ۱۳ سالگی در ذوب آهن است و در ۱۸ سال گذشته فقط یک سال قرضی برای صنعت نفت آبادان توپ زده و یک سال به خاطر سربازی رفته تبریز.
 
اولین بازی ملی‌اش را سال ۲۰۱۰ در شهر ایروان مقابل ارمنستان انجام داد. دیداری که منجر به برتری ۳-۱ ایران شد. تیمی که سرمربیگری‌اش به عهده افشین قطبی بود.

علیرضا حقیقی

قرار گرفتن نام هیچ بازیکنی در فهرست نهایی تیم ملی، به اندازه علیرضا حقیقی با انتقاد کارشناسان و دروازه‌بانان مواجه نشد.
 
سال ۱۳۸۵ که ۱۷ ساله بود به پرسپولیس پیوست. اولین بازی او در برابر سایپا بود. وقتی فرشید کریمی اخراج شد، او به میدان آمد و توانست پنالتی علی دایی را دفع کند.
 
منتقدانش می‌گویند همان بازی، بهترین بازی او تا به امروز بوده و دفع یک پنالتی از علی دایی باعث شده هفت سال در باشگاه‌های مختلف حضور یابد و با عملکردی نامطلوب، سر از باشگاه دیگری در بیاورد. به نحوی که تعداد بازی‌های باشگاهی او از سال ۲۰۱۲ تاکنون، چندان بیشتر از تعداد بازی‌های ملی‌اش نیست!
 
مدتی در پرسپولیس به خاطر حضور حسن رودباریان و مهدی واعظی، سکونشین بود و حتی جایی روی نیمکت هم نداشت. سال ۲۰۱۲ با قراردادی چهار ساله به روبین کازان روسیه پیوست اما در این باشگاه سپس به صورت قرضی به پرسپولیس پیوست اما باز هم جایی در ترکیب نداشت و سرانجام با یک درگیری در مسابقه‌ای دوستانه، از پرسپولیس اخراج شد.
 
اگر دایی او را از تیم اخراج نمی‌کرد، جایی هم در جمع مسافران جام جهانی نمی‌یافت! اما رفتن او به یک باشگاه دسته دومی در پرتغال و نظر مثبت کی‌روش به بازیکنان شاغل در لیگ‌های خارجی باعث شد ناباورانه دروازه‌بان تیم ملی در جام جهانی شود.
 
در بازی دوستانه مقابل تیم ملی فوتبال فلسطین در سال ۸۹ یک نیمه درون دروازه تیم ملی ایستاد تا اولین بازی ملی خود را تجربه کند.
 
حقیقی در مسابقات نونهالان غرب آسیا در قطر در سال ۱۳۸۱ برای تیم ملی بازی کرده که در آن زمان ۱۴ ساله بود. در مسابقات نوجوانان آسیا در سال ۸۳ در ژاپن حضور داشته.
 
سال ۸۵ در تیم ملی جوانان در مسابقات قهرمانی آسیا در هندوستان در سه بازی در ترکیب تیم ملی قرار گرفت. همان سال به تیم امید دعوت شد و این تیم را در بازی‌های آسیایی دوحه و مقدماتی المپیک پکن، همراهی کرد.
 
او در دوران سرمربیگری افشین قطبی برای اولین بار به تیم ملی دعوت شد.

لینکهای مرتبط :

بازیکنان ایران در جام بیستم - قسمت اول