همکاری‌های نفتی ایران و ونزوئلا «کاملا متوقف شده است»

دفتر شرکت ملی نفت ایران در ونزوئلا کار خود را به طور کامل متوقف کرده است. این اقدام یک ماه بعد از تعطیل شدن دفتر این شرکت در بولیوی، دیگر کشور آمریکای لاتین انجام شده است.

محمدجواد شمس مدیر عامل شرکت پتروپارس، وابسته به شرکت ملی نفت ایران، روز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت به خبرگزاری مهر گفت که بعد از مذاکرات طولانی این شرکت با شرکت ملی نفت ونزوئلا، در ‌‌نهایت این مذاکرات منجر به آغاز همکاری‌های مشترک بین دو طرف به منظور توسعه میادین نفتی این کشور نشد.

ایران و ونزوئلا در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد چندین قرارداد عظیم نفت و گاز امضا کردند و شرکت پتروپارس ایران با شرکت ملی نفت ونزوئلا شرکتی مشترک به نام «ونیروک» راه اندازی کردند.

ایران تاکنون تفاهمنامه و قراردادهای زیادی از جمله توسعه بلوک هفتم میدان نفت «آیاکوچو» و میدان نفت فوق سنگین «دوبکوبی» همچنین ساخت دو واحد پتروشیمی برای تولید متانول، احداث یک پالایشگاه در سوریه با مشارکت ونزوئلا، ایران و سوریه به همراه احداث یک کارخانه تولید گاز مایع «ال ان جی» با ظرفیت ۱۰ میلیون تن در ونزوئلا را امضا کرده است.
هیچ کدام از این پروژه‌ها آغاز نشدند.

مدیرعامل پتروپارس به خبرگزاری مهر گفته است که شرکت تحت رهبری‌اش آماده همکاری‌های مشترک نفتی با ونزوئلا برای اجرای پروژه‌های مشترک نفت و گاز بود، اما با وجود مذاکرات متعدد بین دو طرف، هر زمان که قرار بود فعالیتی انجام شود، طرف ونزوئلایی درخواست‌های جدیدی مطرح می‌کرد.

شرکت پتروپارس در سایت رسمی خود به پنج توافقنامه نفتی این شرکت با ونزوئلا اشاره کرده است. به غیر از بلوک هفتم میدان آیاکوچو، تولید نفت از مخازن فوق سنگین، میدان‌های گازی «رافائل اوردانتا» و «پاریا پنینسولای شمالی»، همچنین تاسیس شرکت‌های مشترک محلی و بین‌المللی از جمله این تفاهمنامه‌ها است.

اکنون آقای شمس با یادآوری اینکه در طول چند سال گذشته مطالعات مهندسی برخی از مخازن نفتی ونزوئلا انجام شد، اظهار داشت که با این همه هم اکنون فعالیت‌های نفتی مشترک پتروپارس با ونزوئلا به طور کامل متوقف شده است.

۱۸ فروردین ماه نیز خبرگزاری مهر گزارش داد که به دستور بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت، دفتر شرکت ملی نفت ایران در بولیوی تعطیل شد.

این گزارش با استناد به گفته‌های رکن‌الدین جوادی مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران علت امر را «غیر اقتصادی» بودن (پروژه‌های بولیوی) اعلام کرد. آقای جوادی گفته است که «واقعا توجیه اقتصادی نداشت و بیشتر به پشتوانه اهداف سیاسی دنبال می‌شد».

ایران با بولیوی نیز در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد تفاهمنامه‌هایی برای توسعه پنج میدان نفت و گاز، همچنین یک پالایشگاه و یک پتروشیمی امضا کرد، پروژه‌هایی که توسعه آن‌ها هیچ‌گاه آغاز نشد.