آتلانتیس را سونامی پنج متری از سکنه خالی کرد

دکتر هیل سونامی استورگا را مشابه سونامی سال ۲۰۱۱ ژاپن می‌داند

مدلسازی دانشمندان امپریال کالج لندن نشان می‌دهد سونامی پنج‌متری که هشت هزار و دویست سال پیش داگرلند را درنوردید باعث شد این قطعه خشکی که بریتانیا را به اروپا متصل می‌کرد از سکنه خالی شود.

آتلانتیس

درباره قاره گمشده آتلانتیس که اولین بار در مکالمه تیمائوس و کریتیاس افلاطون به آن اشاره شده نظرات مختلفی وجود دارد.

برخی آن را قاره‌ای افسانه‌ای و وجود آن را غیر محتمل می‌دانند و برخی نظریه‌های دیگر نقاط مختلفی از کره زمین را بعنوان محل این قاره مطرح کرده‌اند که یکی از آنها موقعیت آتلانتیس را در اقیانوس اطلس و همین داگرلند می‌داند.

دکتر جان هیل پژوهشگری که این تحقیق را سرپرستی کرده به بی‌بی‌سی گفت این اولین باری است که سونامی "استورگا" و تاثیر آن بر داگرلند با مدلسازی بررسی شده است.

پژوهش‌های قبلی با استفاده از ژرفاسنجی (bathymetry) انجام شده بود.

این سونامی را لغزش لایه‌های زمین که به "لغزش استورِگا" معروف است و در سواحل نروژ رخ داده ایجاد کرده بود.

این لغزش باعث جابجا شدن ۳۰۰ کیلومتر مکعب لایه‌های رسوبی در زیر دریای شمال شد.

دکتر هیل می‌گوید: "اگر این مقدار رسوب را در زمینی به مساحت کشور اسکاتلند پخش کنید، این کشور زیر لایه‌ای از رسوب به عمق هشت متر می‌رود."

تحقیق دکتر جان هیل و همکارانش نشان می‌دهد سونامی پنج متری ناشی از این لغزش، تاثیری "فاجعه‌بار" بر زندگی قبایل ساکن داگرلند داشته است.

"داگرلند حدود هشت هزار سال پیش از قبایل دوران میان‌سنگی خالی شد، همان زمانی که لغزش استورِگا رخ داد."

داگرلند (فلات قاره دریای شمال) قطعه زمینی بود در جنوب دریای شمال (دریایی در اقیانوس اطلس).

داگرلند حدود هشت هزار سال پیش ایست انگلیا (سواحل شرقی انگستان) را به سواحل غربی هلند، آلمان و دانمارک کنونی متصل می‌کرد.

مدلسازی سونامی استورگا

بخش بزرگی از داگرلند در پایان آخرین عصر یخبندان به دلیل بالا آمدن آب دریا به زیر آب رفته بود و سونامی استورگا باعث شد داگرلند کاملا به زیر آب برود و شبه جزیره بریتانیا کاملا از قاره اروپا جدا شود.

بر اساس نظریه‌های موجود احتملا حدود ۲۰ هزار سال پیش بشر از راه داگرلند از آلمان به بریتانیا راه یافته بود.

این منطقه تقریبا ده هزار پیش یکی از غنی‌ترین مناطق اروپا برای شکار و ماهیگیری بوده است چون در آن زمان دو رود راین و تیمز در مرکز داگرلند مرداب‌ها و تالاب‌هایی را تشکیل می‌دادند که برای حیات وحش ایده‌آل بود.

برنهارد ونینگر استاد دانشگاه کلن آلمان، که در این زمینه تحقیق کرده می‌گوید در دوران میان‌سنگی این منطقه "بهشت" بوده و می‌توان آنرا "باغ عدن ماقبل تاریخ" دانست.

بررسی استخوان‌های انسان و حیوان و ابزارهایی که از منطقه بدست آمده نشان می‌دهد هیچکدام از آنها به دوران بعد از سونامی تعلق ندارند.

داگرلند در این تصویر با ستاره مشخص شده است

امواج این سونامی به سواحل شرقی انگلیس، اسکاتلند فعلی و سواحل شمالی اروپا برخورد کرده و مححقان حدس می‌زنند ارتفاع موجهایی که به ساحل اسکاتلند اصابت کرده به چهارده متر می‌رسیده است؛ هرچند معلوم نیست آیا در آن زمان انسان در این منطقه زندگی می‌کرده یا نه.

دانشمندان فکر می‌کنند ارتفاع امواج در سواحل شرقی انگلیس پنج متر بوده، اما درباره اینکه این سواحل مسکونی بوده‌اند اختلاف نظر وجود دارد.

دکتر هیل و همکارانش فکر می‌کنند سونامی باعث شده منطقه کاملا از سکنه خالی شود و شواهد خوبی هم وجود دارد انسان‌ها هنوز در این سواحل زندگی می‌کرده‌اند.

اما برخی دیگر از دانشمندان از جمله دکتر ونینگر در این باره تردید دارند.

دکتر ونینگر معتقد است در آن زمان داگرلند بقدری زیر آب رفته بود که دیگر سکنه دائمی نداشت و فقط برخی با قایق و برای ماهیگیری به آنجا می‌رفته‌اند.