چهار زن صاحب واژن جدید آزمایشگاهی شدند

با اسکن ناحیه لگن داربست‌های تجزیه‌پذیر سه‌بعدی طراحی شده که متناسب بدن زنان باشد

چهار زن در آمریکا صاحب واژن‌هایی شده‌اند که در آزمایشگاه کشت شده است.

برای خلق واژن‌ها از نمونه بافت و داربست‌های تجزیه‌پذیر استفاده شده، به طوری که شکل و اندازه آن‌ها متناسب بدن زنان باشد.

زنان صاحب واژن‌های جدید می‌گویند در حد معمول "تمایل، تحریک، ترشحات واژن، اوج لذت و رضایت جنسی" و آمیزش بدون درد داشته‌اند.

متخصصان می‌گویند این تحقیق که در نشریه پزشکی لانست منتشر شده، تازه‌ترین نمونه نشان دهنده قدرت طب ترمیمی است.

'من چه خوش شانسم'

واژن این زنان هنگامی که در رحم مادرشان بوده‌اند به طور طبیعی رشد نکرده است. نام بیماری واژینال اپلازیا یا نارسایی و فقدان واژن است.

درمان فعلی شامل ایجاد یک حفره است که با لایه‌ای از پوست پیوندی یا بخش‌هایی از روده پوشانده می‌شود.

پزشکان مرکز پزشکی باپتیست فارست در کارولینای شمالی از فناوری پیشگام برای ساخت واژن‌ برای چهار زنی استفاده کردند که زمان جراحی نوجوان بوده‌اند.

اسکن و تصویربرداری ناحیه لگن چهار زن به ساخت داربست‌های سه بعدی که شکل آن متناسب بدن این افراد باشد کمک کرده است.

واژن‌ها درون بیورآکتور یا رآکتورهای شیمیایی کشت داده شده و نگهداری شده است.

یکی از زنانی که مورد عمل جراحی قرار گرفته می‌گوید "احساس می‌کنم که خیلی خوش شانسم چون الان زندگی معمولی دارم. کاملا نرمال."

خلق خشنودی

هر چهار زن بعد از جراحی فعالیت جنسی نرمال داشته‌اند.

واژینال اپلازی یا نارسایی واژن می‌تواند باعث نارسایی‌های دیگر در دستگاه تولید مثل شود. اما واژن دو زن به رحم متصل بوده است.

داربست‌ها در بیورآکتور قرار داده می‌شود

به این ترتیب این دو زن می‌توانند حامله شوند.


دکتر آنتونی آتالا، مدیر بخش پزشکی ترمیمی مرکز فارست ویک به بی‌بی‌سی گفته "برای اولین بار یک عضو بدن خلق کرده‌ایم که اصلا وجود نداشت."

به گفته آقای آتالا، ایجاد تحول بزرگ در زندگی زنان برای گروه تحقیق پزشکی "بسیار خرسند کننده" بوده است.

این اولین بار است که گزارش کاشت واژن‌ها منتشر می‌شود هرچند عملیات کاشت از هشت سال پیش آغاز شده است.

در همین حال پزشکان دانشگاه بازل سوئیس از روش مشابهی استفاده کرده‌اند که بینی فردی را که به سرطان پوست مبتلا بوده، بازسازی کنند.

این روش می‌تواند جایگزین برداشتن نمونه غضروف از دنده و لاله گوش شود که در حال حاضر برای بازسازی بخش‌هایی از بدن که در درمان سرطان برداشته شده، استفاده می‌شود.

 
داربست پیوندی از مواد قابل تجزیه ساخته شده است 

تحلیل: چرا مهم است؟

همایون خیری
زیست‌شناس

استفاده از داربست‌های سلولی از جمله فناوری‌های جدید برای رشد بافت‌های متنوع نظیر شبکه‌های عصبی برای ترمیم ضایعات نخاغی و وصله‌های پوستی برای ترمیم سوختگی‌هاست.
با این همه در بسیاری موارد محصول به دست آمده فاقد کارآیی سلولی از جمله برخورداری از حس است.
دستاورد تازه برای تولید بافت واژن از این جنبه مهم است که امکان گسترش شبکه مویرگی و عصبی مناسب برای بافت واژن را از طریق داربست سلولی فراهم آورده است.
همین داربست به زنده نگه داشتن بافت از طریق هدایت خون و انتقال پیام‌های عصبی کمک می‌کند و در نتیجه بافت تازه قادر است کارکرد طبیعی خود را داشته باشد.

تحلیل: در انتظار تحولی تازه

جیمز گالاکر
گزارشگر علمی و پزشکی بی‌بی‌سی

این لحظه‌ای مهم در آینده علم پزشکی است. استفاده از بافت‌های زنده برای خلق اعضایی که می‌تواند زندگی بیماران را تغییر دهد. قبلا این شیوه با مثانه، شریان‌های خون و نای امتحان شده است. حالا بینی و واژن را هم به آن اضافه کنید.
در حال حاضر حتی تلاش‌هایی برای ساخت اعضای پیچیده‌تر هم در حال انجام است. قلب تپنده و کلیه‌ای که می‌تواند ادرار تولید کند در حیوانات تولید شده است اما هنوز راه زیادی مانده تا برای بدن انسان هم این اعضا ساخته شود.
باید انتظار داشت که فناوری چاپ سه‌بعدی هم باعث انقلابی تازه در این زمینه شود‌‌ همان‌طور که فناوری کاشت سلول و داربست‌های قابل تجزیه متحول می‌شود.