مظفری‌زاده: اگر فضای فوتبال خوب بود در داوری می‌ماندم/ به خاطر اشک دخترم از داوری کنار رفتم
داور بازنشسته فوتبال کشورمان گفت: اگر فضای فوتبال خوب بود در داوری باقی می‌ماندم.
به گزارش خبرگزاری فارس، سعید مظفری‌زاده داور 39 ساله و 190 سانتی‌متری فوتبال کشورمان در دربی 78 از داوری خداحافظی کرد تا در حالی که می‌توانست 6 سال دیگر در عرصه داوری باقی بماند زودتر از موعد مقرر برای همیشه از داوری کنار برود. مظفری‌زاده درباره موضوعات مختلف همانند دربی 78، کنار رفتن از داوری و دلیل آن در برنامه نود صحبت کرد که در زیر می‌خوانید.
* با توجه به این که چند روز از قضاوتت در دربی 78 گذشته فکر می کنی در تمام صحنه‌ها تصمیمات درستی گرفتی؟
- من فیلم بازی را دیدم و تمام صحنه‌های داوری آن را یک بار دیگر مشاهده کردم. در مجموع اگر هر تصمیم دیگری هم می‌گرفتم باز هم همین صحبت‌ها به وجود می‌آمد. از نظر من حرکت صادقیان در آن صحنه المان‌هایی که می‌توانست او را اخراج کند نداشت. نمونه آن همان بازی معروف سپاهان و پرسپولیس و صحنه اخراج میثم حسینی است که بعد گفته شد کارت قرمز او درست نبوده و این کارت به کارت زرد تقلیل پیدا کرد.
* اگر به روز جمعه برگردیم و دوباره خطای صادقیان و اولادی تکرار شود چه تصمیمی می‌گیری؟
الان می‌گویم که اگر به بازی دربی برگردم و صحنه صادقیان و اولادی باز هم تکرار شود حتما آن‌ها را اخراج می‌کنم.
* انتظار داشتی این بازی این قدر پربرخورد باشد؟
- واقعا بازی پربرخورد بود که شاید باید به حواشی قبل از بازی هم آن را ربط داد. هر چند که انتظار نداشتم از همان اول بازی این اتفاق بیفتد اما الان دیگر مثل گذشته بازیکنان را دور میز ناهار یا شام با یکدیگر جمع نمی‌کنند تا با هم صمیمی شوند!
* البته بازیکنان در صحنه‌های زیادی به هم اعتراض‌های شدیدی هم می‌کردند که با برخوردهای مهربانانه‌ات روبرو شدند!
باور کنید اعتراضات بازیکنان به هم در زمین بازی دوستانه بود و اصلا خشمی در آن دیده نمی‌شد! البته شاید کسانی که از بیرون این مسائل را می‌دیدند این طور فکر می‌کردند اما جو بازیکنان در زمین خیلی دوستانه بود.
* از دربی فاصله بگیریم. چه شد که به فکر خداحافظی از داوری افتادی؟
جرقه این موضوع دو سال پیش در ذهن من زده شد. سفری به خارج از کشور داشتم و بعد از آن هم حدود 3 هفته در عربستان در یک تورنمنت باید قضاوت می کردم و بعد از آن به ایران آمدم و بلافاصله برای قضاوت یک بازی به شهرستان رفتم. بعد از این که بعد از 5 هفته به خانه برگشتم باز هم به من ابلاغیه داوری داده شد و باید باز هم راهی شهرستان می شدم که زمانی که ساکم را می بستم دخترم با حالتی بغض آلود گفتم که کاش من را هم اندازه فوتبال دوست داشتی. این حرف دخترم در ذهن من باقی ماند و احساس کردم برای خانواده ام وقت کم گذاشته‌ام. بعد از این موضوع بحث درس خواندنم هم به وجود آمد و همین‌ها انگیزه ای شدند تا بیشتر در خدمت خانواده ام باشم. البته این را هم بگویم که فضای امروز فوتبال خوب نیست و شاید اگر فضای بهتری بر فوتبال حاکم بود طور دیگری تصمیم می‌گرفتم اما همه این مسائل دست به دست هم داد تا با خودم کنار بیایم و از داوری بروم. البته من در این باره قبلا تصمیم گرفته بودم اما آن را علنی نکردم و به همین دلیل بود که در تست‌های داوری هم حاضر نشدم. وقتی ابلاغیه دربی به من داده شد این خبر را در وبلاگم منتشر کردم تا همه از این خبر مطلع شوند.
* اما به نظر می‌رسد دلیل رفتنت از داوری فقط گریه دخترت نبوده و مسائل دیگری هم در این میان دخیل بوده است.
- ببینید همه مسائل در این تصمیم من تاثیر داشت. شاید اگر شرایط همانند قبل بود این تصمیم را نمی‌گرفتم اما امسال سال سختی برای داوران است و شرایط خوبی بر فوتبال و داوری حاکم نیست. فکر می‌کنم اختلافات کمیته داوران و دپارتمان در این مشکلات هم دخیل بود و شاید اگر اتحاد بین این دو نهاد وجود داشت این همه هجمه علیه داوری‌ها شکل نمی‌گرفت.
* این که گفته می‌شود از ایران خواهی رفت صحت دارد؟
- شاید برای ادامه تحصیل 3،4 سالی از ایران دور شوم البته اگر این کار نشود در ایران به ادامه تحصیلم خواهم پرداخت.