عاقبت رویای استرالیایی ایرانیان: لب‌های دوخته و سقط جنین‌

ماه‌هاست که پناهجویان ایرانی، افغان و دیگر ملیت‌ها که جانشان را در دست می‌گیرند و از امواج خروشان دریا رد می‌‌شوند به استرالیا می‌رسند، اما به جای این که در این بهشت موعود بمانند و خوشبختی را در آغوش بکشند به جزایری منتقل می‌شوند که بخش زیادی از مردم آنها را قبایل بدوی تشکیل می‌دهند.
 
یکی از اصلی‌ترین وعده‌های دولت ائتلافی و راستگرای کنونی استرالیا که از ماه سپتامبر ۲۰۱۳ اداره این کشور مرفه و پیشرفته را در دست گرفته، مقابله قاطعانه با ورود غیر قانونی پناهجویان به استرالیا از راه دریا و توسط قایق بود.
 
سالانه هزاران پناه‌جو که در آرزوی رفاه، امنیت و زندگی بهتر هستند، با پرداخت پول به قاچاقچیان، عمدتا از اندونزی سوار بر قایق می‌شوند و خود را به استرالیا می‌رسانند.
 
در سال‌های اخیر و با غرق شدن تعدادی از این قایق‌ها، ده‌ها پناه‌جو در آب‌های خروشان غرق شدند که تعداد زیادی از آنها ایرانی بوده‌اند.
 
دولت کنونی استرالیا به محض روی کار آمدن به وعده خود عمل کرد و با صدور دستوری اعلام کرد که از این پس بدون هیچ ملاحظه‌ای درباره سن و جنسیت، تمام افرادی را که با قایق به این کشور می‌آیند به کشورهای پاپوا گینه نو و نائورو که کشورهای مستقلی‌اند و جزایری مانند کریسمس منتقل می‌کند و این افراد حتی اگر در نهایت به عنوان پناهنده پذیرفته شوند، باید در همان کشورها بمانند و اجازه ورود به خاک استرالیا را ندارند.

«جهنم»
 
مبارزه با باندهای قاچاق انسان و حفظ امنیت و جان انسان‌ها، اصلی‌ترین دلیل دولت استرالیا برای اعمال مقررات سختگیرانه جدید اعلام شده اما نگاهی به شرایط کشورهایی که با دریافت مبلغی پول قبول کرده‌اند تبعیدگاه پناه‌جویانی که می‌خواستند وارد استرالیا شوند باشند، نشان می‌دهد که دولت استرالیا چندان هم به فکر امنیت و رفاه این افراد نیست.
 
امیر حسنی، وکیل مهاجرت در استرالیا، به رادیوفردا می‌گوید که پاپوا گینه نو و نائورو از فقیرترین و بدآب‌وهواترین کشورهای دنیا محسوب می‌شوند که اقتصادی متکی بر ماهی‌گیری و صنایع بسیار اولیه دارند و قبایل بدوی اکثر ساکنان آن را تشکیل می‌دهند. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد این کشورها حتی استانداردهای اولیه را برای پذیرش پناهندگان ندارند.
 
به گفته آقای حسنی، پاپوا گینه نو همچنین یکی از بدترین نقاط دنیا برای زنان است و بر اساس آمار، بیش از ۵۰ درصد زنان آن حداقل یک بار در زندگی مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند، ۶۸ درصد زنان مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و هیچ‌ گونه مکانیسم حقوقی وجود ندارد که بتواند جلوی این روند جرم و جنایت را بگیرد.

مردان، زنان و کودکان
 
پیمان جمالی، خبرنگار رادیو اس‌بی‌اس استرالیا، به رادیوفردا می‌گوید: «بر اساس آمار اداره مهاجرت و محافظت از مرزهای استرالیا که در پایان اکتبر سال ۲۰۱۳ اعلام شده از مجموع ۶۴۰۱ نفر پناه‌جویی که در مراکز و بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت زندانی هستند، حدود ۲۸ درصد یعنی نزدیک به یک سوم از کل آنها از اتباع ایرانی هستند. ۱۶ درصد سریلانکایی، ۱۰ درصد ویتنامی، هفت درصد افغان و شش درصد پاکستانی نیز در این میان به چشم می‌خورد.»
 
به گفته آقای جمالی، بر اساس این آمار، دست‌کم ۴۴۷ زن، ۲۱۰ پسربچه زیر ۱۸ سال و ۱۵۱ دختربچه زیر ۱۸ سال در میان این پناه‌جویان هستند.
 
دولت استرالیا اعلام کرده این افراد می‌توانند هر وقت که بخواهند به کشورهای خود بازگردانده شوند.
 
پیمان جمالی، خبرنگار رادیو اس‌بی‌اس استرالیا، می‌گوید که بر اساس اعلام چندی پیش اداره مهاجرت استرالیا، هفت یا هشت خانواده ایرانی، بازگشت به ایران را به ماندن در بازداشتگاه‌های پناهندگی پاپوا گینه نو، نائورو و جزیره کریسمس ترجیح داده‌اند.

لب‌های دوخته و جنین‌های سقط شده

آنهایی که تصمیم می‌گیرند از کشور خود به سرزمینی دیگر مهاجرت کنند، همه چیز را در خانه می‌گذارند و دل به دریا یا پا در راه می‌گذارند. برای بسیاری از این افراد، بازگشت به خانه اول، تصمیمی سخت و دشوار و گاه حتی دشوارتر از تصمیم به مهاجرت است.
 
اما خیلی‌ها وقتی جانشان به لب برسد و راه پیشی نداشته باشند، تنها به راه پس می‌اندیشند.
 
پناه‌جویانی که این روزها را در کمپ‌های ویژه یا بهتر است گفته شود بازداشتگاه‌های اداره مهاجرت استرالیا در پاپوا گینه نو، نائورو و جزیره کریسمس می‌گذرانند، با شرایط دشواری روبرویند.
 
چند تن از این پناه‌جویان در ایمیل‌هایی که به رادیوفردا فرستاده‌اند از اعتصاب غذا و دوختن لب‌های دوستانشان در اعتراض به بلاتکلیفی و وضعیت دشوار خود خبر داده‌اند.
 
وضعیت در بازداشتگاه‌های داخل استرالیا که پیمان جمالی آنها را «به مراتب مساعدتر» از بازداشتگاه‌های خارج از خاک این کشور توصیف می‌کند نیز بغرنج است.
 
یکی از پناه‌جویان در بازداشتگاه داروین ایمیلی به رادیوفردا فرستاده و در آن نوشته که او و دیگر پناه‌جویان این بازداشتگاه از هیچ حقی برخوردار نیستند و به آنها گفته شده که در صورت اعتراض، به جزایر بیرون از استرالیا منتقل خواهند شد.
 
روزنامه گاردین، چاپ بریتانیا در شماره ۲۳ دسامبر ۲۰۱۳ خود، مصاحبه‌ای با یک زن جوان ایرانی به نام الهام منتشر کرد که در بازداشتگاه پناه‌جویان جزیره کریسمس با درد ناشی از زایمان روبرو بوده اما مسئولان بازداشتگاه نه امکانات پزشکی در اختیار او قرار دادند و نه او را به بیمارستان منتقل کردند.
 
الهام گفته که پس از خونریزی، یکی از کارکنان بازداشتگاه دلش به رحم می‌آید و او را به بیمارستان منتقل می‌کند اما در آنجا متوجه می‌شود که فرزندش مرده است.
 
پرسنل بیمارستان به شوهر الهام گفتند که اگر همسرش زودتر به بیمارستان رسیده بود، امکان زنده نگاه داشتن کودک وجود داشت.

این قایق‌ها به ساحل می‌رسند؟

آقای جمالی تغییرات مداوم در ترکیب دولت و قوانین استرالیا را یکی از اصلی‌ترین دلایل وضعیت وخیم پناه‌جویان در این کشور عنوان می‌کند.
 
به گفته این روزنامه‌نگار ساکن استرالیا، با وجود دولت ائتلافی و راستگرای این کشور، دورنمایی از بهبود قوانین و وضعیت پناه‌جویانی که خود را توسط قایق و با مشقت به این کشور می‌رسانند، وجود ندارد.
 
پیمان جمالی می‌گوید که دولت استرالیا تا آن اندازه در اجرای تصمیم خود درباره پناه‌جویانی که از راه دریا قصد ورود به این کشور را دارند جدی است که نیروی دریایی استرالیا را مامور مقابله با ورود این قایق‌ها به آب‌های خود کرده است.
 
رسانه‌های اندونزیایی و استرالیایی در روزهای اخیر چند گزارش از یدک‌کش کردن چندین قایق مملو از پناه‌جو به داخل آب‌های اندونزی توسط نیروی دریایی استرالیا منتشر کرده‌اند.
 
این اتفاق به تیره شدن روابط میان دولت‌های استرالیا و اندونزی منجر شده تا جایی که رئیس کمیسیون امور خارجی اندونزی هشدار داده ادامه این روند می‌تواند به «یک درگیری» بین دو کشور منجر شود.