نصب دکل مخابراتی در منازل مسکونی تهران با تطمیع ۵۰ میلیون تومانی

در شرایطی که مضرات پرتوهای مخابراتی و رادیویی دکل‌های مخابراتی از سوی کارشناسان و متخصصین ثابت شده است، با این وجود این امواج هنوز تن به تدوین مقررات، ضوابط و استانداردهای لازم نداده‌اند و در غیاب نظارت جدی با اجاره‌بهاهای 50میلیونی پیشنهادی پیمانکاران، همچنان بام و حیاط خانه‌های مسکونی را اشغال و با روند فزاینده ای در طول سه سال گذشته سلامت شهروندان را خرج می‌کنند.

دو، سه سال پیش نصب دکل‌های مخابراتی در حیاط‌های شش متری صدای اعضای شورای شهر را در آورد. اما با این حال روند نصب این دکل‌ها در مناطق، محلات و حتی منازل مسکونی ادامه دارد و اعتراض‌ها نتوانسته مانع ادامه این اقدام از سوی شرکت‌های مخابراتی شود.

بهانه تهیه این گزارش، پرونده حقوقی است که به خاطر نصب یکی از دکل‌های مخابراتی همراه اول روی بام یکی از منازل واقع در کوچه شهید موسویان، در منطقه 15 تهران در مراجع نظارتی و قضایی باز شده است. این دکل که به ازای سالانه 50 میلیون تومان روی پشت‌بام خانه یکی از خانه‌های این کوچه جا خوش کرده این روزها آرامش را از اهالی محل گرفته و علاوه بر دغدغه‌ای که شهروندان برای سلامت اعضای خانواده خود دارند، همسایگان را به جان هم انداخته و روی قیمت خانه‌ها و اعصاب اهالی محل تأثیر گذاشته است.

بلاهایی که این میهمان ناخوانده بر سر محله آورده است

معصومه ابتکار از سال 89 و در کسوت رئیس کمیته محیط زیست شورای شهر و تا 28 آبان سال جاری در کسوت معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست یکی از اشخاصی است که به شدت نسبت به مضرات ناشی از حضور این میهمانان ناخوانده در مناطق و منازل مسکونی هشدار می‌دهد.

لایحه ساماندهى دکل‌ها، آنتن‌ها و تأسیسات مخابراتى و ارتباطى شهر تهران سال 89 تقدیم شورای شهر شد و بررسی آن اوایل سال 90 در دستور کار قرار گرفت. اما امروز بعد از گذشت بیش از دو سال از مطالعه این لایحه در شورای شهر تهران، نیازی به ارائه آمار نیست تا در جریان نحوه اجرای مصوبه شورای شهر درخصوص ساماندهی دکل‌های مخابراتی قرار بگیریم. زیرا دکل‌هایی که بر بام و حیاط خانه‌ها و کوچه‌های باریک شهر روییده‌اند، گزارش مصوری در اختیار می گذارند . فضای مناسب رشد و نمو این دکل‌ها، محیطی آلوده از امواج مخابراتی و رادیویی است که برای همسایگان خود فهرست بلندبالایی از بیماری‌ها و عوارض سوغات می‌آورند. تغییر در انرژی ارتعاشی و گردشی مولکول‌های بیولوژیک، تغییر در نوار مغزی و رفتارهای رفلکسی، تغییر در ترکیبات شیمیایی و سلولی خون، تغییر در سیستم هورمون‌های درون‌ریز و سیستم‌های ایمنی بدن، تغییر سرعت رشد تومورها، اختلال در تبادل کلسیم، سردرد و تهوع، جلوگیری از تکثیر سلولی و در نتیجه ناباروری، آب ریزش چشم، سرگیجه، پیدایش ناهنجاری‌های مادرزادی در جنین، سوزن سوزن شدن بدن، اختلالات عصبی، رشد سلول‌های سرطانی پستان و مغز بخشی از این فهرست هستند. این موارد به ادعای بسیاری از کارشناسان با آزمایشات فیزیکی و شیمیایی قابل اثبات هستند.

مبنای جایابی‌ها چیست؟

حالا سؤال اینجاست چرا دکل های مخابراتی از مناطق و منازل مسکونی سر در می آورند؟ جدا از اینکه در حال حاضر جایابی علمی این دکل های مخابراتی هیچ محلی از اعراب ندارد و جایابی علمی و عملیاتی این دکل ها به عهده پیمانکارانی گذاشته شده که اولویت اولشان انجام مفاد قرارداد و تسویه مالی پروژه از سوی کارفرما (بخوانید اپراتورهای تلفن همراه) است؛ حالا این خانه نشد یکی دیگر، صد متر آن طرف تر. این سرنوشت جایابی دکل ها است!

اگر هم بخواهیم به عملکرد سازمان‌های مسئول استناد کنیم به شرکت ارتباطات شهر می‌رسیم که نتوانسته در ارتباط با سازمان‌های بالادستی دیگر موضوع آلودگی موجی شهر را کنترل یا لااقل مدیریت کند. از طرفی نباید از نظر دور داشت که مشکل منحصر به این شرکت نیست. سازمان تنظیم مقررات رادیویی در حالی برای نصب دکل‌ها مجوز صادر می‌کند که در اعطای این مجوزها هیچ آئین‌نامه و ضابطه سلامتی و زیست‌محیطی ندارد و معلوم نیست مبنای جایابی دکل‌های مخابراتی در سطح شهر چیست؟

پس برج میلاد چه کاره است؟

علاوه بر این، طبق قانون نصب دکل‌های مخابراتی بدون اجازه شهرداری ممنوع است. اما پیمانکاران شرکت‌های مخابراتی به راحتی با تطمیع برخی صاحبخانه‌ها که بر اثر ناآگاهی ( و در برخی موارد حتی نیاز مالی) سلامت و آرامش خود، خانواده و همسایگان و هم محلی‌هایشان را به سالانه 50 میلیون تومان می‌فروشند، با نصب این دکل‌ها در منازل شخصی افراد در عمل این قانون را دور می‌زنند.

به عبارتی موضوع جوری ساماندهی می شود که از دست شهرداری هم کاری بر نمی آید. حالا این تعارض بین سلامت و فناوری در حالی ادامه دارد که شهر برای کاربری های فناورانه نیز جایی در نظر گرفته است. یادمان هست برج میلاد در طرح توجیهی اش و برای سر پا شدن، عبارت برج مخابراتی را یدک می کشید. این ششمین برج بلند مخابراتی جهان در حال حاضر یا بیکار است یا به کار دیگری مشغول است و بعد از اجرا تغییر کاربری داده و تبدیل شده است به محلی برای برگزاری سمینارها و دیدارهای مجلل برای از ما بهتران! در حالی که 005 میلیون دلار از بودجه بیت المال را در طول زمان ساخت بلعید. به عبارتی برج میلاد از یک برج مخابراتی به یک برج تفریحی تغییر کاربری داده و وظیفه این برج 534 متری را ساختمان های 34 متری گوشه و کنار شهر و به قیمت تهدید سلامت مردم انجام می دهند. «جوان» تلاش کرد چرایی این مسئله را از مسئولان این برج جویا شود اما تماس با آنها به نتیجه ای نرسید. علاوه بر این فضاهای باز شهری و ارتفاعات هم از پذیرش این دکل ها به دلایل نامعلومی اکراه دارند. بنابراین شرکت های مخابراتی بدون توجه به تراکم جمعیتی محل، اقدام به نصب و راه اندازی دکل های مخابراتی می کنند.

استاندارد نصب دکل‌ها

براساس استاندارد ملی نصب آنتن‌ها و دکل‌های مخابراتی، میزان انرژی ساطع شده از این دستگاه‌ها نباید بیش از 45‌صدم وات بر مترمربع باشد.

علاوه بر این، موضوع نحوه نصب دکل‌ها نیز باید از قوانینی پیروی کند، مثلاً ایمنی نصب دکل باید با توجه به سازه‌ای انجام شود که خطر سقوط نداشته باشد یا اینکه آنتن‌ها و دکل‌های نصب شده به حفاظ یا برقگیر مجهز شود.

به رغم اینکه چنین استانداردهایی در کشور تعیین شده است؛ اما بنابر گزارش‌های شورای شهر در نصب این دکل‌ها، چندان به این استانداردها توجه نمی‌شود.

به هر حال و بنا به گفته رئیس سازمان محیط‌زیست گویا شورای عالی محیط زیست به عنوان پرزورترین دستگاه اجرایی به زودی وارد عمل خواهد شد تا استانداردهای مربوط به دکل‌های مخابراتی و امواج های ارسالی از آنها و تمامی فعالیت‌هایی که موج تولید می‌کند و از بعد زیست محیطی قابل بررسی است، تدوین شود.

وی با بیان اینکه سازمان نظارت بر مقررات رادیویی و سازمان انرژی اتمی از متولیان اصلی نظارت بر این مسئله هستند، تصریح کرد: از جهت ابعاد زیست محیطی و اینکه این امواج در بخش هوا تولید آلایندگی می‌کنند؛ سازمان محیط زیست می‌تواند ورود یابد. اگرچه در چند سال گذشته متأسفانه برنامه و ظرفیت‌سازی در سازمان صورت نگرفته است.

معاون رئیس جمهور با بیان اینکه در بحث نظارت‌ها، علاوه بر مکان‌یابی، نصب دکل‌های مخابراتی نیز باید از استاندارد کافی برخوردار باشد و در نصب آنها به مسائل مربوط به شهرسازی توجه شود، گفت: با مدیریت یکپارچه می‌توان از ظرفیت بالای شوراها و شهرداری‌ها استفاده کرد و گام‌های مؤثری برداشت. البته یادمان باشد که باید تمامی این مسائل براساس ضوابط و چارچوب‌ها انجام شود.
نویسنده : نفیسه ابراهیم زاده انتظام
منبع : روزنامه جوان