اعتصاب تیم ملی قایقرانی بانوان: در نمازخانه نمی‌خوابیم
تنها نماینده ورزش زنان ایران در مسابقات قایقرانی المپیک لندن دلیل اعتصاب ملی‌پوشان را «وضعیت افتضاح اردوهای تیم ملی» عنوان کرد. قایقرانان دوماه است حقوق نگرفته‌اند و باید در نمازخانه می‌خوابیدند.
آرزو حکیمی سابقه کسب مدال طلا در کایاک یکنفره ۵۰۰ متر جوانان آسیا را دارد. او همچنین در مسابقات قهرمانی آبهای آرام آسیا در تهران با سه مدال طلا و یک برنز به عنوان ستاره مسابقات شناخته شده بود.
حکیمی در المپیک لندن به عنوان دانش آموزی ۱۷ ساله، جوانترین عضو کاروان ورزش ایران بود. در آن مقطع ویاچسلاو یولداشوف سرمربی ازبکستانی تیم ملی، او را استعدادی با آینده روشن معرفی کرد. احمد دنیامالی رئیس پیشین فدراسیون قایقرانی نیز گفته بود شرایط آرزو حکیمی شبیه بریگیت فیشر آلمانی است.
فیشر از المپیک ۱۹۸۰ مسکو تا ۲۰۰۴ آتن هشت مدال طلا گرفت. هنگام برگزاری المپیک آتن ۴۲ ساله بود و ۲۸ مدال طلای جهانی داشت. فیشر الگوی بسیاری از قایقرانان جهان است.
مشکلات اردوی تیم ملی
تیم ملی قایقرانی بانوان ایران در خوابگاه شماره ۲ بانوان مستقر بود. به اعضای این تیم برای حضور در اردو، حقوق تعلق نمی‌گرفت که برخلاف رویه اردوهای شبانه‌روزی سایر رشته‌های ورزشی است.
اما مشکلات به همین جا ختم نشد و به تازگی با ورود تیم ملی تنیس به خوابگاه، از قایقرانان خواسته شد محل اسکان خود را ترک کنند و برای خوابیدن به نمازخانه بروند! پاروزنان تیم ملی نیز به نشانه اعتراض، از خوابگاه خارج شده و گفته‌اند دیگر به اردو برنمی‌گردند.
حکیمی درباره اعتصاب قایقران‌ها به ایسنا گفته: همه بچه‌های تیم ملی با هم هماهنگ کردیم که از اردو خارج شویم. چون وضعیت ملی‌پوشان به هیچ وجه خوب نیست. شاید مشکل تیم آقایان فقط حقوق و غذا باشد اما ما دیگر خوابگاه هم نداشتیم. باورتان نمی‌شود یک روز صبحانه ما پنیر و مربا بود. آیا برای یک ورزشکار حرفه‌ای چنین صبحانه‌ای کافی است؟ حتی وقتی کره خواستیم گفتند تمام شده. ما چگونه تمرین کنیم؟ فردا هم اگر نتیجه نگیریم می‌گویند ملی پوشان تنبلی کردند.
زنان قایقران ایران با کمترین امکانات در صحنه‌های بین‌المللی درخشیده‌اند.
شاخص‌ترین بانوی قایقرانی ایران در ادامه می‌گوید: از دو ماه قبل از مسابقات قهرمانی آسیا حقوق نگرفته‌ایم و واقعاً وضعیت افتضاح است. حالا شش ماه مانده به بازی‌های آسیایی باید این وضعیت را داشته باشیم. وزیر ورزش باید کاری انجام دهد. چرا هیچکس توجه نمی‌کند. هیچکس قایقرانی را نمی‌بیند؟
آیا بی توجهی به قایقرانی و فقدان امکانات رفاهی در این رشته، به خاطر نتایجی است که آنها کسب کرده‌اند؟ حکیمی در این باره می‌گوید: والیبال قهرمان آسیا شد مگر ما نشدیم؟۱۰برابر ما حقوق می‌گیرند و اردوی خارجی دارند، مسابقه بین‌المللی برگزار می‌کنند. اما ما در حالی که یک سال و نیم تعلیق بودیم به این عنوان رسیدیم. واقعاً این حق بچه‌های قایقرانی است؟
دوران تعلیق قایقرانی و ممنوعیت حضور در مسابقات برون مرزی، مشکلات زیادی را به این رشته تحمیل کرد. حکیمی درباره آن روزها می‌گوید: مسابقات جهانی را از دست دادم و مدال از دستم رفت. آن‌قدر دلم می‌سوزد که هر شب خوابش را می‌بینم. هیچکس برایش مهم نبود چه بر من گذشت. حتی وزارت ورزش هم کاری انجام نداد. با این حال خودم را آرام کردم و به بهانه بازی‌های آسیایی، دوباره تلاش‌هایم آغاز شد. حالا این وضعیت اردو است. تا حقوق‌مان را نگیریم به اردو نمی‌آییم و البته وضعیت خوابگاه نیز باید مشخص شود.
آرزویی رفت و آرزویی ماند!
آرزو حکیمی رقابت سنگینی با آرزو معتمدی در تیم ملی ایران داشت. معتمدی سهمیه المپیک را گرفت و حکیمی هم روانه المپیک لندن شد. اما سرانجام، آرزو معتمدی ترجیح داد از ایران برود. او حالا عضو تیم ملی آمریکاست. آرزو حکیمی ماند اما او نیز فعلاً همراه با بقیه، اردوی تیم ملی را ترک کرده.
آرزو معتمدی در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۳ به میزبانی آلمان، در کایاک با حریفان خود مسابقه داد. این بار نه برای ایران، بلکه برای تیم ملی آمریکا. جو جاکوبی قهرمان المپیک بارسلون، مدیر ارشد امور اجرایی قایقرانی آمریکا و از مفسرین ان بی سی اسپورت است. او در سایت usack نوشته: مفتخریم که در ترکیب ۱۱ نفره تیم ملی، آرزو معتمدی عضو سابق تیم ملی ایران را هم کنار خود داریم.
معتمدی پیش از ترک ایران گفته بود: در ایران دختران زیادی استعداد درخشیدن در قایقرانی را دارند ولی متاسفانه جز در استان‌های ساحلی و یکی دو استان دیگر، امکان فعالیت در این رشته فراهم نیست. دریاچه آزادی تهران هم تنها فضای استاندارد برای فعالیت در قایقرانی محسوب می‌شود.
معتمدی ۲۲ ساله که دانشجوی رشته عمران هم بود، حدود سه هفته پس از مسابقه‌های انتخابی برای تعیین قایقران المپیکی به آمریکا رفت و دیگر بازنگشت. او به همراه پرویز هادی در۱۲۰ کیلوگرم کشتی آزاد، از معدود ورزشکاران کاروان ایران بودند که سهمیه المپیک گرفتند اما به لندن اعزام نشدند و جای خود را به نفرات دیگری دادند.
ایرج اقلیمی از مسئولین و مربیان قایقرانی آبهای آرام که مربی معتمدی هم بود، گفت: «تلاشم را کردم که آرزو را به تیم ملی بازگردانم اما دیگر از او خبری ندارم چون ارتباطش را با من هم کم کرده. معتمدی با توجه به شرایط سنی و استعدادش می‌توانست به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کند. اما پس از حواشی انتخاب قایقران المپیکی، انگیزه خود را از دست داده و به نظر می‌رسد دیگر نمی‌خواهد به قایقرانی بازگردد.»
با وجود پیش‌بینی این مربی درباره خداحافظی معتمدی با قایقرانی، او به فعالیت خود در این ورزش ادامه داد و خیلی زود موفق شد عضو تیم ملی آمریکا شود.
مدت زیادی از رفتن معتمدی نمی‌گذشت که علیرضا سهرابیان نایب رئیس وقت فدراسیون قایقرانی به معتمدی برای بازگشت به اردوی تیم ملی هشدار داد و گفت: دو، سه روز دیگر به معتمدی فرصت داده‌ایم تا اگر شرایط روحی مناسبی دارد به اردوی تیم ملی بازگردد. معتمدی بازنگشت و فدراسیون هم نام او را از ترکیب تیم اعزامی به مسابقات جهانی لهستان خط زد.
معتمدی به دانشگاه اوکلاهما رفت و درباره تصمیمش گفت: «شرایط در آمریکا خیلی بهتر است و امکاناتی دارد که در ایران نداشتیم. به آمریکا آمده‌ام که قایقرانی را ادامه می‌دهم و تحصیل کنم.»
او به « teamusa.org» که سایت رسمی کمیته ملی المپیک آمریکا است، گفته است که یکی از اقوام ما در کالیفرنیا زندگی می‌کند و من ابتدا راهی آنجا شدم. سپس به اوکلاهما رفتم که اردوگاه بی نظیری برای قایقرانی دارد. من در رقابت‌های بین‌المللی مختلف با ایران شرکت کردم اما شرایط تمرین و مسابقه در اوکلاهما چیز دیگری است.