چگونه مشکل وزن را با فرزندتان در میان بگذارید

اخیرا والدین دختر ۹ ساله مایکل گوو، وزیر آموزش بریتانیا، او را از کلاس باله بیرون آوردند. دلیل این تصمیم، بیم از نگرانی دخترشان در باره وزنش بود. سارا واین، همسر مایکل گوو، که در روزنامه تایمز مقاله می نویسد، چند روز قبل فاش کرد که دخترشان در روزهایی که کلاس باله دارد از خوردن غذا خودداری می کند و اصرار دارد جوراب شلواری تنگ تری بپوشد.

بی اعتمادی کودکان نسبت به خودشان در سال های قبل از تین ایجری، نکته ای است که بسیاری از والدین بخوبی از آن آگاهند. این سئوال کودکان که "آیا من خیلی چاق هستم؟" سئوالی است که بسیاری از پدران و مادران از جواب دادن به آن عاجز می مانند. حتی جوابی که با دقت انتخاب شده، ممکن است به یک سکوت طولانی و کوبیدن محکم در اتاق منجر شود.

این نگرانی که جلب توجه کودک به وزنش ممکن است سبب شود که اعتماد خودش را از دست داده و نسبت به شکل ظاهری خود وسواس پیدا کند و حتی از غذا خوردن خودداری کند، سبب می‌شود که بسیاری از پدر و مادرها ترجیح دهند اصولا این موضوع را مطرح نکنند.

اگر چه استراتژی بخصوصی برای حل این مشکل وجود ندارد، چندین شیوه منطقی برای پرداختن به یک چنین موضوع حساسی دیده می شود.


اول، باید راجع به آن صحبت کنید

بعضی از والدین فکر می‌کنند هر چه در باره مشکل وزن فرزندانشان کمتر صحبت کنند بهتر است ولی همانطور که پرفسور اندرو هیل، استاد روانشناسی پزشکی در دانشگاه لیدز در بریتانیا می گوید هیچ مانعی برای صحبت کردن با فرزندان وجود ندارد.

پرفسور هیل می گوید: "کار آسانی نیست؛ ولی اگر سئوالی مطرح شود نباید از پاسخ دادن به آن طفره بروید. باید به آن بپردازید."

پرفسور هیل می افزاید: "نکته مهم این است که باید دلیل تغییر رفتار ناگهانی فرزندتان را پیدا کنید. آیا فرزندتان برنامه بخصوصی را در تلویزیون دیده؟ آیا در مدرسه کسی حرفی به او زده؟ حرفی که ممکن است در ظاهر موضوع مهمی نبوده ولی موجب ناراحتی فرزندتان شده. رفتار غیرقابل انتظار فرزندتان ممکن است ناشی از اتفاقات دیگری باشد. سعی کنید سر از ماجرا درآورید در آنصورت رفتار فرزندتان احتمالا تغییر خواهد کرد."

پرفسور هیل معتقد است که نگرانی کودکان از وزنشان همیشه در یک حد نیست و ممکن است موقتی باشد.

وی می گوید: " دختران در سن بخصوصی یعنی در سن بلوغ، خودشان را با همکلاسی هایشان مقایسه می کنند. هنگام بلوغ در اندام دختران، تغییرات سریع و ناگهانی اتفاق می افتد و این تغییرات در میان شاگردان یک کلاس ممکن است بسیار متفاوت باشد. در جریان بلوغ میزان چربی بدن دخترها به طور متوسط دو برابر می شود. ترکیب بدن پسرها نیز تغییر می کند ولی این تغییر به نحو دیگری است. در سن بلوغ پسران عضله بیشتری پیدا می کنند."

" وقتی دخترها خودشان را با یکدیگر مقایسه می کنند، هر کدام در مرحله متفاوتی از رشد جسمی هستند. صحبت کردن با آنان و این که چگونه با این تغییرها کنار بیایند، کار مثبتی است. به آنها تفهیم کنید که در طی چند سال تفاوت های فیزیکی آنها کاهش خواهد یافت. مهم این است که نگذارید آنها به تنهایی در باره خودشان قضاوت کنند."


نگران نشوید

پرفسور پل گیتلی، استاد "ورزش و چاقی" در دانشگاه متروپولیتن لیدز، می گوید اگر فرزندی در باره این که آیا والدینش چاق هستند، از آنها سئوال کند؛ آنها نباید واکنش بیش از اندازه نشان دهند. وی می گوید شاید والدین انتظار یک چنین سئوالی را نداشته باشند و یکه بخورند ولی ممکن است عکس العمل آنها طوری باشد که کودک با خودش فکر کند آیا سئوال نامناسبی کرده؟

به عقیده پل گیتلی، والدین باید بدانند که اگر کودک یک چنین سئوالی بکند، این موضوع را فراموش نخواهد کرد. او توصیه می کند که بگذارند کودکشان در این باره صحبت کند و خودشان هم به سئوال وی جواب دهند چون لازم است بچه ها نظر پدر و مادرشان را هم بدانند.


آمادگی داشته باشید

با توجه به این که چاقی کودکان در حال افزایش است، والدینی که نگران چاقی فرزندشان هستند باید خود را از قبل برای صحبتی که خواه و ناخواه پیش خواهد آمد، حاضر کنند. پرفسور گیتلی می گوید این آمادگی از این جهت خوب است که پدر و مادر غافلگیر نخواهند شد.

توصیه پرفسور گیتلی، این است که والدین باید از پیش محیط زندگی خود را سالم تر کنند تا بتوانند به فرزندشان بگویند که تمام خانواده تصمیم گرفته اند شیوه زندگی سالمتری داشته باشند و صرفا به خاطر اضافه وزن او نیست که آنها رویه زندگی شان را تغییر داده اند. تمام خانواده باید تاکید بیشتری بر روش تغذیه سالم داشته و ورزش را جزو برنامه روزانه زندگی شان قرار دهند.

 
عنوان کردن موضوع وزن 

آیا عنوان کردن این موضوع هنگامی که خود کودک به آن اشاره نمی کند درست است؟

به عقیده پرفسور هیل، مشکل این است که آیا پدر یا مادر کودک متوجه این مسئله است و می خواهد آن را مطرح کند یا نه. وی توصیه می کند که اگر والدین نمی خواهند این ریسک را قبول کنند که ممکن است طرح این موضوع به یک مسئله تبدیل شود، بهتر است مطرح کردن آن را به معلم کودک یا پزشک خانواده محول کنند.

البته نباید فراموش کرد که نگرانی در مورد وزن کودکان، ممکن است هم به دلیل چاقی ناشی از پرخوری و هم لاغری مفرط به دلیل کم غذاخوردن آنان باشد.


عادی وانمود کردن موضوع

آماندا هیلز، که نویسنده و روانکاو است می گوید کلید موفقیت در این است که پدر و مادر در مورد غذا خوردن، سعی کنند فرزندشان را راهنمایی کنند نه این که بخواهند عادات غذاخوردن او را کنترل کنند.

آماندا هیلز، می گوید در بسیاری موارد پرخوری کودکان به این دلیل است که نمی توانند خودشان را کنترل کنند و این وظیفه والدین است که با مسئله غذا خیلی عادی روبرو شده و با آن مثل سوختی که برای یک اتومبیل لازم است برخورد کنند، آنها نباید به فرزندشان بگویند چه غذایی خوب است و چه غذایی بد.

آماندا هیلز، معتقد است که اگر مادری احساس می کند که لازم است به فرزندش بگوید خوردن غذایی خوب نیست، باید نه به طور صریح بلکه به طور غیر مستقیم این موضوع را به فرزندش تفهیم کند و به عبارت دیگر وسواس در این باره نداشته باشد.

جان کلام خانم هیلز این است که نباید اجازه داد سوژه غذا به صورت یک میدان نبرد در آید.


موضوع را کم اهمیت جلوه دهید

هر روز می شنویم که سنی که کودکان نسبت به اندام خود حساسیت پیدا می کنند، کمتر و کمتر می شود.

مری جورج، از موسسه خیریه بیت، می گوید این پدیده، یکی دیگر از ویژگیهای کودکی است که در حال از بین رفتن است. توصیه او این است که اگر کودکی این موضوع را عنوان کرد سعی نکنید این مسئله را کم اهمیت جلوه دهید ولی در عین حال از جهات دیگری او را تحسین و ترغیب کنید. مثلا بگویید که او مهربان، اهل کمک کردن، شاد و با سخاوت است و کاری کنید که او از توجه به اندام و قیافه ظاهری اش منفک شود.


در باره وزن فرزندتان شوخی نکنید

والدین غالبا متوجه این موضوع نیستند که شوخی و مسخرگی در باره وزن فرزندشان، ممکن است در زندگی آنان برای تمام عمر اثر بگذارد. به طور مثال یک پدر نباید هیچوقت دخترش را "چاقالو" خطاب کند. زن و شوهر هم نباید در باره وزن یکدیگر حرف های منفی بزنند.

مری جورج، می گوید والدین باید مواظب باشند که از وزن خود یا دیگران انتقاد نکنند چون شنیدن آن حتی در بچه های کوچک چهار یا پنج ساله نیز تاثیر می گذارد.
کودکان نباید متوجه رژیم گرفتن مادرانشان شوند

بررسی ها نشان می دهد برداشتی که یک مادر از اندام خودش دارد و غذاهایی که برای خوردن انتخاب می کند در روحیه فرزندش تاثیر می گذارد. اندرو هیل، که روانشناس است می گوید: "یک مادر هیچوقت نباید بگوید که رژیم گرفته است. تمام بیماران من که با غذاخوردن مسئله داشته اند کسانی بوده اند که مادر یا پدرشان در مورد غذا، رفتار وسواس گونه ای داشته اند."

همچنین اگر کودکی در مورد وزنش نگرانی داشته باشد والدین باید موقعیتی را فراهم آورند که فرزندشان بتواند از اشتباهات خود درس بگیرد. لازم است که کودک بتواند اعتماد به نفس داشته باشد و بتواند خودش را اداره کند. به همین جهت پدر و مادر بجای این که تمام حواسشان متوجه وزن فرزندشان باشد، ، باید به او این امکان را بدهند که با دوستانش به گردش برود،ورزش کند و خودکفا باشد.
تهیه برنامه غذایی مغذی

کودکان حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد انرژی غذایی شان را از غذاهایی که در خانه می خورند، می گیرند به همین جهت والدین باید یک برنامه غذایی کامل برای فرزندشان در نظر بگیرند.

آندرو هیل می گوید: "کودکان بزرگ تر، روز به روز آزادی بیشتر و استقلال مالی زیادتری پیدا می کنند. نکته مهم این است که چگونه می توان آنان را در دوران بلوغ و تین ایجری راهنمایی کرد تا اعتماد پیدا کنند و بتوانند اولویت هایشان را انتخاب کنند چون بعدا انتخاب آنها بر اساس برداشت خودشان خواهد بود."

ولی مری جورج، در مورد دادن غذای کم چربی به کودکان هشدار می دهد و می گوید درصد چربی غذای کودکان در مقایسه با بزرگسالان، باید بیشتر باشد.

 

خیلی چاق، به چه کسی گفته می شود؟

به دلیل این که شاخص توده بدنی (بی ام آی) کودکان از هنگام تولد تا بلوغ تغییر زیادی می کند، نمی توان مشخصات دقیقی را برای چاقی کودکان در نظر گرفت ولی در مورد بزرگسالان، با اندازه گیری شاخص توده بدنی آنها می توان مشخص کرد که دارای اضافه وزن هستند یا وزنشان عادی است:

-چاقی خطرناک، در مورد بزرگسالان هنگامی به کار برده می شود که شاخص توده بدنی آنها بیشتر از ۴۰ باشد

-چاقی بیش از حد، در مورد بزرگسالان، شاخص توده بدنی ۳۰ و بیشتر

- دارای اضافه وزن، شاخص توده بدنی ۲۵ و بیشتر در بزرگسالان

-معمولی، برای بزرگسالان با شاخص توده بدنی بین ۱۸.۵ و ۲۴.۹

+15
رأی دهید
-1

نظر شما چیست؟
جهت درج دیدگاه خود می بایست در سایت عضو شده و لوگین نمایید.