آب‌تنی در لجن‌های چینی

در چین با بیش از یک میلیارد جمعیت حتی از لجن وخزه درون آب بستر ساز جلب گردشگران  ورونق اقتصادی می شود در صورتی که در ایران 80 میلیونی  نه رودخانه ها ودر یاچه ها ومرداب وباتلاق هاخشکانیده می شوند ودر استان جنوب کشور آب آشامیدنی سالم وجود ندارد، بلکه  حتی آب لجن برای آشامیدن در حاشیه ی کلان شهر تهران هم یافت نمی شود .

 
آنها برای لجن‌ها سر و دست می‌شکنند. روزهای زیادی منتظر می‌مانند تا خزه‌ها و جلبک‌های دریایی سطح آب را بپوشانند تا بهانه‌ای باشد برای یک سفر تابستانی خنک به استان شاندونگ در شرق چین. جایی که بندر چینگ‌دائو با بوی خزه و جلبک و لجن انتظار آنها را می‌کشد!سواحل چینگدائو و شهرهای اطرافش جایی است که خیلی از گردشگران تابستانی چین برای سفر انتخاب می کنند تا تنی به آب های لجن گرفته آن بزنند. لجن های غیرسمی سبزرنگی که به دلیل گرمای هوا به سرعت رشد می کنند و سطح دریا را می‌پوشانند تا مردم تا گردن درون آنها فرو بروند و ضایعات پوستی و بیماری‌های مفصلی‌شان را درمان کنند. در طب سنتی چینی گفته می شود لجن‌ها و جلبک‌های دریایی برای درمان آرتروز، سیاتیک، کاهش فشار خون و جوان‌سازی پوست موثر است.با وجودی که انباشته شدن خزه‌ها و جلبک‌های دریایی در ساحل اهالی منطقه را آزار می‌دهد اما دریای چینگدائو تنها دریای دنیا است که زلال بودن آن معنای از رونق افتادنش را دارد. مدتی قبل، پاکسازی دریا و دور ریختن بیش از 40هزار تن از لجن های دریا، صنعت گردشگری چین را با بحران مواجه کرد. گردشگرانی که هر سال برای لجن‌درمانی به این منطقه سفر می‌کردند، با آب زلالی مواجه شدند که کسی رغبتی برای شنا کردن در آن نداشت.