حمیرا: هیچ کس جای خودش نیست
پروانه امیر افشاری، «حمیرا» با صدایی که کارشناسان موسیقی آن را شش دانگ می‌دانند در نوجوانی گام به عرصه خوانندگی گذاشت. نخستین ترانه‌اش «صبرم عطا کن» غوغایی در زمینه موسیقایی آن زمان به راه انداخت.
ترانه همچنان موضوع روز است و حرف‌ها و نظرها درباره ی آن بسیار. حمیرا که با خواندن ترانه‌های عاشقانه به اوج شهرت رسید، همچنان عاشق عشق است.
پس از «صبرم عطا کن» به «سرگردان»ی رسید و سپس دچار «پشیمان»ی شد. پشیمانی اما سودی نداشت. نخستین ترانه‌ها کار خود را کرده بود و او را نه تنها در امواج ترانه‌های عاشقانه غوطه‌ور ساخته بود که در زندگی عاشقانه خصوصی نیز. پس از جدایی از همسر اول، عشق پر هیاهو و مالامال از سوز و گداز با پرویز یاحقی آهنگساز مشهور بود که همچنان او را به سوی ترانه‌های عاشقانه می‌برد.هشت سال زندگی مشترک با یاحقی مالامال از ترانه‌هایی بود که با صدای او شعر بیژن ترقی و آهنگ‌های همسرش به ثمر نشست.
حمیرا حالا سالهاست که در آمریکا اقامت دارد و مرور زمان رنگ و بوی دیگری به آن عشق‌های دوران جوانی داده است.
دهه شصت زندگی را پشت سر گذاشته و امروز از عشق به نوه‌ی دو ساله و «عشقی پاک و عرفانی» سخن به میان می‌آورد.
در برونمرز اما حال و هوای دیگری است. نه آن آهنگسازان و ترانه‌سرایان برجسته چون تجویدی، ترقی و یاحقی همراهش هستند و نه دیگر از آن شور و حال اثری به چشم می‌خورد.
خودش می‌گوید همه چیز تغییر کرده، معیارها عوض شده. این تغییر را گاه در نوع ترانه هایی که خوانده است نیز به راحتی می‌توان شنید. دیگر «هدیه‌ای از عشق» نمی‌خواهد و زبان به نفرین «الهی بمیری» نمی‌گشاید. سالهاست که از آن آلبوم‌های پر از ترانه خبری نیست. تک‌ترانه ها هستند که به بازار عرضه می شوند، اما نام‌های عاشقانه را بر پیشانی ندارند. جهانخواران، جدول و....
