پلیس کمپ پناهجویان اعتصاب‌کننده در مونیخ را برچید
در پی شکست تلاش‌های میانجی‌گرانه در حل معضل گروهی از پناهجویان که در مونیخ دست به اعتصاب غذا زده بودند، کمپ آنان توسط پلیس برچیده شد. به گفته مسئولان برخی از این پناهجویان در وضعیت جسمی نامناسبی به سر می‌بردند.
این پناهجویان که شمارشان ۴۴ نفر گزارش شده، هشت روز پیش (۲۲ ژوئن/ ۱ تیر) اعتصاب غذای خشک خود را در میدان "ریندر مارکت" شهر مونیخ آغاز کردند. این افراد که از کشورهای آفریقایی و آسیایی از جمله ایران و افغانستان هستند، از روز سه‌شنبه از نوشیدن مایعات نیز خودداری کرده و تهدید کرده بودند، چنانچه در شرایط پناهندگی‌شان تغییری ایجاد نشود، به اعتصاب غذای خود ادامه خواهند داد.
بامداد روز یکشنبه (۳۰ ژوئن/۹ تیر) در پی ناکام ماندن مذاکرات با پناهجویان اعتصاب‌کننده پلیس آلمان کمپ آنان را برچید. اشتفان هاوف، یکی از سخنگویان شهرداری مونیخ، به رسانه‌ها گفت که به دستور شورای اداری منطقه کمپ پناهجویانی که اعتصاب غذا کرده بودند، برچیده شده و ۴۴ پناهجویی که در وضعیت نامناسبی به سر می‌بردند، به دوازده بیمارستان در مونیخ منتقل شده‌اند.
به گفته این مقام مسئول عملیات پلیس در ساعت پنج صبح آغاز شده و تا ظهر به طول انجامید.
پیش‌تر کریستیان اوده، شهردار مونیخ و هورست زه‌هوفر، نخست‌وزیر ایالت بایرن پس از یک دیدار مشترک اعلام کرده بودند که تمامی اقدامات لازم برای "جلوگیری از مرگ این پناهجویان" در شهر مونیخ به عمل خواهد آمد.
تهدید به خودکشی
اعتصاب‌کنندگان گفته بودند که اقدام آنها یک پیام مشخص دارد: «ما شهروند نیستیم، هیچ حقی نداریم، ما خواهان تغییر شرایطمان هستیم».
عملیات پلیس در ساعت پنج صبح آغاز شد و تا ظهر به طول انجامید
این پناهجویان نامه سرگشاده‌ای نیز به آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، و آندریاس فوس‌کوله رئیس دادگاه حمایت از قانون اساسی آلمان نوشته و در آن از شرایط پناهجویان در آلمان انتقاد کرده بودند. در این نامه توضیح داده شده بود که پناهجویان در کمپ‌های پناهندگی به انزوا می‌افتند، آزادی رفت و آمد ندارند و مدام در خطر اخراج قرار دارند.
لیزابت رامزوِس، مسئول خدمات اجتماعی شهرداری مونیخ، در مصاحبه‌ای با یکی از شبکه‌های تلویزیونی بایرن تقاضاهای این پناهجویان را منطقی و به جا دانسته بود. او گفته بود که به اعتقاد وی روند رسیدگی به تقاضای پناهندگی باید کوتاه‌تر شود و پناهجویان به جای نگهداری در کمپ‌های گروهی باید در خانه‌های شخصی اقامت داشته باشند.
این کارشناس امور پناهندگان همچنین تاکید کرده بود که محدودیتهای پناهجویان درایالت بایرن بیشتر از مناطق دیگر آلمان است.
هانس یوخن فوگل، رهبر پیشین حزب سوسیال دمکرات و آلویس گلوک، از سیاستمداران پیشین حزب اتحادیه سوسیال مسیحی، پیش از این با حضور در چادرهای این پناهجویان با نماینده این گروه دیدار و گفتگو کرده بودند، اما این گفتگوها نتیجه‌ای را در بر نداشت.
پس از این دیدار پناهجویان معترض اعلام کردند که به اعتصاب غذای خود ادامه خواهند داد. این پناهجویان روز جمعه در بیانیه‌ای که آن را "آخرین پیام" خود خوانده بودند، در صورت عدم تحقق خواسته‌هایشان "تهدید به خودکشی" کرده بودند.
به گفته سخنگوی شهرداری مونیخ برخی از این پناهجویان در وضعیت جسمی نامناسبی به سر می‌برده‌اند.
به گفته سخنگوی شهرداری مونیخ برخی از این پناهجویان در وضعیت جسمی نامناسبی به سر می‌برده‌اند
پرویز مداح، پناهجوی ایرانی این کمپ به دویچه‌وله می‌گوید: «ساعت ۵ و ۳۵ دقیقه در حالی که خواب بودیم، یکباره سر و صداهایی را شنیدیم که می‌گفتند، بروید به محوطه. تا می‌خواستیم بلند شویم، دیدیم که پلیس‌ها توی چادر آمدند و چادر ما را پاره کردند. آنها ما را در گروه‌‌های ۸ تا ۱۰ نفره در یک گوشه‌نگاه داشتند. بچه‌ها کمی شعار دادند، بعد از آن پلیس‌ها خواستند که بچه‌ها را از هم جدا کنند، وقتی دیدند نمی‌توانند، گردن بچه‌ها را میگرفتند و می‌پیچاندند و آنها هم مجبور میشدند دست‌هایشان را ول کنند.»
آقای مداح می‌افزاید: «پس از انتقال ما به بیمارستان بهمان گفتند، یا آب یا قهوه بخوریم وگرنه ما مجبوریم به شما سرم وصل کنیم.»
شهردار مونیخ و نیز وزیر داخلی ایالت بایرن گفته‌اند که برچیدن کمپ پناهجویان به دلیل "شرایط جسمانی حاد" آنان بوده است. کریستیان اوده، شهردار مونیخ، در یک کنفرانس خبری روز یکشنبه اعلام کرد که پزشکان مجبور به اجرای عملیات احیا روی یکی از پناهجویان شده‌اند.
اشکان خراسانی، نماینده این پناهجویان، از دریافت درمان پزشکی خودداری کرده است. آقای خراسانی به پزشکان گفته "چنانچه کسی بمیرد، تقصیر آن متوجه سیاست آلمان است."
به گفته شهردار مونیخ برخی از پناهجویان از بیمارستان‌ها مرخص و به اقامتگاه‌های سازمانی پناهندگان منتقل شده‌اند.
اشکان خراسانی پیش‌تر خواستار "اعطای فوری اقامت دائم به تمامی پناهجویان" شده بود که این درخواست مورد قبول واقع نشد. آقای خراسانی در ایران به دلیل "گرایشات کمونیستی" تحت تعقیب قرار گرفته و پس از ورود به آلمان و دریافت پناهندگی سیاسی در شهر برلین سکونت اختیار کرده است.