زندگی مارگارت تاچر به روایت تصویر

عکس هایی از نخست وزیر سابق بریتانیا مارگارت تاچر که روز دوشنبه هشتم آوریل ۲۰۱۳ درگذشت.

تاچر از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ نخست وزیر بریتانیا بود.

مارگارت هیلدا تاچر در ۱۳ اکتبر سال ۱۹۲۵ در شهر گرانتهام در ناحیه لینکولنشایر متولد شد. پدر او آلفرد رابرتس بقال و مادر وی خانه دار بود.

مارگارت در سال ۱۹۵۱ با یک تاجر به نام دنیس تاچر ازدواج کرد و همزمان تحصیلات خود را در رشته حقوق آغاز کرد.

در سال ۱۹۵۳ با موفقیت به درجه وکالت ارشد رسید و همزمان فرزندان دو قلوی وی به نام های مارک و کارول متولد شدند.

در این عکس تاچر در حال صحبت کردن با فردی که لوله بخاری تمیز می کند، دیده می شود. او در آن هنگام، یعنی سال ۱۹۵۱، سرگرم تبلیغات انتخاباتی خود در انتخابات پارلمانی بود که موفق نشد. او سرانجام در انتخابات سال ۱۹۵۹ به پارلمان راه یافت.

خانم تاجر در سال ۱۹۷۹ به عنوان نخست وزیر وارد خانه شماره ۱۰ در خیابان داونینگ شد. او اولین نخست وزیر زن بریتانیا بود.

او مدتی پس از نخست وزیر شدن به "بانوی آهنین" معروف شد.

وقتی که بریتانیا در دعوای خود با آرژانتین بر سر جزایر فالکلند، علیه آن کشور اقدام نظامی کرد، شهرت تاچر به سرسختی، بیش از پیش شد.

در سال ۱۹۸۴، انفجاری توسط ارتش جمهوری‌خواه ایرلند در هتل محل اقامت تاچر در شهر برایتون رخ داد. او برای حضور در همایش حزب محافظه کار به آن شهر رفته بود. ۵ نفر در این انفجار کشته شدند.

خانم تاچر ارتباط ویژه ای با رونالد ریگان رئیس جمهوری وقت آمریکا که دوست سیاسی او محسوب می شد، برقرار کرد.

این عکس مربوط به سال ۱۹۸۹، در مقابل خانه شماره ۱۰ در خیابان داونینگ است. مارگارت تاچر به همراه پسرش مارک، همسر او داین و پسر آنها، دیده می شود.

او سبب اختلاف در حزب محافطه کار بر سر سیاست در قبال اروپا و همچنین سیستم مالیاتی شد. در سال ۱۹۹۰ نآرامی هایی در نتیجه سیاست مالیاتی تاچر بروز کرد.

او در سال ۱۹۹۰ از رهبری حزب محافظه کار و همچنین مقام نخست وزیری توسط حزب خودش کنار گذاشته شد.

در سال ۲۰۰۷ بارونس تاچر اولین نخست وزیر سابقی شد که در حالی که در قید حیات است مجسمه ای از او ساخته و در مجلس عوام بریتانیا نصب می شود.

این عضو حزب محافظه کار چند بار دچار سکته مغزی خفیف شد که حافظه کوتاه مدت او را تحت تاثیر قرار داد، ولی همچنان برخی فعالیت های عمومی خود را انجام می داد.

مارگارت تاچر با نفوذترین چهره سیاسی بریتانیا پس از چرچیل خوانده شده است.