دفاع از ثروتهای نفتی با تسلیحات آلمانی
در منطقه خلیج فارس از معاملهگران اسلحه به گرمی استقبال میشود. بیاعتمادی کشورهای منطقه نسبت به هم و ترس از تروریسم زمینه خوبی برای ایجاد رقابت تسلیحاتی میان این کشورهاست. صنعت تسلیحاتی آلمان نیز از این وضع سود میبرد.
کشورهای عربی حوزه خلیج فارس در منطقهای ناآرام واقع شدهاند. این کشورها دارای منابع نفتی و گازی هستند که توجه دیگر کشورها را برمیانگیزد و از این رو بایستی از آنها محافظت شود. بخصوص دکلهای حفاری آنها و نیز لولههای نفتی و گازی و تصفیهگاههای آب شور این کشورها نیاز به نگهبانی دارند.
به همین علت به گفته توماس الکساندر مویتر از شرکت "Dynamit Nobel Defence" (شرکتی آلمانی که تولیدات آن در زمینه فناوری دفاعی است)، این کشورها بیش از هر چیز از حملههای تروریستی واهمه دارند. مویتر در این مورد میگوید: «برای این کشورها بسیار مهم است که بتوانند واکنشی مناسب از خود نشان دهند، چون تامین انرژی غرب به این امر وابسته است و آنها باید بتوانند به غرب اطمینان دهند که به عنوان تأمینکننده انرژی قابل اطمینان هستند.»
تانک لئوپارد 2-A7 در سراسر جهان پرمشتری است
خرید هر چیز خوب و گرانبها
رهبران کشورهای عربی به یمن ثروتی که از فروش نفت به آن دست یافتهاند، میتوانند هر چیز خوب و گرانبهایی در دنیا را که فکر میکنند برای محافظت به آن نیاز دارند، بخرند. فناوری دفاعی آلمان در برخی مناطق پیشتاز است و برای همین در منطقه خلیج فارس هم با وجود قیمت بالای آن پرمشتری است.
در سال ۲۰۱۱ یکی از کشورهای منطقه خلیج فارس رتبه سوم را در میان خریداران فناوری دفاعی آلمان داشت. این کشور امارات متحده عربی بود که صادرات فناوری دفاعی به آن بالغ بر حدود ۳۵۷ میلیون یورو میشد. در میان کالاهای صادرشده به این کشور از جمله تورپدو (نوعی سلاح مدرن زیرآبی) و دستگاههای مینروبی زیردریایی بودند.
کارشناسان میگویند که تجهیزات نیروهای نظامی کشورهای حوزه خلیج فارس بیش از هر چیز دفاعی است. هلموت اشتلتسمولر از شرکت "Kärcher-Futuretech" فعالیت شرکت خود در منطقه خلیج فارس را موفقیتآمیز توصیف میکند. این شرکت محصولاتی را برای محافظت در برابر سلاحهای اتمی، شیمیایی و میکروبی میفروشد.
اشتلتسمولر میگوید: «همه کشورهای حوزه خلیج فارس تنها به یک چیز علاقه دارند و آن این است که در صلح به سر ببرند. آنها میخواهند از ثروت خود لذت ببرند و در ضمن کسی مزاحم آرامش آنها نشود و به لحاظ سیاسی آنها را زیر فشار نگذارد.»
در ماه مارس ۲۰۱۱ ارتش عربستان سعودی در سرکوب معترضان کشور همجوار خود بحرین شرکت داشت؛ منتقدان فروش تسلیحات به عربستان، این مورد را مثال میزنند
در گزارش جدیدی که درباره صادرات اسلحه دولت آلمان منتشر شده است، عربستان سعودی رتبه دوازدهم را در میان کشورهای خریدار دارد. عراق در مقام ششم و الجزایر در مقام هشتم قرار دارند. با این حال به دلیل وضعیت وخیم حقوق بشر در عربستان سعودی، صدور تسلیحات نظامی به این کشور همواره بحثبرانگیز است.
طبق گزارشها، عربستان سعودی درصدد است ۲۷۰ زرهپوش جنگی از نوع لئوپارد، چند صد فروند تانک چرخدار و قایق گشتی به آلمان سفارش دهد. هنوز روشن نیست که شورای امنیت آلمان اجازه چنین معاملهای را بدهد، چون این امکان وجود دارد که زرهپوشها علیه مردم خود عربستان سعودی، برای مثال علیه شیعیان ساکن در شرق این کشور، به کار گرفته شوند.
"دولتمردان در اینجا ناگزیر از خرید اسلحهاند"
رقابت تسلیحاتی در منطقه خلیج فارس دارای ابعادی بیمانند است. تئودور کاراسیک، کارشناس مسائل سیاسی در دوبی، معتقد است که این موضوع نبایستی موجب ناآرامی شود، "چون در این منطقه تنش فراوان است". کاراسیک در این باره میگوید: «تنش زیاد است و برای همین اشکالی ندارد که بیشتر اسلحه بخرند. کسی که از این معامله عصبانی میشود، یک چیز را نفهمیده است و آن اینکه برای دفاع از کشور و طرز زندگیات، مجبور هستی اسلحه داشته باشی، حتی اگر مجبور شوی بابت آن میلیاردها دلار بپردازی.»
فروش تولیدات تسلیحاتی آلمان در منطقه خلیج فارس در سال گذشته (۲۰۱۲) افزایش زیادی یافت. به گزارش دولت آلمان، حجم صادرات تسلیحاتی آلمان به این منطقه، از ۵۷۰ میلیون یورو در سال پیش از آن، به یک میلیارد و ۴۲ میلیون یورو رسید.