احیای نام «استالینگراد» در هفتادمین سالگرد نبرد تاریخی این شهر

در حالی که روسیه خود را برای برگزاری هفتادمین سالگرد پایان نبرد استالینگراد آماده می‌کند، بازماندگان این رویداد تاریخی خاطرات خود را از روزهای مبارزه با نیروهای آلمان نازی بازگو می‌کنند. قرار است به همین مناسبت نام شهر «ولگوگراد» به طور موقت باری دیگر به «استالینگراد» برگردانده شود.

 
به نوشته روزنامه تلگراف، در تاریخ دوم فوریه سال ۱۹۴۳ میلادی، نبرد استالینگراد، یکی از سرنوشت‌سازترین عملیات جنگ جهانی دوم به پایان رسید. اکنون بعد از ۷۰ سالی که از آن روز می‌گذرد، کشور روسیه خود را آماده برگزاری مراسم یادبود این نبرد تاریخی می‌کند و برنامه‌های گوناگونی را در سراسر این کشور ترتیب داده است.
 
شهر استالینگراد - که امروزه «ولگوگراد» نام گرفته، - در جنوب روسیه واقع شده است، -همان جایی که ارتش سرخ در برابر نیروهای نازی ایستاد و طی نبردی جانانه در جنگ جهانی دوم آنها را به عقب راند. بر اساس مصوبه قانونگذاران محلی که روز پنج شنبه ۱۲ بهمن اعلام شد، مقرر شده که به مناسبت بزرگداشت نبرد استالینگراد در طول روزهایی که مراسم یادبود در جریان است شهر ولگوگراد رسماً به مانند گذشته به «استالینگراد» تغییر نام دهد.
 
شهر استالینگراد در سال ۱۹۶۱ و به عنوان بخشی از برنامه مخالفت اتحاد شوروی با بت‌سازی از شخصیت ژوزف استالین به ولگوگراد تغییر نام یافت. با این حال، نام استالینگراد به عنوان بخشی ناگسستنی از هویت تاریخی نبردی که به همین نام معروف شد برجای ماند. نبردی که حدود دو میلیون نفر را به کام مرگ کشاند و عنوان یکی از خونبارترین رویدادهای تاریخ بشری را از آن خود کرد.
 
نبرد استالینگراد به مدت نیم سال در سال‌های ۱۹۴۲ - ۱۹۴۳ میلادی به طول انجامید و طی آن ارتش سرخ در برابر تهاجم نیروهای نازی در جنگی خیابانی مقاومت کرد و در نهایت با محاصره نیروهای آلمان و اسارت ۱۰۰ هزار تن از آنها به پایان رسید.
 
الکسی استفانوف، از افسران اطلاعات و تفنگدار دریایی ارتش سرخ، یکی از نظامیانی است که ۷۰ سال پیش در این نبرد شرکت داشت. او که اکنون ۹۰ سال سن دارد جانفشانی همرزمان خود را می‌ستاید که با به خطر انداختن جان خود از زنان و کوکان در خرابه‌های برجای مانده از شهر دفاع کردند: «وقتی ساختمان‌ها فرو می‌ریختند و زنان و کودکان در زیرزمین‌ها گیر افتاده بودند این سربازان زخمی همرزم من بودند که به زیرزمین‌ها می‌ریختند تا بچه‌ها را نجات دهند و اگر مادر بچه‌ها را پیدا می‌کردند آنها را به سمت قایق [نجات] راهنمایی می‌کردند.»
 
پاول یاکین، ۸۹ ساله، یکی از سربازان پیاده‌ای بود که در نبرد استالینگراد به عنوان مسئول تیربار خدمت کرده است. این سرباز پیشین ارتش سرخ می‌گوید تصاویری که در جریان جنگ دیده را هیچگاه فراموش نکرده است: «مرگ، اجساد مردگان، زندگی‌ات با این چیزها گره می‌خورد. هواپیماها، بمباران پی در پی، توپخانه و آتش خمپاره، شلیک تیربار و این جور چیزها. و، از همه مهمتر، گُنگی و بی‌خبری است که گریبانت را می‌گیرد. هیچوقت نمی‌دانی خطر مرگ کی و کجا به کمین‌ات نشسته است.»
 
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، برای شرکت در مراسم بزرگداشت نبرد استالینگراد، روز شنبه، ۱۴ بهمن ماه، از شهر ولگوگراد بازدید می‌کند.

 

مرکز شهر استالین‌گراد پس از آزادی. ۲ فوریه ۱۹۴۳ 

 

نبرد استالینگراد. ۱۹۴۲. 

 

مجسمه «مام میهن» که به یابود نبرد استالین‌گراد برپا شده‌است 

 

جنگ خیابانی در استالین‌گراد. ۱۰ اکتبر ۱۹۴۲ 

 

عبور ستون‌هایی از سربازان آلمانی در خیابان‌های استالین‌گراد 

 

نبرد استالین‌گراد 

 

ساختمان یک آسیاب در استالین‌گراد. از ساختمان‌های که جنگ در آن مغلوبه شد 

 

نبرد استالین‌گراد. ۱۹۴۲