امامزاده‌ها چگونه ۳ برابر شده اند؟
عضو کمیسیون اصل نود قانون اساسی در سخنانی تعجب برانگیز از چند برابر شدن شمار مقبره امامزاده های کشور در مدتی کوتاه خبر داد. محمدعلی پورمختار در این رابطه گفته است که یکی از شکایت ها این است که در مدتی کوتاه، شمار مقبره امامزاده‌های کشور از ۴ هزار به ۱۱ هزار افزایش پیدا کرده است.
به گزارش افکارنیوز، بر اساس برخی آمار منتشر شده تعداد مقبره امامزادگان ایران در اوایل انقلاب اسلامی یک هزار و پانصد مقبره بوده و بنابر آمارهای رسمی تا سال جاری بالغ بر ۱۰ هزار و پانصد مقبره رسیده است و این بدان معناست که طی سی سال گذشته به طور میانگین، سالانه تعداد ۳۰۰ امامزاده در ایران فوت کرده اند! نکته درخور توجه این جاست که بیش از پنج هزار تن از امامزادگان مدفون در ایران را به نام امام موسی کاظم (ع) نسبت می دهند.
بدون شک یکی از مسائلی که که در تاریخ اسلام به عنوان آفت این دین مبین مطرح بوده است رواج خرافه است و بسیاری از دشمنی هایی که نتوانسته به صورت رو در رو به مصاف بیاید در قالب خرافات به جنگ ریشه ها رفته است و در این میان وطیفه اصلی متولیان، زدودن زنگار خرافه از باورها و اعتقادات مردم و کید بدخواهان است.
به عنوان نمونه می توان به ظهور یکی از همین امامزاده ها در یکی از شهرستانها اشاره کرد. ماجرا از آن جا شروع می شود که شرکت گاز این شهرستان در حفاری های خود برای عملیات گازرسانی در یک خیابان به مقبره ای قدیمی با تخته سنگ های بزرگ برمی خورد و همین شروع قصه ها، رؤیاپردازی ها و خواب های دیده و ندیده برخی اهالی می شود.
پس از این حادثه بدون کوچکترین اجازه از نهادهای دولتی برخی افراد شروع به ساختن بارگاه و نصب تابلو در منطقه می کنند. این در حالی است که مقبره مذکور در وسط یک محله مسکونی و خیابان با عرض کم قرار دارد. سودجویان با این حربه تکراری که امام موسی کاظم (ع) فرزندان زیادی دارند و کمتر کسی به نسب شناسی مقبره مذکور شک می کند، یک مقبره را به دو نفر افزایش داده و این قبور را به عنوان دختران امام موسی کاظم (ع) - دقت شود با یک واسطه- معرفی می کنند به این امید که مردم در نهایت از این که دو فرزند دیگر این امام معصوم کشف شده اند ابراز شادمانی می کنند.
ذکر این نکته خالی از توجه نیست که مردم روستاهای ایران به طور معمول قبرستان منظم و مشخص به سان آن چه که امروز تحت نظارت سازمان های دولتی شاهد هستیم نداشتند و معمولاً قبرستان های متعدد در نقاط مختلف روستاها حفر می شد و مردم مردگان خود را در محلی نزدیک به محل سکونت خود دفن می کردند. قبر مذکور نیز در کنار مقبره های متعدد دیگر در همین خیابان قرار دارد. با این نگاه هر کدام از مقبره ها می توانستند مستعد بروز یک امامزاده باشند!
نکات جالب دیگر در این رابطه خواب دیدن های فراوان خانه های اطراف در مناقب این امامزاده ها و نصب زیارت نامه بر سر قبور آنهاست و سنگی که در اثر حفاری از زیر زمین در آورده شده و به گوشه ای انداخته شده است.
برخی از افراد با نقل اینکه از این سنگ خون جوشیده است بر سر آن نشسته و دعا می خوانند و سنگ را می بوسند که یکی از تصاویر را در عکس بالا می بینید.