تخریب بیمارستان روانی توسط لودرهای شهرداری

روزنامه ایران : شهرداری تهران، در یک اقدام باورنکردنی، پس از تخریب ساختمان اصلی بیمارستان روانی آزادی، ساختمان دوم این بیمارستان را نیز با خاک یکسان کرد. بیمارستان روانی آزادی، با سابقه‌ای 27 ساله، به دلیل قرار گرفتن در طرح بزرگراه شیخ‌ فضل‌الله نوری باید تخریب می‌شد، این در حالی بود که در بیمارستان 120 بیمار روانی بستری بودند و برای انتقال این بیماران لازم بود ساختمانی جدید تهیه و تجهیز شود. با مذاکراتی که بین شهردار منطقه 5 و دکتر فوده، سرپرست این بیمارستان صورت گرفت قرار بر این شد شهرداری ملک دیگری را در اختیار مسئولان بیمارستان قرار دهد تا بسرعت و پس از تجهیز آن ملک، بیماران روانی به این بیمارستان منتقل شوند.

 اما این توافق چند روز پیش به صورت ناگهانی شکسته شد و در حالی که هنوز ملک معوض بیمارستان تجهیز نشده بود، با حمله عوامل شهرداری این ساختمان در بزرگراه شیخ فضل‌الله به رغم حضور بیماران تخریب شد. اقدام شهرداری منطقه 5 به گونه‌ای بود که حتی راه ورود آمبولانس‌های انتقال بیماران نیز مسدود شده بود که انتقال آنها را با مشکل روبه‌رو می‌کرد. یکی از کارکنان این بیمارستان گفت: «عوامل شهرداری در تخریب بیمارستان اصلاً توجهی به حضور کارکنان، بیماران و لوازم بیمارستان نداشتند و ساختمان را ویران کردند. به نوعی که نه‌تنها بسیاری از لوازم بیمارستان از جمله یخچال، ماشین‌های لباسشویی و... زیر آوار ماندند بلکه چند تن از همکاران ما هم زیر انبوه خاک گرفتار شدند که با کمک سایر همکاران آنها را نجات دادیم.»
 در آن روز روزنامه ایران  گزارش کاملی از این حادثه تهیه کرد ولی به دلیل درخواست مسئولان بیمارستان و با در نظر گرفتن شرایط بیماران روانی از انتشار آن خودداری شد ولی دیروز اتفاق دیگری رخ داد که چشم‌پوشی از آن ممکن نبود. صبح دیروز لودرهای شهرداری تهران به صورت ناگهانی به ساختمانی که شهرداری برای بستری شدن بیماران روانی در اختیار بیمارستان آزادی قرار داده بود هجوم بردند و این تخریب در حالی صورت گرفت که شهرداری ملک متروکه را در اختیار مجموعه بیمارستان قرار داده و بر اساس توافقات صورت گرفته مجوز ساخت و ساز و تجهیز این ملک را صادر کرده بود.
 دکتر فوده،‌ رئیس بیمارستان آزادی، در این رابطه گفت: «آقایان ظاهراً حافظه‌شان دچار مشکل شده، این ملک را آنها به ما واگذار کردند، مبایعه‌نامه هم نوشتیم و مجوز ساخت و ساز گرفتیم که قرار شد همه گونه همکاری با ما داشته باشند ولی متأسفانه همه این توافقات مکتوب و مهرشده را فراموش کردند و با حمله به ملکی که در حال ساخت و ساز بود به تخریب دیوارها و سازه‌ها پرداختند.

 وی افزود: بیمارستان آزادی با 120 بیمار و با سابقه‌ای 27 ساله، توقع و انتظار غیرقانونی از کسی نداشت ولی متأسفانه آقایان به صورت غیرقانونی وارد ملکی که به دلیل واگذاری به ما ملک خصوصی محسوب می‌شود شدند و دیوارها را تخریب کردند.
 در این میان، اما چند تن از ساکنان محل نیز با تجمع مقابل ساختمان در حال ساخت بیمارستان آزادی به تأسیس چنین بیمارستانی در اشراف به خانه‌های خود اعتراض می‌کردند. یکی از این اهالی که خود کارمند یکی از بیمارستان‌های تهران بود به خبرنگار ایران گفت: «ما راضی نیستیم در محلی مشرف به خانه‌های ما بیمارستان روانی تأسیس شود چرا که با تأسیس چنین بیمارستانی قیمت ملک ما پائین می‌آید و خانه‌ای که با چندین سال تلاش خریداری کرده‌ایم با افت قیمت مواجه می‌شود.»
 اما به گفته برخی، نگاهی به بیمارستان‌های روانی نشان می‌دهد که اکثر این بیمارستان‌ها در مرکز شهر و در مجاورت املاک مسکونی فعالیت دارند و تاکنون مشکلی برای ساکنان منطقه ایجاد نشده است. در حالی که در همسایگی ملک جدید بیمارستان آزادی در دو طرف باغ‌های بزرگی وجود دارد و تنها از یک سو در مجاورت یک ساختمان قرار گرفته است. رئیس بیمارستان آزادی می‌گوید: «اعتراض ساکنان به فعالیت بیمارستان نمی‌تواند وجهه قانونی داشته باشد چرا که اساساً این ملک توسط شهرداری منطقه 5 به مجموعه بیمارستان آزادی واگذار شده است و عوامل این مجموعه مجبورند برای بستری کردن 120 بیمار روانی که در میان آنها جانبازان نیز حضور دارند، ملک خیابان بهنام در بلوار آیت‌الله کاشانی را تجهیز کنند. دکتر فوده با بیان این مطلب اضافه می‌کند: شهرداری اگر فکر می‌کرد این محل با مشکل مواجه است نباید از ابتدا به ما واگذار می‌کرد. این ملک توسط شهرداری منطقه 5 به ما واگذار شده، آن هم در قبال ملکی که از ما گرفته‌اند. ما هم بر اساس مجوز شهرداری اقدام به ساخت‌وساز کرده‌ایم، پس دلیلی ندارد امروز این چنین مورد حمله قرار بگیریم.
 تلاش‌های خبرنگار ایران برای گرفتن پاسخ از مسئولان شهرداری منطقه5 بی‌ثمر ماند و معاون ناحیه این شهرداری که در محل حضور داشت در پاسخ به علت تخریب ساختمانی که شهرداری واگذار کرده و مجوز ساخت داده بود گفت: «من خبر ندارم و مجوزی هم همراه ندارم که به شما نشان دهم.»