ستار بهشتی نه وثیقه 10 میلیاردی داشت و نه حامی همچون رییس جمهور

در هجوم بی رحمانه انواع فشارهای اقتصادی ، بی ثباتی بازار و تشنج ها و تنش های سیاسی و اجتماعی که بر ما می بارد، گاهی اوقات لازم است که از حوادث روزمره فاصله گرفته شود و به عنوان ناظری خارجی به مجموعه جامعه نگریسته شود و رابطه میان حاکمیت با مردم را بررسی کرد.

                                                           
به رغم عطش جامعه که خواهان کشف ریشه های اصلی پدیده هایی مانند فساد مالی بانکی، پرونده بیمه ایران، جریان انحرافی، پرونده مهدی هاشمی، مسببان جهش ارزی اخیر و ... و خشکاندن آنها هستند، دستگاه قضایی و امنیتی چنان با تأنی و طمأنینه کار را دنبال می کند که گویی مشغول یک تحقیق علمی دراز مدت هست.

شگفت آنکه همین دستگاه قضایی و امنیتی در چند روز ریشه پدیده های منحوسی مانند ریگی و عوامل ترور شهدای هسته ای را می خشکاند که جای تقدیر دارد، یعنی اینکه توانایی این دستگاه ها در برخورد جدی با مجرمان و اخلالگران (در صورت وجود اراده ای کافی ) بر همه روشن است. اما متاسفانه در برخی پرونده ها مسامحه انجام می گیرد.

لازمه اول جامعه اسلامی برقراری عدالت است. یکی از تعاریف عدالت رعایت مروت است، اجتناب از عمل خلاف مروت به معنی اجتناب از افعالی است که گناه نیست لیکن ارتکاب آن سبب وهن عرفی و اجتماعی میشود. در هفته های اخیر تعریف تازه ای از عدالت را در عمل شاهد بودیم. آزادی مهدی هاشمی با قرار وثیقه ده میلیارد تومانی و به دنبال آن اعطای مرخصی به جوانفکر، با رفتارهایی که با عموم زندانیان اعم از مجرمان و متهمان صورت می گیرد، همخوانی ندارد.

افکار عمومی خواهان برگشت مهدی هاشمی و مشخص شدن ابعاد واقعی پرونده وی بودند. اگر مهدی هاشمی مجرم است چرا سریعتر به جرائم وی رسیدگی نمی شود؟ اگر بی گناه است چرا اصلاً بازداشت شد؟ آیا اخباری که درباره شرایط خوب محل زندان جوانفکر منتشر می شود، واقعیت دارد؟
سوال مهمتر این است که چرا مهدی هاشمی ها و یا جوانفکرها هیچ گاه به سرنوشت ستار بهشتی دچار نمی شوند؟ آیا اگر نگارنده هم جرائمی مانند فساد اقتصادی، مشارکت در فتنه ۸۸ و .... در پرونده داشت امروز به مانند مهدی هاشمی با وی برخورد می شد؟ اگر نگانده به مانند جوانفکر در پرونده خود سابقه توهین به مقام معظم رهبری را داشت آنگونه در مکانی با امکانات خوب زندانی می شد و بعد از دو ماه به مرخصی می آمد؟ به راستی چرا به جایی رسیده ایم که حتی در برخورد با مجرمان، خودی و غیر خودی، مجرم درجه یک و دو می کنیم؟

یکی از آموزه ها و ارزشهای اسلامی، این سفارش پیامبر اکرم (ص) است که خداوند هیچ ملتی را که در آن ضعیف نتواند بدون دشواری حقش را از قوی بگیرد، تقدس نمی کند. هیچ انسان سالم و فطری و خالی از عقده طالب مجازات بی دلیل کسی نیست، ولی هرکس حق(شرعی و عرفی و قانونی) دارد که طالب محاکمه و در صورت لزوم مجازات شدید مفسدان باشد.

آقایان برای مجازات متجاوزان که امنیت اقتصادی و اجتماعی مردم را به خطر انداخته اند چنین خونسرد عمل می کنند، اما برای مجازات یک کاریکاتوریست یا یک وبلاگ نویس آنچه چنان شتاب و عجله دارند که مراعات ظواهر قانونی را هم فراموش می کنند که دست پخت شان ستار بهشتی می شود.

کاش ستار بهشتی وثیقه ده میلیارد تومانی و یا حامی مانند رئیس جمهوری داشت. کاش حادثه دیدگان پیرانشهر و زلزله زندگان اهر و ورزقان و ... شهروند آمریکایی بودند که حداقل کسی برایشان پیام تسلیت می فرستاد.

منبع: سایت الف