نوزادی سالم از پدر بی صورت و مادر یک پا

نوزاد دختری در جامو وکشمیر در حالی سالم به دنیا آمد که پدر و مادرش از بیماری رنج می بردند

به گزارش نامه به نقل از افکار ، پدری که صورت ندارد و مادری که تنها دارای یک پا است، در حالیکه در ترس ناسالم بودن فرزند خود به سر می بردند، اکنون به دنیا آمدن نوزاد سالم خود را جشن گرفته اند.
 
محمد لطیف ۳۲ ساله به همراه همسر ۲۵ ساله اش، سلیمه، در جامو و کشمیر هند، از لحظه به لحظه زندگی خود در کنار فرزندشان لذت می برند.
 

الفت ( به معنای عشق در زبان اردو) در ۱۰ نوامبر با زایمان طبیعی در خانه متولد شد. بعد از تولد الفت، لطیف سریعا هرگونه علامت از ناسالم بودن دخترش را بررسی کرد و خانواده این دختر کوچک بعد از اینکه فهمیدند نوزاد تازه رسیده شان صحیح و سالم است، بسیار خوشحال شدند.
 
لطیف، پدر این نوزاد می گوید: “من برای سلامت فرزندم بسیار نگران بودم و بعد از اینکه از زیبایی و سلامت او مطمئن شدم، خیالم راحت شد. دخترم مانند فرشته زیباست.”
 

به گفته لطیف، دخترش بعد از سال ها بدبختی به خاطر صورت بدترکیب شده لطیف، شادی را به زندگی آنها آورده است. لطیف از یک بیماری پوستی به نام نوروفیبروماتوزیس رنج می برد به طوریکه در این برنامه پوست به صورت لایه لایه آویزان می شود و تمام صورت را می پوشاند،به قدری که به نظر می رسد فرد صورت ندارد.
 

او می گوید که قصد دارد تمام گذشته زندگیش را فراموش کند. پدر شدنش را بخش جدید زندگی خود عنوان می کند و می خواهد لحظه به لحظه زندگی را در آغوش بکشد. لطیف که برای دخترش بیش از خودش نگران است می گوید که دیگر به خودش اهمیتی نمی دهد.
 
بعد از اینکه همسرش سلیمه متوجه وضعیت خود شد، آنها شب های زیادی را در نگرانی از انتقال شرایط لطیف به فرزندشان بی خوابی کشیدند. سلیمه که به طور مادرزادی یک پا ندارد، در سال ۲۰۰۸ با لطیف ازدواج کرد. لطیف سال های زیادی در جستجو همسر برای خود بود و سرانجام بعد از ملاقات با سلیمه بر سر نقصان های سلامتی خود توافق کردند و درآخر تصمیم به ازدواج گرفتند.
 

لطیف اینگونه تعریف می کند: “ما تمایل زیادی به بچه دار شدن داشتیم ولی به خاطر وضعیت جسمانی خود از این بابت نگرانی داشتیم. در آخر شانس خود را امتحان کردیم و در طول این مدت همواره برای سالم به دنیا آمدن فرزندمان بسیار دعا کردم. برای من پسر یا دختر مهم نبود و فقط می خواستم او سالم باشد و از چهره زشتش خجالت نکشد. وقتی صادی گریه فرزندم را شنیدم بسیار خوشحال شدم.”
 
لطیف و سلیمه فرزندهای بیشتری می خواهند ولی شرایط بد مالی به آنها اجازه داشتن فرزند بیشتر را نمی دهد. لطیف برای حمایت از خانواده اش خواهش کرد، چرا که شرایط بینایی او اجازه داشتن شغل را به او نمیدهد. او هر سال به کشمیر می رود تا بتواند مقداری پول برای خانواده اش بفرستد.
 
او که از ترک کردن دخترش ناراحت است می گوید چاره ای دیگر ندارد و بهار مجبور است که به کشمیر برود. سلیمه لطیف را همسر فوق العاده ای عنوان می کند و معتقد است که همسرش پدری فوق العاده برای دخترش خواهد بود.
 

سلیمه می گوید با عشق با لطیف ازدواج کرده است و لطیف را به خاطر خودش دوست داشته است. به عقیده او، صورت لطیف به خواست خدا اینگونه شده است و از دست آنها کار بر نمی آید. او می گوید: “خدا را شکر دخترمان سالم است و دعاهایمان برای سلامتی او مستجاب شد”