در افسردگی مقاوم به دارو , "گفتگو درمانی" ممکن است موثر باشد
یک بررسی جدید در بریتانیا نشان می‌دهد گفتگو درمانی ممکن است درمان مکمل سودمندی برای افراد دچار افسردگی باشد که به دارو پاسخ نمی‌دهند.
به گزارش لایوساینس پژوهشگران دریافتند که افراد دچار افسردگی علیرغم دریافت داروهای ضدافسردگی حال‌شان بهبود پیدا نمی‌کند، در صورتی که گفتگو درمانی هم به رژیم درمانی‌شان اضافه شود، با احتمال سه برابر بیشتر نسبت به افرادی که فقط دارو می‌خورند، ممکن است کاهش علائم افسردگی را تجربه کنند.
به گفته پژوهشگران این اولین کارآزمایی بزرگی است که تاثیربخشی گفتگو درمانی به همراه داروهای ضدافسردگی را مورد بررسی قرار داده است.
به گفته آنها تا حدود دو سوم افراد دچار افسردگی به طور کامل به داروهای ضدافسردگی پاسخ نمی‌دهند، و این یافته‌ها ممکن است راهی برای کمک به این گروه بیماران بگشاید.
نیکولا ویلز از مرکز بهداشت روانی دانشگاه بریستول و سرپرست این پژوهش می‌گوید: "تا به حال شواهد چندانی برای کمک به متخصصان بالینی برای انتخاب بهترین گام بعدی درمانی برای بیمارانی که علائم افسردگی‌شان به درمان‌های دارویی استاندارد پاسخ نداده بود، وجود نداشت."
در این بررسی بیماران برای یک سال پیگیری شدند. به گفته این پژوهشگران بررسی‌های آینده باید تاثیربخشی این ترکیب درمانی را در درازمدت مورد بررسی قرار دهد، چرا که بیماران ممکن است پس از درمان دچار بازگشت علائم شوند؛ علاوه بر این با توجه که در این بررسی گروهی از بیماران حتی پس از افزوده شدن گفتگودرمانی بهبودی قابل‌توجهی پیدا نمی‌کردند، پژوهش بیشتری لازم است تا درمان‌های جایگزین برای این گروه پیدا شود.
در این بررسی 470 فرد دچار افسردگی که پس از شش هفته درمان با داروهای ضدافسردگی بهبود پیدا نکرده بودند، تحت درمان قرار گرفتند. حدود نیمی از بیماران علاوه بر داروهای ضدافسردگی معمول‌شان تحت درمان شناختی رفتاری - نوعی گفتگو درمانی- قرار گرفتند و نیمی دیگر به درمان با داروهای ضدافسردگی بدون اضافه کردن گفتگودرمانی ادامه دادند.
پس از شش ماه، 46 درصد بیماران گروه گفتگودرماین دست کم 50 درصد کاهش در علائم افسردگی را تجربه کردند. در مقابل در گروهی که صرفا دارودرمانی می‌شدند، 22 درصد بیماران کاهش مشابهی را تجربه کردند. پس از 12 ماه میزان بهبودی در دو گروه مشابه هم بود.
به گفته این پژوهشگران در اغلب موارد دسترسی به گفتگودرمانی مشکل‌تر از دارو است. و بیماران ممکن است در صورت عدم پوشش بیمه، توانایی پرداخت هزینه گفتگودرمانی را نداشته باشند.