حمله یک برنده نوبل به برنده دیگر: هرتا مولر اعتراض کرد
هرتا مولر، برنده نوبل ادبیات در سال ۲۰۰۹
هرتا مولر، نویسنده آلمانی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۰۹، می‌گوید که اعطای جایزه امسال به نویسنده‌ای که از سانسور دفاع می‌کند یک بی‌احترامی بزرگ به همه کسانی است که در راه دموکراسی و حقوق بشر می‌جنگند.
به گزارش روزنامه بریتانیایی گاردین، خانم مولر در مصاحبه با یک نشریه سوئدی گفت که هنگام شنیدن خبر اعطای جایزه نوبل ادبیات به مو یان، نویسنده چینی، «نزدیک بود زیر گریه بزند». او همچنین این تصمیم آکادمی نوبل را «فاجعه و بسیار تاسف‌بار» توصیف کرده است.
اکثر کتاب‌های خانم مولر نیز در شرایط حاکمیت سانسور در دوران حکومت چائوشسکو در رومانی یا سال‌هایی که وی در تبعید در شهر برلین آلمان زندگی می‌کرده است نوشته شده‌اند.
روزنامه بریتانیایی «گاردین» یادآوری می‌کند که کمیته اعطای جوایز نوبل در بیانیه خود به هنگام معرفی مو یان به عنوان برنده نوبل ادبیات سال ۲۰۱۲ داستان‌های او را «آمیزه‌ای از قصه‌های مردمی، تاریخ و شرایط امروزی چین که در قالب رئالیسم اوهامی ارائه می‌شوند» توصیف کرد.
رسانه‌های دولتی چین از اعطای این جایزه استقبال کرده و آن را به طور گسترده‌ای پوشش دادند. ولی برخی از شخصیت‌های چینی می‌گویند که مو یان بیش از حد به سیستم حاکم بر کشور نزدیک است.
آی وی‌وی، هنرمند معترض چینی، در این باره گفت: «مو یان به طور مشخص دنباله‌رو سیاستهای حزب کمونیست بوده و در چندین مورد برای استقلال روشنفکران هیچ احترامی قائل نشده است.»
خانم هرتا مولر در سال ۲۰۰۹ برنده جایزه نوبل ادبیات شد و کمیته اعطای جوایز نوبل در بیانیه خود اعلام کرد: «آثار وی تصویر گویایی از شرایط رانده‌شدگان هستند، تصویری که عصاره شاعرانه بسیار نیرومند و نثری بسیار صریح دارد.»
خانم مولر اکنون می‌گوید که مو یان از سانسور دفاع می‌کند.
وی می‌افزاید: «خود چینی‌ها می‌گویند که مو یان مثل مقام‌های دولتی و حتی در رده وزراست.»
خانم مولر در بخش دیگری از مصاحبه خود با نشریه سوئدی از مو یان به خاطر کپی کردن سخنرانی مائو تسه‌تونگ در مورد نقش هنر در خدمت به کمونیسم و عدم اشاره‌اش به مسئله حبس لیو شائوبو، برنده چینی جایزه صلح نوبل، به‌شدت انتقاد کرده است.
مو یان یک روز پس از اعلام خبر اعطای جایزه نوبل ادبیات به خود در مصاحبه‌ای گفت: «امیدوارم که لیو هر چه زود‌تر آزاد شود.»
اما هرتا مولر می‌گوید که وی این حرف‌ها را باید چهار سال پیش یا دست‌کم دو هفته قبل از دریافت جایزه نوبل می‌زد.