معضل قلیان در دانشگاه شریف
جام جم : وقتی نه در یک پانسیون پر از آدمهای ناشناس و رنگارنگ، نه در یک مسافرخانه متروک با آدمهای مشکوک، بلکه در بهترین و نخبه‌پرورترین دانشگاه ایران؛ جایی که می‌گویند آکسفورد یا MIT ایران است؛ دانشگاهی که از کنکور 800 هزار نفری، نهایتا 400 نفر از بهترین‌ها را جذب می‌کند، یعنی در دانشگاه صنعتی شریف، پلاکارد بزنند که «باید تا فلان روز، قلیان‌ها را جمع‌آوری کنید، وگرنه از خوابگاه محروم‌تان می‌کنیم،» شما چه واکنشی از خود نشان می‌دهید؟
در این خبر کدام زاویه را باید دید و کدام مهم‌تر است؟ شیوع قلیان؟ دانشگاه شریف؟ یا معضل فراگیری شدید و عجیب قلیان در مهم‌ترین نخبه‌گاه این مملکت؟
این پلاکارد در عین سادگی و کوتاهی ظاهرش، حکایت از یک پدیده اجتماعی ـ فرهنگی دارد، شیوع بی‌سابقه قلیان در دانشگاه صنعتی شریف.
یعنی می‌توان باور کرد که باهوش‌ترین و نخبه‌ترین دانشگاهی‌های ایران از مضرات بی‌شمار قلیان و نیکوتین که حتی عامیانه‌ترین افراد جامعه هم از آن مطلع هستند، بی‌خبرند؟
پرسش دیگر و بنیادی‌تر این است که خوابگاه‌های دانشجویی یا لااقل خوابگاه نخبه‌پرورترین دانشگاه ایران، چه کم دارد که قلیان آن جای خالی را پر کرده است؟ قلیان سرگرمی آدمهای بیکار برای کشتن زمان است، شریفی ها چه نسبتی با این بیکاری و کشتن وقت دارند؟
در خوابگاه‌های دیگر، در خوابگاه‌های دانشگاههای دیگر، دانشگاههای درجه سه دانشگاههای غیرانتفاعی‌ها و... چه می‌گذرد؟
48 سال از تاسیس دانشگاه صنعتی شریف می‌گذرد، هیچ وقت تابلوهای خوابگاه دانشگاه شریف، شاهد نصب چنین پلاکاردی بوده است؟ این اتفاق را باید جدی گرفت.