زندگی بیسوادان فنی‌کار در آلمان
بیش از ۷ میلیون آلمانی از نعمت خواندن و نوشتن بی‌بهره‌اند. با وجود این، ۵۷ درصد این افراد توانسته‌‌‌‌‌‌‌اند حرفه‌ای بیاموزند و با درآمد حاصل از آن هزینهی زندگی خود و خانواده‌ی خود را تامین کنند.
بر اساس آمار دانشگاه هامبورگ، بیش از ۷ میلیون و ۵۰۰ هزار آلمانی با وجود داشتن مدرک تحصیلی ابتدایی، قادر به خواندن و نوشتن نیستند. این آمار که در سال ۲۰۱۱ تهیه شده، نشان می‌دهد که ۱۲ هزار تن از شاغلان حرفه‌های فنی، هر چند از توانایی تشخیص تک تک حروف و اعداد برخوردار هستند، ولی نمی‌توانند مفهوم و منطق یک واژه یا جمله و مجموعه‌ای از اعداد را دریابند.
بیسوادان باهوش
اغلب این "بیسوادان" با آموختن حرفه‌هایی مانند نجاری و خیاطی هزینهی زندگی خود و وابستگانشان را تامین میکنند. بیشتر کارفرمایان این شاغلان فنی، از "نقص" کارگران خود با اطلاع هستند. پتر هوبرتوس، یکی از این بیسوادان فنی‌کار است که ۳۹ سال در یک شرکت در و پنجره‌سازی کار کرده است. او می‌گوید: «برای کارفرمای من، مهم حاصل کار بود که همیشه بی‌نقص از آب در می‌آمد.»
پتر هوبرتوس برای کمک به "همنوعان" خود، گروهی با عنوان "ABC" تشکیل داده و با دیدن دوره‌‌‌‌های آموزشی تخصصی در "مدرسه‌ی عالی مردمی" می‌کوشد "نقص" خود را برطرف کند. او می‌گوید: «افراد بیسوادی مثل من، می‌بایست از هوش سرشاری برخوردار باشند. چون ما با وجود این نقص می‌توانیم گلیم خود را به خوبی از آب بیرون بکشیم.»
تحصیل مجدد
دوره‌‌‌‌های آموزشی سه ساله‌ی "مدرسه‌ی عالی مردمی"، فشرده و پنج روز در هفته است. شمار داوطلبان هر دوره، از ۱۰ نفر تجاوز نمی‌کند. انگیزه‌ی این داوطلبان برای تحصیل دوباره، گوناگون است. برخی به دلیل این که بیکار شده و باید در جستجوی شغلی جدید، بر تخصص‌های خود بیافزایند، در این کلاس‌ها ثبت نام کرده‌اند و برخی دیگر، به خاطر آن که شریک جدید زندگی خود را از دست ندهند.
با این‌حال تصمیم به شرکت در این دوره‌ها، برای داوطلبان چندان آسان نیست. پتر هوبرتوس در این رابطه می‌گوید: «مردم عادی نسبت به ما به اصطلاح بیسوادان، پیش‌داوری‌هایی بی‌پایه دارند. من نمی‌‌خواهم با گفتن این که در کلاس‌های سوادآموزی شرکت می‌کنم، به این پیش‌داوری‌ها دامن بزنم.» به این‌خاطر، هوبرتوس اگر تصادفا با یکی از آشنایان در راهروهای "مدرسه‌ی عالی مردمی" برخورد کند، می‌گوید: «دارم اینجا دنبال توالت می‌گردم.»